Alle inzendingen over emoties

Je denkt weemoedig aan liefde zoals die er was in ’t begin onmiddellijk in de kustplaats van heimwee, eb en vloed je woont daar in het droomhotel van verlangen naast de brief van een vreemde uit een ongelukkig huwelijk geboren alle waangedachten laten je los omdat je het kind bent van een droom in onverteerbare herinneringen begin je…

ontloken woorden nog broos en schuchter zoeken aarzelend beschutting in zacht bewogen zinnen ik raap ze op geef ze een warmend plekje in wiegende wind en milde avondzon…

Zij leed aan het feit Van maligniteit. Ze moest zich alle dagen Daardoor kwaadaardig gedragen, Dat was haar levensstrijd. Het is niet iedereen gegeven Naar eigen wens te leven.…

Hoe kon je het weten, zoals ze daar liep? Hoe kon je het weten, zoals ze daar schreed? Zo majestueus. Zo de laatste keer. Hoe kon je het weten?…

zo de schaduw speelt met de zon zo speelt de traan met mijn lach ik dicht me dicht, zo dicht bij de vraag van elke dag kan ik dromen onder bomen als een zeilboot meestromen op een woordenzee van gedachten of dein ik in slapeloze nachten ik teken ademkringetjes in de lucht ze dansen rond in een verlangen rond een diepe zucht blijven ze…

Welkom in het leven theater van de lach en de traan waarin kinderen op de wereld komen terwijl grootouders eraf gaan Alsof het over seizoenen gaat die het van elkaar overnemen en soms van elkaar voordelen of nadelen lenen In de winter ligt er hopelijk sneeuw in de zomer schijnt hopelijk de zon en mogelijk begint morgen gewoon zoals gisteren…

Denkend op zondagochtend aan mijn vader die toch zo gaarne peren at en aan mijn moeder die van al die schorseneren zwarte vingers had…

Dirigeert de waanzin naar verre uithoeken van gedachtenwerelden waar verborgen lijken wachten op hun kans om spokend te herleven Mist één dode hoek waardoor ze er weer zijn grijnzend in de spiegel klaar om in te halen af te snijden van de weg Steeds harder gaat het in de waan te ontsnappen aan de zin van het lot de zekerheid van eindeloos…

een luide roep rondom dwingt stemmen af, die geloven in verborgen holtes van een weggezwegen dag je mag verbloemen wat je niet wilt zien een deken leggen over alle zwarte dieptes waar hun witte onschuld rust maar de wereld draagt haar erfenis van uitgemergeld leven in de kamers van de dood toen hun nood niet verder kon liep er slechts…

De geschiedenis in een gezicht van steen of een naam die hetzelfde verhaal vertelt. Verlaten door het leven dat spreekt, vraagt en zoekt waar de stilte momenten weeft die herinneringen mogen blijven. Met vragen en oordelen als de dood een rechter was met mensenhanden die gehoorzaamden en vaak bang schuilden in een eenzaam geweten zonder…

Los Laten Kluwen hoop Strengen oud Zeer Op en Neer Tollend duister Licht Punt…

Gewoon even weg, even weg uit deze wereld, dit leven of alle gebeurtenissen. Gewoon even weg, even weg om te voelen hoe het ook anders kan, anders dan nu. Gewoon even weg, even weg uit deze wereld, dit leven of alle gebeurtenissen. Gewoon even weg, even weg maar toch liever ook niet.. want door deze wereld, dit leven en alle gebeurtenissen…

In 't lover van der dode rustplaats, bij 't zerkje van het arme wicht, heeft zich een eenzaam vogelijn het donzig liefdenest gesticht. De zoele lentewinden, ze koestren, onder feestgezuis, de zanger in zijn groene woon, het kindje, sluimrend onder 't kruis. Zo brengt ze, de milde natuur, vreugde nevens bittere nood ; het schaterend…

Ineens was ik omringd door ballonnen snel heb ik me gewassen en aangekleed sorteerde de gedachten, die vandaag bij mij zouden zijn het ontbijt gaf me nieuwe energie het wordt een heel bizondere dag, besefte ik reeds in mijn droom was er voorbereiding op wat er zou gebeuren de mensen om mij heen werden open boeken ik kon alles lezen, wat…

Ik wil niet meer Ik kan niet meer Ik ben zo moe En zo teleurgesteld Telkens weer opnieuw Neem je iemand in vertrouwen Als je denkt dat je het hoogtepunt hebt bereikt Duwen ze je van de vertrouwensheuvel Je ligt onderaan de heuvel Alles doet je pijn Je snapt niet hoe men je dit kan aandoen Je gelooft het gewoon niet Met een gebroken…

Er is niks zo belangrijk om te beleven en graag in te delen als de Levensvreugde, via klanken, melodieën van muziek, via tekeningen, schetsen of schilderijen zelfs beelden; niets als de Vreugde die zo kan helen.…

vanavond wil ik lopen in de schaduw van de maan de nacht om me heen slaan als een deken de schemering zijn in het donker het stof onder mijn voeten tussen mijn tenen laten ontsnappen en verspreidden zoals de sterren aan de hemel de nacht heeft altijd al meer van me gehouden dan de dag net zoals dit lege glas klaar om gevuld te worden met de…

In de koele ochtendbries Verwaaien mijn gedachten. Steeds als er een gedachte is, Glipt hij door mijn vingers weg. In stilte zoek ik om me heen. De koele ochtend bries verkoelt mijn geest. Dromerig staar ik voor me uit. En losse flarden van mijn denken Dansen in het rond, ongrijpbaar stil. Lachend kijk ik naar hun dansen. Een verlegen zon…

ik schep deze letters in de schaduw van mijn hand het blad is met naakte maagden gevuld al maar meer vervliegend in droog blauw een zilte traan valt te laat uit aardse dauw…

Wat een droefenis hagel striemt het tere groen lammetjes kreunen de rododendrons hangen het witte bruidskleed halfstok…

Ik sta met beide benen op de grond. Geworteld in aardse aarde. Wolken boven mij verluchtigen in grenzeloos voortgaan. Ik zoek een zwaartekracht, krachtig genoeg om een luchtkasteel aan de koude grond te binden.…

Huppelend loopt hij naast haar het kleine knuistje geklemd in haar warme hand verdrijft de donkere gloed van gisteren wanneer de laatste zorgen deze dag onstuimig verlaten en later de duistere nacht het ooit zo rijke verleden ziet klinkt er zachtjes naast haar ik hou van mij, jij ook ?…

de zon trilt al in de fonkelingen van wat zoete levenswijn de binnenplaatsen van de lente geven stilaan tijd voor warm genoegen want vroeger, toen het kouder was liep grijs aan beide handen maar nu alles lichter wordt belanden bloesems in de sloot en drinkt geluk een kleine teug vol tastbaar lichte dood en van dat wat we van binnen…

Zodra de steen er ligt herneemt zijn lot haar loop. De steen weet niet van opgeven: hij herhaalt zich; zijn blinde hoort hem. Deze weet vooreerst nog niet wat te doen met wat hem vreemd is. Hij legt beide handen op de toetsen, hij herhaalt wat hem is geleerd. Hij brengt wijzigingen aan; hij herneemt zich, raakt ontroerd. -------------…

en ik denk ik schrijf ik droom schep mijn wereld zonder vragen dicht ik het licht door het lommer de kruin van de bomen want, er wonen vogels in geweven nesten van gevonden resten tal van takken ik teken de zon in 't hemelsblauw en als het donker is laat ik de maan een stukje zakken ik dans mee op de golven van mijn kostbare…

Immense zee van emotie, angstvallig in verlangen, door de eeuwige jaren heen, vele kwetsbare ondergangen. Krachtig onzichtbaar schild, zet zich vast om mij heen, teruggetrokken in mezelf, stille roep, heel sereen. Heldere kleurrijke regenboog, weerkaats jij op mij neer, stralende zon in jouw lach, een blij ongedwongen sfeer…

Zonder woorden, zonder kleuren, enkel maar met geur van vers gemaaid gras weet ik lente heel nabij, ondanks de kou en het trage groeien van de bladeren aan de bomen die toch verlangend naar de zon en naar de warmte reiken. Een glimlach kan ik nauwelijks bedwingen, al weet ik ook hoe dwaas dit ooit kan lijken. Maar licht is niet te stelpen…

Mijn stem slaat over en ik slik; ik denk: waarom nu, waarom ik? Een moment als geen ander, waaraan ik niets verander. De emotie werd me even teveel, nu even wachten, dan ben ik weer heel. Mijn stem liet alles horen, liet alles zien, al de onzekerheid, alle gevoel en mijn lichaam, mijn geest hielden 't voor gezien. Zo duidelijk, zo voor even…

ik zou de kleur van je stem willen bewaren zodat jouw ontloken ziel in mijn hart een gelijke weerklank mag ervaren je ogen vertoeven in een lied terwijl lippen woorden kussen ik hoor dan intussen jouw verlangen dat geen enkel ander ziet…

Ia…