Hartenkreten

hartenkreet (nr. 7.548):

Nooit meer thuis

De mensen lopen hem voorbij
voor hem staat de wereld stil,
Zijn vrouw komt nooit meer terug
maar dat is wat hij het liefste wil.

Hij kan haar nog niet missen
ze waren samen één.
Ziekte sloopte haar lichaam
nu is hij voorgoed alleen.

Geen mens ziet hem daar staan
zo eenzaam en verloren.
Hij denk aan haar, haar stem
maar zal hem nooit meer horen.

Hij draait zich langzaam om
en wandeld weer naar huis.
En als hij binnen is dan weet hij;
dit, nee dit wordt nooit meer "thuis".

Schrijver: moeke
Inzender: Janny, 27 februari 2004

schepenaar

home.nl

Geplaatst in de categorie: emoties

nooit

meer

thuis

3.5 met 10 stemmen

835

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Anneke
Datum:: 27 februari 2004
Email:: achaarsmatiscali.nl; Ik geloof echt dat het zo gaat. Jammer genoeg! Je geeft heel goed weer, hoe eenzaam mensen na een heel verdrietige periode kunnen zijn. Met jouw gedicht hoop ik dat we eens wat meer bij onze medemensen stil blijven staan.

Naam:: Jane
Datum:: 27 februari 2004
Email:: Mooi en indrukwekkend. Duidlijk en tastbaar, pijn is door de woorden heen te voelen.

Geef je reactie op deze inzending: