Alle inzendingen over taal

De regen en wij — we zeggen elkaar alles we spreken geen woord.…

Een woord is mij ontvlogen. Het bleek te licht. Mondinggericht liep het uit de pen ontdaan van zijn kern. Die brandt nu vurig in mijn hart. Niet-gevat en zonder ogen, tekent zich daar het wezenlijke af.…

Wat kunnen woorden meer doen dan verrassen met wat schoonheid verwonderen met een lichte lach verbazen door een onverwachte vondst een verborgen gevoel aanraken de realiteit even relativeren een lichtje ontsteken in het donker een zakdoek bieden voor tranen boosheid weer doen ontwaken bevestigen wat je al voorvoelde ja wat meer eigenlijk…

ik heb de opstanden meegemaakt die voortkwamen uit de taalarmoede van de laatste twitter jeugd kristalnachten gezien van sprekende boeken die hun inhoud in stralende decors etaleerden aan de vele analfabeten geheime bijeenkomsten bijgewoond in afbladderende cultuurparadijzen waar echte schrijvers nog signeerden met handgeschreven…

We ontvangen een herderlijk schrijven van schaduw. Herinneren ons een hand in de nek, die nog altijd zegt iets zegt iets, oud nieuws waarop we blijven wachten. Ach, een slapend jong meisje te zijn, de lippen half open, met een geur van niets om haar heen. We blijven haken, overtreden wetten, laten ons betrappen op een blik in de verte…

Strooi woorden in het rond kijk ze meegaan met de wind tot ze ergens ver weg landen als zaailingen voor een gedicht spuug zinnen in het water zie hoe ze meedrijven naar zee tot ze ergens ver weg stranden als oogst voor een jutter al die letters duizenden letters laat ze maar komen laat ze maar gaan wat blijft hangen is soms de moeite…

Ik ben wat grof en ongeslepen, ik spreek het Vlaamse hert rechtuit, ik ken ook gene Franse knepen, waarmee men hier de burgers snuit. Nochtans de blijdschap is mijn leven; en waar men zingt een vrolijk lied, daar durft mijn zang ook medestreven, daar zwijg ik niet. En spreek ik tot de lieve schonen, ik zwem in genen frasenvloed,…

een modern gedicht schrijven gaat me niet lukken om zo'n vers te verwoorden dien je de taal van de straat machtig te zijn je te buiten gaan aan schuttingtaal maar juist daaraan heb ik een broertje dood…

ik schreef met mijn donkere pen schaduwde lichte letters met een krullig accent wist mij in contrasten te verbergen verboden emoties liet ik zo schriftelijk sterven in cursief kon ik mij niet staande houden op mijn verlegen aard wilde niemand bouwen nooit heb ik iets onderstreept de nadruk moest liggen bij degene die het leest…

er zijn dagdromers en dichters de eerste blijft dikwijls hangen aan een illusie de dichter zoekt naar de bruikbaarheid van woorden die gevoelens zullen vertolken van dat wat hij ervaart de combinatie dagdromer/dichter geeft echter een totaal andere dimensie aan de poëzie…

Over geluidloze paden van klankloze akkoorden liepen wij zonder woorden over akkers van het stille zwijgen de hoge bomen van het onbegrip de diepe sloten vol diepgang gegoten konden ons niet raken om verbinding te maken wij distantieerden ons van ons verhaal zo gingen we de treden af ieder in zijn eigen Babylonische taal gd…

Bomen als gedichten, gedichten als bomen hier wil ik even schuilen, vluchten hoeft niet meer Het gedichtenthema dit jaar is 'vlucht' en door de teksten krijg ik lucht maar ook van de zo overweldigende natuur met name van bomen, bomen, bomen in alle soorten en maten enkele volbracht vele in volle groei en soms een loot van nieuw leven…

De bron waaruit de dromen zijn ontsprongen, waar elke fantasie haar voeding vindt, waar grenzeloze hartstocht wordt bezongen en waar de mythe aan haar tocht begint. Een reis doorheen een wereld vol verhalen, op zoek naar dramatiek en avontuur, waar passies en emoties nooit verschralen maar zich verblijden in ’t poëtisch vuur. Een taal die…

Dichten is niet iedereen gegeven, maar schrijven leer je wel zoals je ook hebt leren praten. Soms heb je lieve vrienden die wel tussen lijnen lezen wat er echt niet staat, maar anderen kunnen dit helaas nog niet en die moet je verwennen met zinnen die een diepe zin verbergen maar toch doorzichtig zijn als glas. Ik weet nog hoe het verzen…

Ze spelen muziek muziek met hart en ziel Mijn oor open en mijn hart Voor mijn part spelen ze de hele dag door Het is hun "stiel" zo muziek te spelen dat het mijn hart treft.…

Ik hou van metrum, rijm en harmonie Sonnet, retour, octaaf of een kwatrijn Ik voer ze linea recta aan mijn brein Maar geef me nooit verbloemde poëzie Ik word niet goed van vage woordenprak En kwak die onzin in de vuilnisbak.…

De woorden werden veel te goedkoop zelfs op een maandagmorgen. Velen kopen ze zonder nadenken en verhandelen ze voor nog minder. Toch blijft de taal onbetaalbaar en moeten we er mee verder. Zwijgen is ooit wel beter maar niet voor altijd.…

Wanneer ogen de taal van de mond spreken zal het vloeken verdwijnen!…

Volgens Vandaag de NRC RIJKT het menswaardige HV* een prijs uit aan iemand die zich voor een menswaardi- gere samenleving dus inzet Humanis- me van de ... werkelijk bovenste plank Idealisme waarvan men zonder enige twij- fel beslist niet REIK hoeft te worden *Humanistisch Verbond…

Langzaam komen de nieuwe woorden ze klinken hol in deze tijd steeds sneller beelden razen voorbij langs de chaos van vandaag oude boeken verzamelen stof maar in de luwte van de nacht laat hervonden rust de gepelde woorden leven daar tussen gekrulde ezelsoren bloeit de poëzie…

De mens te kennen, is des mensen wetenschap; Maar nimmer kent men hem uit klaatrend schoolgeklap, Door meesters 't ekstrenbroed in 't kooitje voorgebrabbeld, Terwijl 't, ontroofd aan 't nest, op de ijzren tralie knabbelt. Neen, toon hem in de Taal, die uit zijn boezem breekt, Door de oudren in hun kroost met d' adem opgekweekt, 't Ontvloeisel…

het paardenvijgenparadijs het paardevijgenparadijs het paardenvijge paradijs het gepaarde vijgenparadijs de behaarde paradijsvijgen de paardenvijg, sec (m/v) het vuige paardenparadijs het paardenvijgen para-ijs een aan ijs gerelateerde paardenvijg een aan paarden gerelateerd vijgenijs -paardenijs ligt maatschappelijk lastig het paard, de…

puik panklaar pasteitje praat me niet van plomp pedant protserig pompoenen eten pinda's achterover gooien pepsels knauwen omdat uien prat gaan op pruttelend vlees protesteer, mijn lieve profileer je ongenoegen potentie in overvloed punt is hoe plezier je die pleit voor fijngevoeligheid per pc of per se bij precaire, culinaire…

En in dit verliefde brein Lijkt het nu opeens complete chaos te zijn Er komen wel woorden in mij op Maar ze vormen geen zinnen Geen staart, geen kop Ik kan er niks mee beginnen En met stoffer en blik Veeg ik de letters bij elkaar Het is beter dan niks Een restje nietszeggende barbarentaal…

Een mooi sonnet gaat zeker altijd over iets en als je dichter bent zal dat geen zorgen baren. Misschien vertel je over ’t meisje op de fiets of over iets dat je niet langer wil bewaren, maar ’t kan ook gaan over een verre toekomst ooit of over heldendaden die je wil vertonen, maar denk dan maar: zoiets dat haalt de kranten nooit en mogelijk…

Een cirkel, een kringetje in het rond. Een redenering in argumenten lijkt even ver en nergens het hart te raken. Argumenten vinden nergens grond. Zij blijken op de aangesprokene geen enkele indruk te maken. Woorden, argumenten vanuit het hart suizen driehonderdvijfenzestig graden in het rond. Nimmer kunnen zij ergens aan een waarheid raken…

Een verdediging met woorden communiceert als een advocaat. Wil je bijstaan bij jouw problemen als het in het leven even niet gaat. Een spel dat in letters en klanken betekenis prononceert. Waarin men op iedere slak zout kan leggen zodat de waarheid wordt geëerd. Het is het woord dat over daadkracht spreekt. Weliswaar niet altijd waar.…

hij vond 't zeker het proberen waard ook al las hij zijn eigen boeken nooit met schrijven vond hij z'n ware aard het moest een keer lukken toch, ooit van dierbaar leven tot vergeten dood woorden staan op zich, substantieel van koren tot een maagdelijk brood nooit werd een gedicht zijn deel…

in de droomzee valt de korstigheid van de woorden ze snorkelen vervormen worden nieuw ze weten niet minder ze weten op een andere manier in de droomzee een leven van licht in vloeiende verbeelding uit as herrezen…

Tegenwoordig sturen we sms’jes om te melden dat we een mail hebben gestuurd. Sms’jes, bovendien, waarin we de taal dingen aandoen die ons voor het internationaal Strafhof in Den Haag horen te brengen. Zorgvuldigheid is vet noch cool. Door de mooie Nederlandse taal geweld aan te doen is de totale verdwijning van het woord gedoemd tot waanzinnig…