Kwatrijn (-)

In de zandloper loopt het zand in de
richting van de hand die hem plaatst.
we kunnen hem blijven draaien, hij
breidt niet uit, de ons aangemeten tijd.

de kleren van herinneringen verbleken
aan de waslijn van de eigentijdse wind,
in dat prisma zie ik alle kleuren breken,
berouwvol voor elk berouwvol kind.

de schors bewaart de symbolen die we
ooit in bomen hebben gekerfd, jaarringen
blijven, groeien verder, zoals mijn
gedachten vol fabels zijn geverfd.

de tongen van honden
voelen ruwer dan de rapste
tongen van hun bazen, maar
voelen veel zachter aan.

mijn wijsgeer gehuld in een wijsgerig deken
daaronder immanent en transcendent ,
ik heb mij daarop stuk verkeken, wel
de grenzen van mijn ziel verkent.

... Illustratie: Bron Abstract.nl ...

Kwatrijn

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 93