Alle inzendingen over wereld

Vannacht vroeg ik mijn vader naar het geheim achter de terloopsheid van daagse dingen ik reikte hem de driftige deining aan van onze wanordelijke dagen sprak over de onmacht van voormannen en overmoedige vlagvoerders toonde hem de bloedsporen over bleke lijven wachtend sluimerde ik verder hij antwoordde niet misschien omdat hij al jaren…

Omdat na ieder nacht de zon opnieuw lacht omdat iedere knie met schaafwond opnieuw geneest met een kus van een mond omdat inspirerende geluiden en beelden Het zwaarste hart kan helen omdat er mensen zijn die goed zijn kunnen wij alleen maar nederig om gaan met de pijn In iedere straat kom je ze tegen Mensen op reis langs herenwegen…

De radicalisering neemt toe, overal. Waar moet ik het zoeken? In boeken of in hoeken? De radicalisering neemt toe, overal. Waar moet ik het zoeken? In kleurboeken of in smakelijke koeken? De torpedoman roept mij in donkere stegen. Op zijn rug draagt hij een haaievin. Ik durf me niet aan hem te tonen. Ik ben een wigwam in dit leven, ik tel…

Men neme een Lege ziel En voede Haar verraad De dalen zo Hongerig Buikschuiverig platwalsend En loos van gedachten Het ontstaan Van verliefd wantrouwen Van bewuste onwetendheid Van roze glazen en Van eufemismen Schandalig De kant op kijken Alleen wij Alles moet Alles zal De neerslag en De haan Bepalen de finale Zwart of wit…

Kus me als de wind maak me nat met je regen voer me, voer me weg weg als, als met regen stromend ’t putje in en laat me vreemd, achter ontmoet me achter op een onbekende kruising bekoor me daar als vriend al is dat misschien niet misschien wel, verdiend leid me naar avontuur waar ’t uur geen toezeggingen doet en waar de stand van…

Bijna begint mijn leven, mijn nieuwe tijd Het is gedaan met vroeger, Klaar met toen voor altijd Nu telt enkel nog straks later de toekomst Het gene nooit geweten, een andere wereld voor mij…

Reizigers, we zijn het in feite allemaal Ook in dromen of heimelijke luchtkastelen Maar het doet pijn maakt boos en machteloos te zien en weten dat velen niet kunnen reizen in vrijheid Vluchten door onveilig leven, daar zoals 't ze is gegeven Waar je bent geboren en juist niet voor kiest De een gaat naar tropische stranden in…

Mijn hoofd vol woorden. Ik heb er slechts enkelen nodig. Die ik er uitlicht en waarmee mijn gevoelens en gedachten op de wereld zijn gericht. Zo hoop ik dat geweld en onderdrukking niet langer een kans krijgen. Mensen begripvol zullen handelen en zich zelf blijven...…

Mijn ster straalt als een ver Licht en als nooit tevoren voortaan over de mensen dichtbij mij voor hun wensen van vrede en liefde en van leven, vrolijk en diep boodschap met reden tot verbroedering mensen gelijk aan elkaar voor even maar straalde mijn Licht tot elk mensenkindgezicht.…

Mijn lieve liefste, mijn liefste, Wat waren jouw gevoelens, mijn lieve liefste, die ene seconde, toen het vliegtuig werd getroffen door een onbedoeld krachtige doeltreffende raket? Ineens is er dat luid, intens en meer dan oorverdovend lawaai, in de zo veilig geachte stalen body van de stoere Boeing 777, alles trilt, schudt, schokt en bonkt…

Gisteren een school beschoten, waardoor vijftien kinderen werden gedood en nog eens tweehonderd gewonden vielen O ja, nog een foto van mezelf met zeven afgehakte hoofden -waarvan ik sommige op een hek had gespiest- op twitter geplaatst. Eens even kijken: wat zal ik vandaag eens gaan doen?…

Als de hemel zijn heetste kampvuren boven de horizon en evenaar in het Zenith hangt, dan zwijgen we de bangste uren vol de intensheid van verlangen we nog meer naar hoe veilig armen kunnen zijn. Het paradijs is verbrand, ik proef de angst van stromend bloed, het sluipt op lemen voeten waar de zon de aarde raakt en holt achter de doden aan…

Ik geef mezelf een tweede kans. Ik geef andere mensen een tweede kans: dichtbij of ver weg. Ik geef de aardbol een tweede kans... maar géén derde kans: dan is het te laat! Neen. Een volwaardige en oprechte kans vanuit een eerlijk hart. Smart samen met deze onoverwinnelijke uitdaging tot het herwinnen van een prachtig groene natuur: daarvoor…

Zie m gaan lachend onder een maan laten we schijnen zon maan aarde laterzzzzzzzzzzsssst…

Ik zit hier op mijn torentje En zie de wereld draaien, De mannen pierewaaien, De vrouwen haaiebaaien, Als één bewogen mierenhoop, Met ijv'rig heen en weer geloop. O, zette nu een reus zijn voet Op al dat wriemelig gebroed! Ik zit hier op mijn torentje En zie de groene aarde, Met alles wat daar paarde En nieuw gewemel baarde,…

Door het venster spreekt de verbeeldingskracht aangekomen als novice vertrokken rond middernacht als tramp met meegekregen advies Wordt geen caricatuur een baken zonder doel een grap met als duur een uur kermisattractie met droevige smoel Maar waar begrijpelijkerwijs gerust een waterplant omhoog groeit explosief richting de omgeving…

Wanneer de zon vertrekt Naar delen die wij niet Bezien Verschilt het tijdsbestek Dat wij hanteren Van vorm met wat men altijd dacht Hoe het zou zijn En voelt de aarde zich vertrokken Naar een zonnig, helder zijn Zonder wijze tranen rond de Horizon vol maan; Zij Is slechts bekeken…

Met het lot en maakbaarheid in een tijd die kortstondig is van aard... Weet men dat wat je hebt raak je zo weer kwijt. En is alles niets meer waard. Dan groeit het besef dat je van het leven er maar het beste van kan maken. Dit hier en nu op deze aarde, een planeet van onschatbare waarde.…

Laten wij, mensen, leven voor vrede op aarde en elke ademhaling hierbij stilstaan. Als we vrede van binnen hebben en dragen kunnen wij dat ook wensen voor de ander, en als we allen een stille innerlijke vlam bewaren dan vragen wij niet meer als de wereld aankan.…

Woorden voeren geen schip als het aan het paard licht Diamanten blijven ongelezen als het rond middernacht regent of niet we waren hier allemaal samen Peace…

Bewaarheid zelf je vrees. Al die dingen gebeuren en zijn helemaal niet netjes geordend. Dit alles komt voor rekening van een zwevende ziel. Ja, ook ons profiel is zwevend. Wijzigingen zijn geannuleerd. Verwijzingen zijn niet geldig. De cursor lijkt bevroren. Je kunt van je plaats opstaan. Er mag worden gerookt, er mag naar buiten worden…

Men zoekt woorden en naar de betekenis ervan en valse hoop koestert men aldoor... Ogen kijken niet, maar staren naar iets dat men niet verklaren kan. Men zoekt het leven en misschien ook wel de moederschoot, terwijl de huid prangt om zich heen. En in het hart doet het pijn als bij geen een en zo balanceert men op de grens van zijn en…

Hoe heet de zonde die voorbij vaart met volle zeilen gebold door de waan van de passaat en z’n vergulde eieren door gelijkheid uitbroeden laat? Hoe heet de eigenwaarde die in gedachten over grenzen waart gelooft dat de wereld rond is en verloren zielen over oceanen jaagt? zonder op dezelfde stranden uit te komen camoufleer de ogen met…

Weg met pixels, projectietoestellen! Was ik maar aan de andere kant van de evenaar. Zou mijn kompas zich vanzelf naar de zuidpool richten. Zuidpool: die van de pinguïn, vogel in duikerpak die het eigen lichaam als slee gebruikt om over de hard geworden winter te glijden. Vogel die liever zal zwemmen in het donkere onderwater dan vliegen…

Mannen in jurken tezamen, een handjevol zij delegeerden bij gebrek aan tijd Ze hadden nog zo’n klein rond dingetje over vier vingers, nee vijf! Hersenen schonken ze, een gift sommigen beschadigd anderen besmet met nacht of ijspegels, de vrieskou De creatiefste verzon guitige diersoorten slurven, wat geestig! vliespoten, natuurlijk…

Vragen verschuiven de tijdslijn, niet gebonden aan grensstations spannen alleen de doden hun vermoeide bagage uit in de brokstukken van de strijd. Menselijke schaduwen worden bleker, rekken zich uit in een eindeloze stroom van bitterheid waarin zelfs de zon veroudert, vingers ontstegen aan de bron waarbij de uren zijn geteld.…

De wisselende lichten van de zon met schijn en schaduw over wisseling van aardse vorme' en kleuren, ieder ding altijd weer anders, altijd weer een bron van nieuw verheugen, dat komt ongeweten en weer verdwijnt, verglijdend als het licht: maar van de geest is, niet van 't wisselzicht het heilig wezen, dat wij schoonheid heten. De…

De vlag van vrede heeft een witte kleur van overgeven en tot elkaar komen, met een geur die opent ogen als er niet meer wordt gelogen en opent ook harten, smarten zijn sterker dan pijn in het leven, om uiteindelijk niet alleen te dromen, maar in vrede elkaar verstaan.…

Hun bijeen geharkte woorden een onooglijk bergje langs de weg. Voorbijgangers stappen over de woorden, slechts door een enkeling aangezien voor een gedicht. Hun bijeen gezochte zinnen verstrooid langs de straat. Soms even gehoord, begrepen door iemand met een gebroken hart of in nabijheid van de dood, iemand die houvast zoekt tot…

De bonte stad is allang vergeten een achtergelaten woelig en bevuild nest vol stegen en straten die niet meer met elkaar praten waar alles schouder aan schouder beweegt maar iedereen eenzaam door verdroogde grachten roeit elke nering overvol met lege hoofden terwijl slechts een platenboek het meest tastbare van buitenleven biedt de blauwe…