Netgedichten

netgedicht (nr. 51.564):

Visioen in blauwdruk

De bonte stad is allang vergeten
een achtergelaten woelig en bevuild nest
vol stegen en straten die niet meer
met elkaar praten
waar alles schouder aan schouder beweegt
maar iedereen eenzaam door
verdroogde grachten roeit
elke nering overvol met lege hoofden
terwijl slechts een platenboek het meest
tastbare van buitenleven biedt

de blauwe schemer beschermt
een weggerolde parel tegen wroetende zwijnen
dweilt een duplicaat over het ven uit
om het visioen voor betreden te behoeden
rust en stilte in een onbreekbaar verbond
weren elke beweging
laten alleen ogen van dromers en denkers toe
een onzichtbare glimlach en een buiging
vormen het mooiste applaus
voor deze oervorm van roerloos vertoeven.