Alle inzendingen over natuur

't Wad. Een water van weelderig baden Voor zeehond, vissen, krab en mossel Van aangename stilte 't Geluid van de natuur Meeuwen krijsen Voedsel van 't veer Op afgesproken tijden Dag op dag en Uur na uur Waal. Rivier van heerlijk stromend water Met schepen varend van west naar oost Vice versa. Uiteraard 't Geluid van de natuur…

De natuur was ’s morgens in wit gehuld als een aquarel geschilderd met geduld, en prachtig door de zon beschenen, de herfstkleuren waren even verdwenen. Wandelend door het bos, zag ik de sporen van Fazant en Vos, in de sneeuw waren ze gebleven, met sporen van meer leven. De sneeuw door de zon beschenen, was ’s avonds weer verdwenen, de…

buiten in de sneeuw twee witbedekte rozen. snel ren ik er naar toe voor mijn kerstfoto…

drie zwanen op een rijtje na een zwart op wit vrijpartijtje…

De westerstormen gaan tekeer, gepaard met regenvlagen keer op keer, de populieren, door de storm bewogen, hebben hun kruin gebogen. Ik zet mij bij de haard, wacht tot het buiten wat opklaart, lees een boek en kijk in het vuur, en val in slaap binnen een uur. ‘k Ben gaan dromen, van een mooie zomer, mijn wangen gloeien van de zon, wordt…

mijn vriendje is terug wat schichtig nog kijkt hij vanuit zijn territorium naar binnen hij trekt mijn blik met trotse stap zijn borst, zo dat al kan, nog vuriger dan vorig jaar hij weet: er valt bij mij nog zoveel in te halen maar 'k hou hem kort, geef niets kado laat hem maar scharrelen…

Van een geronnen rood aan bladerloze takken stekels die verslappen modder zoals het hoort…

Liggend op mijn rug in het hoge gras genietend drijven wolken langzaam voorbij Streelt de wind mijn ziel verwarmd door 't zonlicht wordt er 'n stuk opgevoerd voor mij Glimlachend kijk ik naar omhoog prinsheerlijk op de eerste rang klaar voor het tweede bedrijf op rij…

Achter de wolken schijnt de zon en geeft deze een subtiel gouden randje. ik wou dat ik hem pakken kon daar op het veerse strandje. Ze schittert zo prachtig in het meer het zijn net diamantjes. Wat is het toch heerlijk om hier te zijn met die wolken met gouden randjes.…

Ik maak een tuin die om je heen zal groeien met vaste hand bed ik je in druk ik de grond rondom je voeten Vlei je maar neer omwoel de aarde met je wortels tussen monarda en kardoen vertraag de hartslag van de aarde mijn ranke juffertje-in-'t-groen Schik dan het blad van de accantus als een groen deken om je heen en laat je geuren me bedwelmen…

Varkensroze oren twee schelpen in mijn hand een lucht vol duinen bergen van zand Maat vierenveertig het merk onleesbaar de stront van meeuwen Op mijn bril ligt grijze staar Een streeploos verlangen in het zicht van een gestorven horizon En dit alles noemt men strand…

Door langsstromend water op pad gestuurd, regelrecht over de zongele kronkel van het leven. Ervaar ik het geluid van de vrijende bladeren, niet als iets wat alleen mijn leven duurt. Tegen de tijd dat ik zal wijzen naar silhouetten van het liefdeskoppel, charismatisch dansend in het water, herinner ik me vast de muziek en vooral het luisteren…

Aapje hangt aan de boom, aapje eet banaan, de mensen zwaaien naar hem, aapje zwaait terug, want aapje zit in de zoo.…

de violen spelen hun mineurlied jaarlijks weer het groots versterven altijd wordt mijn tuinieren traag het licht in de dag krimpt te veel kleurrijk zwiepen losgerukte bladen bomen tonen hun gekaalde kroon buiten laat ik de boel de boel hoor in de schoorsteen de bulderwind…

Waar land langzaam loopt Ten eind’ en ergens Ver vooruit haar vorm verlaat Daar waadt in’t wilde water Een gestalte Met grijs en grauw gelaat Die eeuwenoude eenling Die kromme reuzenrug Hij gebaart de golven Vlug te keren terug Waar land langzaam loopt Ten eind’ en ergens Ver vooruit haar vorm verlaat Daar waadt in’t wilde water…

op ’t platte land kunt ge ze aanschouwen een zwart – wit pakske mee nen lange staart sierlijke stapkes op de hoge voren efkes ben ik ze kwijt gaan ze schuil achter den trekker, vrolijk gelijk grote libellen de zon warmt het land koren wuift langs wegen ze kuisen de hemel bloot beeldig, ’t is een zegen…

voor het eerst weer op het gras de eerste rijp van koude adem drie planten met witte bloemen lijken verwijtend buiten te staan vier merels met gebolde veren trippelen zoekend naar een pier nóg hangen laatste vlierbessen nóg zoemen trage muggen…

'k Zag ze nog vanochtend maïs oogsten deden ja een beetje als waren ze te laat…

Katje; huppelt en springt door het gras Het ruikt een fragiele muis Het zijn kannibalen in het gewas Mijn domein; het is niet pluis Dit territorium is kat zijn terrein Zijn malse groene gras Muisje lief; daar hoor jij niet te zijn Dit is voor het kattenras Hebbes zegt de klauw De nagels pakken hem vast Kat lust hem rauw Gooit hem in de…

Wereld van zand en wieren, ontbloot in eb, verpakt in vloed schoot van gewervelde dieren, bron die kroost behoedt,mild ingelegd, gekaakt en machtig gesteven door natuurlijk vuur afwachtend, altijd krachtig z'n stand tot de meanderende maan in elk veranderend uur. Beweend,als ze neemt, onbemind na razernij, om wat de mens haar sleet, verstenen…

De Afrikaantjes gaan open en dicht ze volgen de kou en vangen wat licht en kleden de aarde in heldere kleuren maar laten de andere bloemen hun geuren. Een groep Afrikaantjes versiert deze tuin waar felle wind speelt met heldere toppen van sneeuw die dichtbij lijkt op scherpsteile koppen die ik nu kan zien met hun wittige kruin. Een ijskoude…

golven van vogels vliegen door de lucht wat is dat toch prachtig we kijken ernaar en slaken een diepe zucht. duizenden vogels hemelsbreed en duizenden vogels lang wat is de natuur toch mooi hij gaat gewoon zijn gang…

Als de zuidwester storm het vermoeide land geselt en lichamen teistert dwars door winterkleding heen, als Pluvius zijn toorn botviert op ondergelopen weilanden en de natuur gelaten wacht op atmosferische rust, dan dagdroom ik over goudgele korenvelden, waarboven de van hitte bezwangerde lucht een dansende ode brengt aan de zomer. Maar…

Wolken vangen zonnestralen Ze zijn stapel op elkaar Een pluisje wijst de wind de weg Hoger! Hierheen! Lager zeg! Hier! En nu weer daar!…

Het landschap drinkt het geloof gulzig, melancholiek als de ondergang van de speurdersroman om naar de oude bomen te luisteren naar het wilde geboomte te fluisteren en raakt langzaam, maar zeker, vertrouwd aan de voorafgaande waarheid, met vrome aandacht.…

Soms is er zo'n gevoel van naderend onheil niet te definiëren als de stilte voor een wervelwind vluchtend voor de kou delen we wollen jassen uit steken kaarsen aan alsof we een cycloon kunnen tegen houden of een rots kunnen veranderen in een rivier met het licht in ons gezicht onzichtbare klavieren horen spelen…

De oude wilg is weg. De jonge beuk die altijd in zijn schaduw stond groeit in het licht de ruimte dicht en fluistert in het duister naar de afgehouwen stam: “Ik mis je zo, je zuchten en je kreunen, je steun ook in mijn rug” maar hij hoort niets meer terug, geen tak ziet hij meer wuiven alleen de grote paddestoel op de afgehouwen stam…

vrije vechters van voorheen door handen in cultuur gebracht schutten nog verweekt hun vrucht doch kruid schiet op uit gaten en kieren groent gelaten tussen steen in vervuilde lucht met ondergrondse levenskracht zo gaan er de geruchten spaart zich zaad voor later als het land van schraalheid kwijnt waar getild gewas verdwijnt in doorgekweekte…

kunst van verlichte zielen in gewas,zand en sneeuw hoe mooi schijnt de zon op het omgebogen graan in het gouden landschap je ontstaan is verstopt in wonderlijke licht magie ik vlieg over je heen aanschouw de geometrie in zijn prachtige vormen ik wacht op een teken vanuit jouw schepping de geheime boodschap in wiskundig denken…

Een opkomende zon Het licht wordt aangestoken De merel brengt zijn ochtendconcert In de tuin hoor je een hoog si si van de pimpelmees Kwetterende tonen in de achtergrond van een boerenzwaluw Bij de vlucht van de boomvalk slaat hij alarm De bosrietzanger is net terug uit Afrika Een warm welkom van de boomleeuwerik Met dirli dirli lu lu…