Alle inzendingen over algemeen

Ik ga tevreden door het heden, mijn heden kent een rijk verleden dat langs mooie, volle treden afdaalt naar een stil beneden waar mijn wieg stond lang geleden mijn ikje kent nog geen verleden, de weg omhoog nog onbetreden, dus toekomst gaat met lege schreden terug naar mijn tevreden heden. Men zegt: er komt een laatste trede, dan ben…

Leden van de Provinciale Staten Leden van het algemeen bestuur Der Veluwse Vallei schappen van water Die zorgen voor herstel van de natuur Zij hebben oog voor inkomsten en baten Zij houden allerwegen in de gaten De gaten in de fietsroutes en straten En groenvoorzieningen, als magistraten Drainages van de sloten en de vaarten Retentie drinkwater…

op ochtenden die in niets verschillen begeef ik mij statutair op gebaande wegen dan kruis ik paden met mijn dagelijkse passant driftige tred, versmolten met steen en been zij heeft zich de klinkers aangemeten haar fiets moet de weg kunnen vinden als een blinde holenvis in het duister ken ik haar, zij mij? meermin van tegenwinden…

Ik ga in taal gekleed en woon in louter woorden, omhulsel van de tijd die mij zo toe behoorde. Ze zijn met zes en twintig, gaan schuil in diepe grotten en wachten op 't ontbotten, na het lange onderduiken te rijzen, te ontluiken tot opschuim van het ABC, de letters schuimen tastend mee, van aarzelend begroeten naar innerlijk ontmoeten,…

Kun je iets missen Dat er nooit was Dat je nooit gekend hebt Verlangen naar iets Je weet dat het bestaat Je voelt het bijna Maar net niet Je kunt het bijna raken Zien en ruiken Je strekt je hand uit En het is weg Niet bedoeld Voor dit moment Voor dit leven? Kun je iets missen Dat je nooit had Oh jawel Iedere…

de wasknijpers tegen de lucht geprikt houden de wereld tussen beiden vast boven vrij wijd uitgespreid en naar onder verbonden met de grond vaak wat drassig met waaierig gras geklemd blijft hoop levend hemels bevrijd golft het wasgoed dun rillend aan de lijn zo lang zonder weerstreven een verbinding in leven houden in een halve vlucht verbonden…

op de uiterste punt waar twee zeeën samenkomen zocht ik een geschikte plek kwam tot rust en maakte een mooi stapeltje het was moeilijk het vuur gaande te houden rook steeg op in noordelijke richting verwaaide beeld geur herinnering zeewaarts dansend daalde je op de schuimende golven teruglopend de etsende nietsontziende wind aan mijn handen…

Een mopperpot uit Bommelstein Vult graag zijn leven met chagrijn Hij kijkt altijd zuur Want na ieder uur Dan doopt hij zijn pen in azijn…

In Zierikzee woonde een paard Die koekjes bakte en ook taart Dat paard vond het een nobel streven Zich voor een wedstrijd op te geven “Heel Holland Bakt” zag hem wel zitten Waardoor met veel amandelpitten Zijn koekjes in de prijzen vielen Daarna lichtte hij vlot zijn hielen Want door dat ellenlange bakken Moest hij al uren nodig kakken Zo…

Stil leven is niet dood de vruchten blijven altijd kleuren en gloeien in het licht druiven willen steeds geplukt appels vragen om een beet citroenen om een mes maar de schedels om contemplatie we zetten de tijd niet stil het brood wordt gegeten we zien de perzik bederven of uitgezogen worden door een wesp de dode wijfjesvink ligt op haar…

hoe de wind draait zonder reden raakt mij in alle droefheid want waarom keert de wind zich van mij af toch, neen ik ben niet bovenwinds of onderwinds, ben slechts de loefzijde en ben trouw aan ieder zuchtje in al mijn naakte verzen voel ik me als een gelaarsde windjammer, groots en bovenmaats en gemodelleerd naar tijd en evenwicht…

Een knecht van een boer te Zuidlaren Die wilde graag kleinvee vergaren Hij kocht toen een geit Zijn geld was ie kwijt Hij moet voor de kool dus gaan sparen…

Een strandjutter op Ameland Liep vele dagen op het strand Hij vond een vette zeemeermin -met een gezette onderkin- En bovendien een haaientand…

De dief kwam terug! Niets ontziend ging hij te werk Mijn views zijn weer kwijt! De wanhoop nabij.. Wat is het toch dat hij wil? Techniek ondermijnd? Ik brand een kaarsje Doe er ook wat spreuken bij Kom terug bij mij..…

Ik bid alleen om licht... Licht dat geen zwaarte heeft, Licht aan het zwart ontzweefd, Licht dat mijn kennis wijdt Met zijn doorschijnendheid, 't Rijm en mijn maten draagt, Dat wie ze leest zich vraagt, 's Avonds bij lampenschijn: „Kan dit de dag al zijn?" 's Morgens bij zonnegloor: „Volg ik een leeuwrikspoor? Want 't wordt verblindend…

Hij wordt gestut door veel robuuste palen (Van onder zitten deze vol met wier) En druk bezocht door Vlamingen en Walen Door Nederlander, Turk, Schot, Fin en Ier Zij stromen toe van bergen en uit dalen Om op de promenade rond te dwalen Om iets te consumeren, om te pralen Met wufte kleding, of viervoetig dier Wat kan het zijn? Ik zeg het zonder…

Zie eens waar spijzen genuttigd zijn en de drank geledigd kasten staan tot barstens toe gevuld genot en muziek vergeten ieder eenzaam staat ter zijde niet wéét hoe zich te voeden. Ik heb gezien waar geen spijze was geen water om de dorst te lessen kasten gevuld met laatste korsten brood de geest gevuld met muziek en dans eenheid in sober…

Ik wil de winter voorbij slapen in de plooien van het donker tot tijd mij weer wekt met vlagen voorjaarslicht wil dromen herbeleven ze ophalen uit het schrijn van herinnering hoe ik ooit in een ver verleden op jonge benen door vele zomers ging.…

Beste heren/dames der redactie Ik denk dat ik uit naam van ieder spreek Die hier zijn geesteskind komt etaleren Niet enkel in de vorm van een reactie Men wil zich met zijn vondst manifesteren Zijn mening uiten, graag zien hoe die valt Maar is verbaasd als plots om middernacht De sterrenhemel op nul wordt "gestald" En views verdwijnen als…

In een nis staat een vaas er staan plastic bloemen in gerangschikt tussen bloeiend gras elke dag zet hij er nieuwe in op hetzelfde uur en toont zich aan mijn ogen voor de onbewogen muur het zijn niet de bloemen die in het uitgeholde staan niet de man die zich schuilhoudt in zijn afgewende blik het is de vaas die mij vasthoudt als…

Het is weer nacht, het is weer stil, de rust komt niet zoals ik wil, gedachten zijn er veel te veel, ik zoek een rustpunt in ’t geheel, mijn ogen sluiten op een strand, daar neem jij mij al bij de hand. Met ogen dicht laat ik mij gaan, op blote voeten blijf ik staan, wanneer jij stopt en mij omdraait, ik voel hoe stevig de wind waait,…

Een ding, een dong Een dingedong Een iets een wat Een ietsje dat De dingen dinger maakt Een ding dat lacht Een ding dat speelt Een ding dat men met dingen deelt Een ding of dong Dat nooit verveelt…

Alles van waarde is weerloos Maar hoe weerloos is alles van waarde Wat een webmaster bijeen vergaarde En zich afvraagt wat is hier weer loos? O Mensch, ict'er, gib Acht Voor die donkerslag om middernacht!…

Er zwerven vreemde spoken Op deze dichterssite Ze stelen aantal weergaven De zware en de light Ik heb er een betrapt Het gebeurt om middernacht Op de teller stond een 0 Daarvóór stond er nog 8 Ik dacht er zal een storing zijn Het komt wel weer terug Maar ze komen niet vanzelf Niet langzaam, ook niet vlug Nu staan gedichten…

veel mensen razen scheuren en vliegen zichzelf voorbij als een kip zonder kop die in de rondte rent is het gek dat ze zichzelf ooit weer eens tegenkomen?…

een slecht gehoor lijkt af en toe wel fijn niet alles hoef je altijd te verstaan en Lotje leerde lopen langs die laan? die woorden vallen in een diep ravijn Oostinje? ben je nimmer-nooit geweest Oostindisch doof schijn jíj voor hen het meest…

Het oude jaar is weer klaar Het was een veelbewogen jaar We sluiten af En laten gaan Wat niet meer is Wat dierbaar was Wat pijnlijk was Wat vreugde gaf Het is niet meer Een heel nieuw jaar Staat voor ons klaar Onbeschreven Maagdelijk wit Als verse sneeuw Onbetreden…

zoals het einde van de voorsprong die het afgelopen jaar had opgebouwd, sneuvelt het streven wanneer de goede voornemens ter ziele gaan voordat je ze hebt uitgesproken stille wensen, voortgekomen uit de diepste gedachten markeren iedere verlangen aan de grens van het onhoudbaar product geheten “ de mensch ” vlees beenderen en bloed,…

Op het grensvlak der Provence in een atelier in Saint-Rémy viert men staand op een receptie de grote Prijs der Poëzie Diezelfde bonte avond voor een zeldzaam stille nacht kwam als vluchteling een alpenkraai gevlogen naar de westkust van Bretagne met in haar rugzak een kastanje als talisman om niet varzakend te vergeten waarvan zij…

ze draagt een kistje in haar tere handen dat een aandenken aan haar man bevat de winter had hem dit jaar beet gehad haar woning zou ze spoedig verpanden het open terrein droeg nog hun stappen en maakte zich op wat werd uitgestrooid ze voelde zich ellendig en berooid het alleen zijn was nog niet te behappen wat goed en leuk was ging helaas…