Alle inzendingen over algemeen

Op het grensvlak der Provence in een atelier in Saint-Rémy viert men staand op een receptie de grote Prijs der Poëzie Diezelfde bonte avond voor een zeldzaam stille nacht kwam als vluchteling een alpenkraai gevlogen naar de westkust van Bretagne met in haar rugzak een kastanje als talisman om niet varzakend te vergeten waarvan zij…

ze draagt een kistje in haar tere handen dat een aandenken aan haar man bevat de winter had hem dit jaar beet gehad haar woning zou ze spoedig verpanden het open terrein droeg nog hun stappen en maakte zich op wat werd uitgestrooid ze voelde zich ellendig en berooid het alleen zijn was nog niet te behappen wat goed en leuk was ging helaas…

het waart rond zonder gebaren doch het brengt verhalen die diep in het brein een applausje verwachten, kortstondige leugenachtige vertellingen die zich nestelen in de kruinen van ons, de zielenmensch doch bij tijd en wijle en zelfs woorden van gene zijde geeft voedsel aan het stil besef dat waarheid de tranen zijn van de ziel, ongeëvenaard…

het waart rond zonder gebaren doch het brengt verhalen die diep in het brein een applausje verwachten, kortstondige leugenachtige vertellingen die zich nestelen in de kruinen van ons, de zielenmensch doch bij tijd en wijle en zelfs woorden van gene zijde geeft voedsel aan het stil besef dat waarheid de tranen zijn van de ziel, ongeëvenaard…

Rose zat als amazone op mijn orka Onwetend wilde zij zijn, als de dieren Gevleugeld in de tijd zonder een plek Waar liefde sterkt, des ochtends en namiddags Ontstond nog tijdens deze monstertocht Een romance uit hun laaiend gesprek Bij wijze van een wijsgerige troost Was Rose als dichteres èn erudiet - Gepromoveerd in gender en de dood…

Luister kerstboomkwekers pepernoten Mijn baas heeft zich bezeerd en mij ontboden Hem moest een aantal punten van het hart Iets met een kind en roe, een zak en gard Maar plots werd hier mijn geest bouleversé Omvergekegeld, overmand door slaap Knock out, ver van de wereld en de kaart Vermoeidheid haalt de angel uit de vaart Daar is…

"In mijn laatste filmscène," zei miss Christine McVie "wil 'k iets persoonlijks zeggen Als amazone samen willen zijn in Noordernacht met die gevierde gast Anton de Kom Geen slapeloosheid in een oude boerderij maar in een droomhotel En dan in geestverruiming ongekend in eindigheid weerkaatsend kwinkeleren... Ik heb geen…

Ik lig als een rots in een stuwmeer Ik sta als een heipaal in zeebodem - hoor steeds: kom op! Op als de bloemenzee in oude weidse velden Wuif als koraal in het zonlicht Maar ik, ik voel het wild refrein van duizend revoluties De punten van een molenwiek: tienduizend revoluties Als zwart gerande langspeelplaat draai ik mezelf spleen ‘…

wij en de tijd we hebben allebei met hem gevrijd…

een gebaar een teken een groet een brug naar elkaar om over te steken als ‘t moet…

ik heb al veel op de aarde geplast tijdens mijn bestaan in de kleuterjaren mikte ik wel eens naar de maan maar dat is nooit goed gegaan…

als de dichter sterft dwarrelen er woorden uit de bomen en huppelen kwatrijnen jamben en alexandrijnen dartelend voorbij en daar wat verderop bloeien verzen, rijm en strofen op de hoge wei maar de dichter is niet meer zijn pen is nu verstild en de wereld een beetje mooier weer zo is het goed zo had hij ’t zelf gewild…

Er huizen in deze habitat nogal wat oude mannen Aardige zachtaardige maar opvallend baardige quasi liever lui dan moe Savannekoning op de uitkijk bejaarde chimpansee Hun handen links hun duimen rechts peuzelend keuvelend Doch altoos vruchteloos peulen beuzelend toute la journée…

Tutoyeren? Tuurlijk! Pas de problème mon chou, pas du tout! Maar vinje ook niet dat er al de godganselijke dag op radiotv en instaface gejij- en -joud getwitterd wordt? Nou dan, lame dan voor één keertje elkaar ns ff deftig vousvoyeren, ké? Komtie... Graag uw aandacht voor het klein geluk Dat alledaags inwendig tot u spreekt In alle rust…

Mensen zijn zo veel, van goed tot kwaad in het museum van d' eerste kwarteeuw levend in denkbeeldige spagaat vol blauwe dromen in memoriam hier zijn echter geen zomervogels meer De nachthemel glijdt met lichtheid beladen en werpt een glans na natafelgebeden op Allerzielen over 't hete zand een heksensabbat, pracht der volle maan…

Soms zijn er die dagen Schijnbaar door de zon gespreid Oneffenheid zelfs kan men kwijt Dan is de heimwee niet te dragen Altijd wenkt het zolderkabinet Gebotteld per termijn In ragfijn mijn en dijn Met de kneedbaarheid der wet Een tijdloos verschiet Is mogelijk een uitzichtpunt Dat perspectieven biedt Maar zelfs dit onzinnig lied Weloverwogen…

Als ik een goddelijk verveelde God was Zou ik als laagje dauw de aarde infiltreren En verder deed ik nooit meer iets Ik liet de mensen alles slopen Ooit breken ze de basis open Als ze me zien kan ik evaporeren Voor ze me vragen stellen met mijn schepping imploderen…

een oude man op de fiets onderweg zij zweeft voorbij met een glimlach een wolkje parfum en verdwijnt in het niets op haar fiets en daar ver achter haar rijdt nu voorwaar geen oude man maar een vrolijke jongen van zeventien jaar…

Het moment dat je achter komt dat je sterker bent Dat je je leven hebt laten leiden door invloed Die je eigenlijk niet wilde en jezelf niet herkent Wat in je binnen stroomt niet meer is dan je eigen bloed Het moment dat je achter komt dat je boven anderen kan staan Je voor je eigen mening kan opkomen Dat iemand je deur van je hart laat open…

Hedentendage alsmede een groot deel van de hiernavolgende dag des heren waart een etmaal lang op vleugelen van gezang aangezwengeld door Aiolos de god der winden gehuld in licht doorschijnende rafelrandige franje, vanaf zijn hoge zetel op de kale rotsen van Aiaia een licht aangewakkerde heliotrope nevel over de malssappige rundernitraatrijke…

een toekomstige herinnering is een moment waaraan je voorbij gaat omdat je er vandaag niet aan dacht maar morgen wel zodra het gisteren is…

Eerst maar eens een korte verwijzing naar eerder verschenen berichten in onze dagelijkse column. Dwarskijker of Stoker, Sunny Boy of Manus depressief, het doet er ook niet toe. Maar goed, kijk, lees en huiver naar wat er gisteren hier ter stede zoal het daglicht heeft gezien en aan de horizon van het prozaïsch denken is verschenen... ______________…

het was op het eind van de zomer de avondlucht vermengde zich met een late geur van aarde we stonden opeen langs een vaart in het gras een zacht gepraat vol verwachting trok door rijen de kinderen waren ook blij want aan het begin van de boerenvaart bloeide licht op een praam die een ongezegd wonder aankondigde dat met een zacht geronk optrok…

als het gedicht geluid kon maken zou het dan klinken als een kraai als een nachtegaal (beide zijn zangvogels) of als de fileberichten wellicht? volgens jongste richtlijnen schuren woorden bij enig ongerief en is zonder blijvende leegte bespoediging van het ongeschrevene niet mogelijk buiten ligt binnenwaarts bederf -het wachten is op…

Een keekopdeweek compilatie van 30 titels van onze netgedichten van de afgelopen week, geheel en al op persoonlijke titel gesorteerd en gecombineerd en voorzien van een woedend intermezzo. Huiver en verwonder...een zoekplensplaatje voor de liefhebber... ________________________________ De dagen van de week hypnotiseren Een schepje water spel…

Ik kijk de werkelijk aan met gemixte gevoelens De verdeeldheid is groot Iedereen kan het voelen Soms vraag ik me af Is dit gewoon de bedoeling? En kunnen wij niet meer leven in een wereld van verzoening Met respect voor religie voor elke kleur en elk ras Met de eer van tradities wat ons bij elkaar bracht…

een verre ruimte gevuld met diepe omgeving versmald tot een persoon die we iemand noemen in nabijheid van geschiedenis zo kort op de huid dat deze bijna tastbaar is tot op heden ter hoogte van een zijweg klinkt het luide roepen om aandacht te trekken en er dan het zwijgen toe doen…

Jij bent getekend voor het leven Het staat op je lijf geschreven Het is te lezen in je gezicht Dat jou veel leed is aangericht…

Mijn schuurtje, aan vervanging toe, is een berging. Het is een plaats om te bewaren, op te slaan, niet weg te gooien, nog niet definitief afscheid van te nemen, een locatie van uitstel tot ooit, een keuze voor her- overweging, een gelegen- heid om te kunnen terugkomen op de aan- zet tot nooit meer kunnen bezitten of een nooit meer terug…

Pas als je het kwijtraakt Besef je hoeveel het uitmaakt Gezond en fit te zijn Niet te lijden door ziekte en pijn Dus ga het leven "leven" Zolang jou, gezondheid is gegeven Jaag je dromen vandaag nog na Wacht niet tot morgen Of tot je met pensjoen gaat Want straks is het te laat…