Alle inzendingen over familie

Gisteren ben ik geboren en morgen ga ik paren "Er komen geen konijnen in huis," zei vader. "En ook geen hoeren," zei moeder. "En als ik erachter kom dat je een flikker bent schop ik je dood," zei vader. Vandaag ben ik geboren en morgen sta ik op.…

Haar naam is Rode Maan haar verhaal begon met....er was eens en ze vertelt over een zigeunermeisje uit de Oekraïne haar en mijn overgrootmoeder Antonina ze wist me zoveel te vertellen dat ik opeens begreep de hunker in mijn bloed naar dansen naar vrijheid de ongebondenheid de muziek, het ritme, het onstuimige alles viel op zijn plaats…

Wat laat jou gedachten zweven soms lang soms maar even Wat laat jou ver weg van mij die angst en woede tegenover mij Waar ben jij mijn zus Ik ken jou niet meer Ik zie jou niet meer ik spreek jou niet meer Maar een enkele keer Zie ik jou weer Praten doe je amper gevoelens zijn leeg Zus wanneer ken ik jou weer zoals vroeger.…

Aan 't kussenvleesje, pappig-week en warme, lijmt zich in 't lang de lieve wang, en moeder strijkt, met malsgebogen arme, het gazig lichte rokje dicht. En: „Venteke, waar zit-je met uw voetjes? Het steekt entwaar een teentje daar! Gij zatterikske, zeeveraarke, zoetjes! ... Och, kijk 'ne keer, 't 'en kan niet meer."…

Als hij schreeuwt en als hij vloekt drinkt klaagt of op de bank wegrot alles wat hij aanraakt gaat kapot hou op hou. gewoon. je. rotkop.…

Mijn lieve lieve zus Af en toe dwarrelt er een herfstblad op de grond met een zucht, maar het is de glimlach die haar in bloei houdt. Haar waterval van woorden zingt: ‘ik vind mijn lied, als ik zorgzaamheid kan geven’. Jij mijn lieve lieve zus, als je bezig bent met je dagelijkse dingen zingt je lijf als een bergstroompje tussen…

drìe leuke mooie lieve kleinen mannen in spè zijn mijn kleinzoons daar heb ik wat mee niet te verwoorden het is er gewoon ieder zo uniek het is wonderschoon geven mij kracht putten mij uit zijn stuk voor stuk een lieve schavuit halen heerlijk kattekwaad uit zo eerlijk en stout met een hartje van goud wil ik dit nooit missen niet voor…

Zet ‘m stil de tijd, bevries dit moment. Zie ze spelen aan de tafel, hun kinderhandjes omklemmen het potlood als de lepel waarmee ze elk ontbijt verkliederen. Houd je vinger bij de wijzer van de klok zodat die stopt met tikken - die kregen ze al genoeg; zie ze daar krassen met tevreden gezichtjes, wit - dat wel. Stop ‘m, wie is…

zo enorm veel te geven in dit o zo snelle leven liefde schiet er vaak bij in tegen beter weten in daar schuilt nu juist het punt niemand die iemand nog wat gunt zo lijkt het bijna wel ieder is gehaast en snel denkend aan een eigen sores maar een straat verder krijgt iemand van mores alles gaat aan ons voorbij niets lijkt nog op een beetje…

vrolijk.. sterk krachtig.. zeker evenwichtig en stabiel is wat men wil in dit leven zei het niet dat schijn bedriegt is het nu toch steeds vaker triest..zwak heel onzeker uit balans en soms labiel in een tijdperk dat haast vliegt grote druk veel gestres sprong men vroeger nog in de bres om een mede mens te helpen laat men die…

als kind geplaatst van tehuis naar tehuis rusteloos en nergens thuis geen eigen kamer maar een plek slapen in een groote zaal was voor mij heel normaal lopen naar school ging in een rij zo ook weer terug dus nooit even vrij weer naar ,te,huis naar jouw groep nooit spelen voor de deur op de stoep geen eigen plekje om even te huilen…

het vrolijk dartelen doet de ademzwaarte van zijn jaren lonken naar de lichtheid van de jonge jeugd ziet de kleinen plaats betwisten op haar uitgedroogde schoot om het genoeglijk leunen tegen het verend boezemmos spartelend achter tandentralies onuitgesproken gedachten hij weet zijn rijkdom meer dan goud of diamant dat daar liefdevol…

Van ver al zie ik moeder aangewandeld komen over de Hodonkse akkeren. Op de Vonderbrug kruisen we elkaar. Een meisje is ze, donker van oog en haar. “Dag moeder”, zeg ik, “Dag kind”, groet ze mij -een man van zestig jaar- en ze gaat verder kerkewaarts. Zo makkelijk valt de tijd weg in het besef dat slechts een laag beton mijn stappen…

zo lief en heel byzonder zijn mijn drie kleizoons wel haast een wonder elf drie en èèn ze geven mij kracht houden mij op de been geven liefde zo heel echt eerlijk en oprecht zo puur en zuiver zo waardevol van deze drie mannetjes gaat mijn hartje op hol.…

In mijn prille wonderjaren zat ik naast hem op de bok. De teugels in zijn ruwe knuisten spanden zich een beetje op als we plots het oogstland kruisten en hij 't paard tot stilstaan trok. Hij sloeg een grote handdoek open en we aten op gemaaide gras. Bij een boterham met siroop vertelde hij dan steeds verhalen, als het heimwee hem besloop…

liefde..is voor mij alleen nog maar een mooi woord wat mij nu niet meer bekoord in al zijn aanwezigheid waar is dat gebleven al was het maar voor even terug bij mij in mijn leven en geen verledentijd het is bijna bizar zonder te leven wetend hoeveel ik heb te geven komt dit ooit nog op mijn pad vraag ik mij af telkens weer dat warme…

in de luwte van de lindeboom schrijf ik liefdevolle gedachten draag een stukje in mijn hart van de ontmoeting de herkennende ogenschittering en vreugdevolle monden in momentjes van beleven samen zittend rond tafeltjes soms als span apart in een stil verstaan wist ieder onbetwist van de tere plekjes, de traan onder houten binten…

Je bent er niet uit je komt er niet uit nooit zal je er uitkomen jouw leven is een opeenhoping van lief en leed van vertrouwen en inzicht verbijstering en wanhoop tederheid en vergiffenis ingeving en uiting uitstraling en ingetogenheid hartstocht en veiligheid denken en nadenken ontmoeting en nooit meer zien afstand en dichtbij…

Klaar-over staat op een zebrapad in het donkerste deel van een verlaten stad. Geen auto, noch bromfiets, dwalen daar nog in het duister. Eenzame familie blijft verdwaalt daar tussen groen en rood stoplicht. “Beweeg me”, hoort moeder vader zeggen. Haar ogen links, dan rechts, gericht. “Beweeg me, en draag me op jouw zoete adem naar…

Ginder in de delling onder 't blaârgeruis van die hoge beuken, ligt mijn vaderhuis. Lang reeds dood is mijn vader, moeder wordt zo oud, en de ganse hoeve is mijner zorg vertrouwd. Gij, de bloem der meiden, knap, van leden struis, wilt gij met mij wonen in mijn vaderhuis? Moeder heet u welkom aan de stille haard; gans mijn liefde…

met zo veel moeite zeg ik dag het voelt of het zo niet mag mijn hart is nog steeds niet vrij altijd nog voelt het als jij ik wij is dit werkelijk wel voorbij mijn hoofd zegt o wee wil daar maar niet in mee dat weet ik maar al te goed want alleen ik weet wat mij zo huilen doet…

lieve angela moeilijk waren onze tijden, ruzie konden wij mijden toch hadden wij soms woorden wat heel normaal is maar niet wilden horen zo enorm goed vang jij mij op dat geeft mij hoop en dat voelt top steeds weer krijg jij mij op de been en geeft mij het gevoel ,,ik ben niet alleen,,. warme kus mams…

Sedert zijn dood is mijn grootvader 0 ten hemel / 0 ter helle gevaren aankruisen graag opdat duidelijk wordt hoe dat zit. Hij was vader van velen, tuinman, burgerman uit de eeuw voor de eeuw van deze of misschien wel van toen klokken nog kunstwerken waren en nieuwe techniek. Sedertdien gingen er meer, trok mijn vader zich terug, (beleefd…

Waarom gaan de dingen bij mij niet oprecht? degene van wie ik dacht dat ze van me hielden hebben me vaarwel gezegd Mijn familie is een en al ellende Het steekt mij enorm, waarom heb ik zo’n oneerlijke bende? Familie hoort leuk te zijn, liefdevol en oprecht Maar bij ons was het ieder voor zich en kon je nergens terecht Hatelijkheid en jaloezie…

Woorden schieten tekort om hier duidelijk te omschrijven wat ik voel. Letters zijn er te weinig om de tekst te vormen voor wàt ik precies bedoel. Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik heel erg blij en gelukkig ben mam... dat ik juíst van álle wiegjes ter wereld in het jouwe te liggen kwam. Ik ben je dankbaar, voor ál je steun…

Langzaam dringen de woorden uit de e-mail tot hem door zijn moeder in de laatste fase van haar veel bewogen leven met schizofrene man en idem zoon wil hem nog wel liefde geven hij leest de brief met ingehouden tranen emoties die wellen uit 't diepste van zijn ziel het onrecht door de mensheid aangedaan maakte dat hij voor de dierenwereld…

(over mijn oma) in jouw boezelaar schuilen nog mijn kinderdromen waar je ooit geboren was een eiland, dat verenigd werd met vaste wal bezongen als een scheepje dat zijn koers bepaalde helder, langs de levenslijnen van jouw oude dag “schipper ik zie de vlaggetjes waaien” zingt nog in mijn hart, verankert als een beeld dat bloemen…

gelukkig zijn leek zo moeilijk nu weet ik pas hoe kinderlijk eenvoudig hier je beleeft het soms dagelijks in simpelheid zonder dat je het echt beseft snel likje van smeltend ijsje verdwaalde noot uit open raam lievelingslied een zonnestraal op winterhoofd een bloem die bloeit knipoog van jou er is zo veel focus anders…

Altijd daar, altijd daar geweest. Mee gehuild, mee gefeest. Liefde en verdriet gekend. Hou van hem, van ieder moment. Weg moest hij toen. Het nodige werk doen. Missen deed ik hem zeer. Keer op keer. Maanden gaan voorbij. Hij is altijd bij mij. Hij is mijn vlees en bloed. Hopelijk gaat alles goed. Die mooie dag. Dag vol zon. Ik weet…

weg is mijn leven weg mijn gevoel weg mijn liefde weg mijn doel zoveel tranen zoveel pijn zoveel weg wat mooi kon zijn duurde maar even waren het wel zes jaar van mijn leven denk ik nu wat ging het snel het is de ware liefde voor mij daarom vloog het ook voorbij des te harder is de pijn te beseffen niet samen te kunnen zijn…