Alle inzendingen over familie

In mijn prille wonderjaren zat ik naast hem op de bok. De teugels in zijn ruwe knuisten spanden zich een beetje op als we plots het oogstland kruisten en hij 't paard tot stilstaan trok. Hij sloeg een grote handdoek open en we aten op gemaaide gras. Bij een boterham met siroop vertelde hij dan steeds verhalen, als het heimwee hem besloop…

liefde..is voor mij alleen nog maar een mooi woord wat mij nu niet meer bekoord in al zijn aanwezigheid waar is dat gebleven al was het maar voor even terug bij mij in mijn leven en geen verledentijd het is bijna bizar zonder te leven wetend hoeveel ik heb te geven komt dit ooit nog op mijn pad vraag ik mij af telkens weer dat warme…

in de luwte van de lindeboom schrijf ik liefdevolle gedachten draag een stukje in mijn hart van de ontmoeting de herkennende ogenschittering en vreugdevolle monden in momentjes van beleven samen zittend rond tafeltjes soms als span apart in een stil verstaan wist ieder onbetwist van de tere plekjes, de traan onder houten binten…

Je bent er niet uit je komt er niet uit nooit zal je er uitkomen jouw leven is een opeenhoping van lief en leed van vertrouwen en inzicht verbijstering en wanhoop tederheid en vergiffenis ingeving en uiting uitstraling en ingetogenheid hartstocht en veiligheid denken en nadenken ontmoeting en nooit meer zien afstand en dichtbij…

Klaar-over staat op een zebrapad in het donkerste deel van een verlaten stad. Geen auto, noch bromfiets, dwalen daar nog in het duister. Eenzame familie blijft verdwaalt daar tussen groen en rood stoplicht. “Beweeg me”, hoort moeder vader zeggen. Haar ogen links, dan rechts, gericht. “Beweeg me, en draag me op jouw zoete adem naar…

Ginder in de delling onder 't blaârgeruis van die hoge beuken, ligt mijn vaderhuis. Lang reeds dood is mijn vader, moeder wordt zo oud, en de ganse hoeve is mijner zorg vertrouwd. Gij, de bloem der meiden, knap, van leden struis, wilt gij met mij wonen in mijn vaderhuis? Moeder heet u welkom aan de stille haard; gans mijn liefde…

met zo veel moeite zeg ik dag het voelt of het zo niet mag mijn hart is nog steeds niet vrij altijd nog voelt het als jij ik wij is dit werkelijk wel voorbij mijn hoofd zegt o wee wil daar maar niet in mee dat weet ik maar al te goed want alleen ik weet wat mij zo huilen doet…

lieve angela moeilijk waren onze tijden, ruzie konden wij mijden toch hadden wij soms woorden wat heel normaal is maar niet wilden horen zo enorm goed vang jij mij op dat geeft mij hoop en dat voelt top steeds weer krijg jij mij op de been en geeft mij het gevoel ,,ik ben niet alleen,,. warme kus mams…

Sedert zijn dood is mijn grootvader 0 ten hemel / 0 ter helle gevaren aankruisen graag opdat duidelijk wordt hoe dat zit. Hij was vader van velen, tuinman, burgerman uit de eeuw voor de eeuw van deze of misschien wel van toen klokken nog kunstwerken waren en nieuwe techniek. Sedertdien gingen er meer, trok mijn vader zich terug, (beleefd…

Waarom gaan de dingen bij mij niet oprecht? degene van wie ik dacht dat ze van me hielden hebben me vaarwel gezegd Mijn familie is een en al ellende Het steekt mij enorm, waarom heb ik zo’n oneerlijke bende? Familie hoort leuk te zijn, liefdevol en oprecht Maar bij ons was het ieder voor zich en kon je nergens terecht Hatelijkheid en jaloezie…

Woorden schieten tekort om hier duidelijk te omschrijven wat ik voel. Letters zijn er te weinig om de tekst te vormen voor wàt ik precies bedoel. Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik heel erg blij en gelukkig ben mam... dat ik juíst van álle wiegjes ter wereld in het jouwe te liggen kwam. Ik ben je dankbaar, voor ál je steun…

Langzaam dringen de woorden uit de e-mail tot hem door zijn moeder in de laatste fase van haar veel bewogen leven met schizofrene man en idem zoon wil hem nog wel liefde geven hij leest de brief met ingehouden tranen emoties die wellen uit 't diepste van zijn ziel het onrecht door de mensheid aangedaan maakte dat hij voor de dierenwereld…

(over mijn oma) in jouw boezelaar schuilen nog mijn kinderdromen waar je ooit geboren was een eiland, dat verenigd werd met vaste wal bezongen als een scheepje dat zijn koers bepaalde helder, langs de levenslijnen van jouw oude dag “schipper ik zie de vlaggetjes waaien” zingt nog in mijn hart, verankert als een beeld dat bloemen…

gelukkig zijn leek zo moeilijk nu weet ik pas hoe kinderlijk eenvoudig hier je beleeft het soms dagelijks in simpelheid zonder dat je het echt beseft snel likje van smeltend ijsje verdwaalde noot uit open raam lievelingslied een zonnestraal op winterhoofd een bloem die bloeit knipoog van jou er is zo veel focus anders…

Altijd daar, altijd daar geweest. Mee gehuild, mee gefeest. Liefde en verdriet gekend. Hou van hem, van ieder moment. Weg moest hij toen. Het nodige werk doen. Missen deed ik hem zeer. Keer op keer. Maanden gaan voorbij. Hij is altijd bij mij. Hij is mijn vlees en bloed. Hopelijk gaat alles goed. Die mooie dag. Dag vol zon. Ik weet…

weg is mijn leven weg mijn gevoel weg mijn liefde weg mijn doel zoveel tranen zoveel pijn zoveel weg wat mooi kon zijn duurde maar even waren het wel zes jaar van mijn leven denk ik nu wat ging het snel het is de ware liefde voor mij daarom vloog het ook voorbij des te harder is de pijn te beseffen niet samen te kunnen zijn…

Voorgeslacht: Ruige borst en brede schouders, Leeuwenhart en adlaars oog: Rijzig kroost van reuzenouders Vorstlijk zaad, in adel hoog: Onvergeetbaar voorgeslacht. Nageslacht: Bleke kindren, kranke moeders, Neven met een breukband aan, Schele zusters, bochelbroeders, Vaders, die uit kuchen gaan, Ramlend vee, met kwik bevracht…

Vertoeven in familie voor een keer. Wij zitten om de tafel bij elkaar. Hetzelfde woordgebruik en handgebaar komen nog altijd op hetzelfde neer. Ik mag wel oppassen of ben alweer geworteld en voortdurend in gevaar dupe te worden van de evenaar die alles afweegt op een vast weleer. Ik wil niet meer. Het is te veel verzuurd. De wereld schoof…

Hij was een prachtig mens Zo had ik graag willen zijn Wat keek ik op naar hem Toen ik 7 was en klein Naar zijn grote volle snor En zijn hoed gevuld met veren De verhalen uit zijn jeugd En dat hij zo goed kon leren Zijn gore pruimtabak Uitgekauwd en nat Die hij propte in mijn hand En de lol die hij dan had Zijn kokkerellen in de keuken Geen…

mijn vader heeft huizen gebouwd die er nu nog staan... zoals ik verzen schrijf voor het tijdelijk behoud zo werkte hij destijds dagelijks aan het overleven er moet zelfs nog ergens een foto zijn waarop hij met een zakdoek om z'n hoofd geknoopt (tegen de zomerhitte) met een troffel in zijn hand prachtig is vereeuwigd dat zie ik bij…

Het getik van de breipennen maakt me onrustig toch wil ik het leren maar ik ben een jongen Oma leert het me maar ik houd er snel mee op past niet bij me nu denk ik terug aan twee recht een averecht en wil het eigenlijk weer doen om er van te leren als ik een steek liet vallen moest ik direct herstellen trachtte mijn Oma mij uit te…

heb jouw beeld met mijn poriën gewist de ruimte uitgedost met gedichten zonder stem jouw leven terug gegeven aan het sterven waar jij zo vaak om vroeg paarse violen, lenterijp een verlangen dat ik nu pas begrijp al is het wel een halve eeuw later…

Mijn broer, klein van geest groot in geduld en liefde voor al wat leeft. Van buiten wat anders van binnen gelijk als wij: opzoek naar vreugde hartelijkheid en medeleven Mijn broer, vrolijk, zachtaardig en nooit gehaast. Een beetje langzaam maar een levende vlam van verwondering in deze wereld. Altijd vriendelijk een broer…

Nu even niet ik ben in gedachten nu even niet ik ben bezig kan niet ophouden nu even niet ik probeer te slapen om kracht op te doen nu even niet ik houd van je gun me mijn rust nu even niet kleinkind, je bent zo lief straks heb ik tijd nu even niet twijfel je aan mij leef gerust, je kan zeker zijn nu even niet straks laat…

Opa.. ik mis u! Ik mis u zooo erg.. Deze twee weken zijn al te lang! Opa...(L)(L)…

Alles wat eigen is, is vanzelfsprekend, alles wat van jezelf is, staat bovenaan, niemand bekommerd zich om oneigen terwijl juist die, de band kunnen kweken en krijgen, die eigen nooit veroveren zal. Maar alles wat eigen is, is vanzelfsprekend alleen dat moeten delen, komt daar nou de gemene deler van?…

de eerste nieuwe dag van maart juist ja die maart, die zijn staart roert kan winteren en lenteren kan bloesemen en stormen het is nog stil op straat regendruppels op het raam de wind speelt een spelletje van kat en muis met de juist ontwaakte morgen maandag een maart vandaag zou ze jarig zijn ze was geboren in achttien een en negentig…

Steeds geruislozer draaien de radertjes in m'n brein Ik geniet van alle geluidjes die hierdoor weer hoorbaar zijn Rare fratsen en allerlei onzin op onze pc Stommelende voetstappen zaterdag 's morgens naar benee Alles valt op z'n plek, en ik voel me zoals ik me wílde voelen Jullie sámen geregeld om me heen…

Wéér een stap gezet, in mijn nieuwe bestaan. Wederom één en hoeveel nog te gaan? Het moest uiteindelijk zo lopen en niemand treft blaam... Wéér een stap verder in mijn nieuwe bestaan. Wederom één en nog velen te gaan! Voortaan prijkt er, na twee decennia, in mijn paspoort weer m'n meisjesnaam.…

Heel traag komt de oude man overeind rekt zich voorzichtig uit het kromme blijft gebogen als hij is blijft hij bescheiden staan wat verwacht hij nog na dit lange leven, is er eenzaamheid reeds velen gingen voor, hij telt niet meer hij kent zijn naaste nog. ze is ver weg iedere afstand is te groot het opstaan, strekken, zitten iedere dag…