Alle inzendingen over natuur

Hei da, lieve dreupel water, zijt gij helder toch en schoon, in uw hemels lichtgeschater en uw diamanten kroon! Rood en blauw en groen en geluw, peers en purperwendigheid siert, in onderling gespeel, uw pinkelende uitwendigheid! Hei da, heldere lichtkrystalle, diamanten waterding, moet ge op de aarde nedervallen…

Als de woedende noordwesterstorm de knokige, oude boom dan eindelijk genadeloos uit zijn zomerjas joelt, kijk ik machteloos toe hoe hij zijn bange, gewonde armen wanhopig ten hemel richt en niets anders kan doen dan zwijgend, meebuigend toegeven aan het valse lachje van de Grote Woelewaai. Troostend sla ik mijn armen om hem heen…

Storm en regen allerwegen doen de deuren dicht; mensen wensen even licht en vreugde die vervult. Maar...geduld en straks komt winter aangetreden en is weer de storm geleden.…

de eindeloze regen meurt en pleurt zijn striemend gezeur neer op de wereld meer doet het niet om iets te verhelpen aan zijn humeurige staat van nat te worden de wind heeft aangevallen verklaarde zijn paraplu vervallen en blies zijn argumenten weg van stevig en windbestendig tot een dieptepunt van ellende en kleumen in de kou alsof…

november, gure maand de oude Tijd is daar zijn Zeis alweer klaar voor het snijden in draden zonder waardig leven hij is enkel gekomen om mee te kunnen nemen onder de huid de rillingen ijzige huivers uit besef dat het deze maand kan zijn de laatste na al die jaren bezigheid vol futiliteit en de rekening overdreven gepresenteerd zal worden…

bladzijden waaieren al in de wind vermengd met zand door voorbijgaand kind ligt het boek daar op zijn rug de snelheid der regels is vliegensvlug vergeten woorden door zon verlicht slaat plots 'n rukwind het boek hard dicht…

Krom gegroeid door lange jaren staat gebogen in de koude wind de oude eik met kale takken te staren naar zijn afgevallen bladeren die dor en droog de grond bezaaien, geen kleur meer hebben vertrapt door mensenvoeten, droog en krakend tot verpulvering en zelfs zijn stam voelt koud waar bast al afgebrokkeld is nu buigt hij 't hoofd, en…

Balancerend op een snavelpunt een helivlucht boven bonte kleuren onze ogen wordt dit nu gegund hoog in mijn neus stijgen geuren De blik gericht op het zoet daar binnen elke deelseconde weer een vleugelslag ook keizers, koningen en vorstinnen buigen diep voor de 5e scheppingsdag Muteren en evolueren, tergend traag de wetenschap…

in één herfstige nacht vol onrust voor het hoofd hebben heftige stormen mij den kool gestoofd alle groene bomen bij avondlijke scheem'ring vol nog in hunne pracht alle blaad'ren ontnomen het is weer kaal op mijn plein…

Sterren die niet op elkaar lijken, de nacht verliest zijn tederheid eenzaam wachtend op de schaduwen die haar altijd beminnen in de droom van gevonden nachten en een koude liefde mooier dan de eeuwigheid…

de storm raast voorbij drijft de mensen ondergronds de schuile kelders in waar rijen conserven trouw in het gelid 'later' voorspellen als alles is bedaard generatoren draaien rondjes terwijl buiten een wereld vergaat al veel te lang bestaat wat daar nu rondwaart komt uit de mensheid voort die elke bron vermoordt op zoek naar meer dan…

Hangende roze bottels, veelkleurige asters weelderig gras, allen zoeken ze nog wat warmte. De ene leunt tegen de andere, hun stengels zijn te zwak. Heesters en struiken verliezen hun blad. Sommigen wroeten om te blijven bestaan. Hun leven hangt aan een zijden draadje. Dood zullen ze gaan, eenjarigen hebben nu eenmaal een kort bestaan…

de bomen worden geveld hun stammen onnatuurlijk plat op de vlakte steunen ze hun laatste kreunen klinken maar verwaaid, niet alles wordt door iedereen gehoord ergens in het land een bos minder, ergens op de wereld een heel oerwoud, er móet papier zijn om te tekenen wat móet gebouwd, in drievoud voorgelegd aan de administratie van elke…

De zee, het enige leven dat strekt Van begin tot einde -Terwijl alle andre, voor kort gewekt, Gedwee en weerloos verdwijnen- Geeft in eeuwige breking De grote, zachte verzekering Dat, wanneer allen versterven, verstijven, Zij bevallig zal blijven. En als ik ga gehaast, Genaderd en genaast Door de jagende dood, Hoor ik de troost Van ’t…

ik schop de bladeren omhoog ze ruisen niet dood genoeg er sijpelt nog teveel groen door de nerven…

Ik wil hen bewaren van de kou vrijwaren, zoniet vertonen ze barsten in hun kleren, verliest mijn bronzen pauw zijn veren, staat mijn ranke beeld zich af te vragen of zij het deze winter wel zal halen. Haar gezicht wordt er niet beter op, straks staat ze er de volgende zomer zonder kop. Allen liggen ze nu te keuvelen in een grote kast…

Niet stilte van je stem omarmt dit land of zwijgen van riet langs sprakeloos water. Behoedzaam adem ik wind en later storm bang voor wild geworden wolken en hemel van blauw als schuim gevlokt golven breken. Basalt geboord in duinzand weerstaat je schreeuw en waardeloos zeeafval het eerste zand nog kleurt.…

De zon zingt de stoep Het water zuigt de weg De putten als de gaten Verdriet stroomt langzaam weg Ik vertel de bomen Het vallen te laten Misschien morgen, ik zeg Morgen is het wellicht weg Straten stromen langzaam leeg En vol van mensen die even Eigenlijk altijd twijfelen In onzekerheid leven De bomen weten weinig tot niks Wat een…

In bewondering voor de wolkenstraat Een weergaloze onmetelijkheid Waar geslacht en pracht geschreven staat in sluiers van doorzichtigheid Een verschuiving in de atmosfeer Het verzamelen van het ijskristal Goede geleiders van het warme weer wisselen en wachten in het heelal Met gevlokte watten in ‘t avondrood De keur en ‘t kenmerk kunnen…

bladstil kleurt het ochtendlicht de kleine steentuin smaragdgroen de dauw dipt ragfijn de trotse sparren met kristallen als ik aandachtig luister hoor ik het fijne lichtpenseel met sourdine tippen op het bladgroen in grandeur van vermiljoen…

Dartele vlinder, dartel maar voort de dag is nog lang, de nacht jong en stil bezoek alle bloemen die je nog wil maar dartel, dartel, omdat dat zo hoort Dartele vlinder, enig in je soort waar kom je vandaan en wie zul je zijn na de nevelen in de volle schijn mooier dan ooit iemand van heeft gehoord Dartele vlinder, kleur paars en goud in…

het wachtte nog met sneeuwen maar de stilte was al ingetreden toen wij stegen met dat lopen dat een vorm van stilstaan is wij zochten naar een uitzicht een punt voor het verdwijnt wij wisten niet hoe men de draagkracht meet van ijs we waren samen en alleen we waren nauwelijks en nog zoals de laatste vogels in de lucht voor het begon te…

het is weer feest op het rif ze doen het zonder vozen de poliepen zijn weer grif ei en zaad aan het lozen ter uitzaai van het koraal al spreekt men internationaal van uniek tropisch regenwoud in water koud of warm maar zout wij zien bewegende skeletten gedragen door eeuwige wetten poliepjes met algen in symbiose maken er kalk voor de krijtpose…

Zoemende insecten, dansend om me heen. Vogels kwetterend in de bomen, is het lente, is het zomer? Een vlinder op een verdorde bloem. Een hommel met intens gebrom. Verwarring heerst alom. Lui hang ik in een stoel en voel de warmte van de zon. Op de achtergrond Bob Dylan met mijn favoriete nummer. Niks geen herfst en heftige stormen, kou…

Late oktoberzon die geneest van 't al te grote ik; leer me toch relativeren als ik 's morgens vroeg uit de veren met mezelf geen raad soms weet... Leer me licht en schaduw minnen kijken buiten en diep vanbinnen leer me lieven en verdragen en heel dankbaar leven alle dagen.…

Ondersteboven zit je klaar en wacht op prooi geduldig daar, het kruis je tooi Wie vliegt straks in jouw gespannen draad geen vlieg of wesp die jij versmaadt maar sprinkhaan is de favoriet die heb je ’t liefst spin? Is het niet?…

Als de zee stil ligt en de zeebreker rust bij gebrek aan baren, dan wandelt het water weer zachtjes zeewaarts. Op de gulzige golven van mijn geheugen, geboeid door overvloed, stranden mijn gedachten in deinende duinen. In een wereld van water hoor ik in een schelp het ruisen in de oertaal van een zee-gedicht. Daar zie ik een schip…

in gedachten verzonken plotseling een tik tegen het raam zacht maar hoorbaar gauw even kijken wat mag dit zijn teer en onbeweeglijk diertje waar ik naar staar klein nog onbeholpen vliegen pas geleerd een jonge staartmees, helaas zijn inschatting was verkeerd…

dagen worden korter, kouder groen verkleurd in een warm herfstkleed ook wij veranderen, worden ouder natuurlijk grijs voor je het weet…

In Oktober lonkt de herfstzon naar rijpe rozenbottels. Onder de notelaar raapt de bezigaard de gevallen vruchten. 'T zijn okkernoten. De groene schaal ontbolsterd de krakende noot, en zie: vier klamme kamertjes in een notedop.…