zwarte spreeuwen

zwarte spreeuwen krijsen de bomen vol
groene bladeren verdampen in grote getale
zij weten op de takken telkens te huizen,
oorverdovend hun aanwezigheid te vertalen
en stilte rondom mij ver weg te sluizen

ze hebben lange tijd, ik spreek over jaren
hun vaste stek in mijn beperkte horizon
hekel bij tijd en wijle het ongevraagd bezoek
denk niet dat ik naar hen eeuwig zal staren
vaak is het zo dat ik hun schreeuwen vervloek

iedere winter slecht ik een der fundamenten
in de hoop dat ik hun verwachting sloop
maar bij het laatste hakken breekt er iets in mij
kennelijk raak ik aan mijn eigen lente
onthoud ik hen en mij soms van een natuurlijke hoop?

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 24 april 2007

julius-dreyfsandthotmail.com

spreeuwen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 16 stemmen 362