Alle inzendingen over welzijn

Ik vertel aan mijn dochter een verhaal op de bank Dan zegt zij plots “Ja dat heb je al eerder verteld” en ik hoor aan haar klank dat ze het liefst zou willen zakken door een gat in de grond Direct ben ik verbijsterd en sluit snel mijn mond en ik word bang en durf niet te zeggen dat ik het niet weet Bang voor haar woorden, want woorden zijn soms…

Terwijl magische woorden van mijn hart via mijn hand het papier oprollen speelt mijn lach voor zon het zoekt een uitweg uit mijn getorste hersenpan het blijft een bevrijding van wat leeft in de dichter het blijft een wereld van mensen ontdekken maar als je leert te accepteren dan is de helft van het leed al geleden…

Niets is tastbaar meer met wat het oog deed geloven, natte voeten verzonken in het zand, eerder licht.. dansend licht zonder hoofdbrekens bekeken, zee van bruistabletten vol nattigheid, omgeslagen gaan ze kopje onder vinden gaandeweg hun verloren gang zoals het slippen van een anker dat zijn ware greep verliest aan de werkelijkheid.…

Alsof ik in de nacht de meeste uren van de dag door mijn hoofd geslingerd krijg, verlang ik naar de rust en dat mag. Want overdag hoor ik geluiden dagelijkse geluiden getier, lawaai van kinderen. En gelukkig, gelukkig ook nog een lach. Als de maan door de bomen schijnt verlang ik naar rust. Gesust Gesust Gesust...…

Overal op uitgekeken alles al gehad en doorleefd nu niets meer kunnen en willen beleven, die niets ontziende aftakeling in veel variaties gedachte woorden, die hij vervolgens niet zegt minder zicht en weinig grip meer krijgen ook de voortbeweging hapert steeds weer toch nog iets willen, dat hij niet klaarspeelt het is inleveren geblazen…

Schud het dons tot kale veren ver van haardvuur / harde wind Kan dit levenslot nog keren of volgt het einde reeds gezwind? Sluit de luiken, bijt in ‘t stof Waar de wil schuurt in osmose oogt het glanzend weten dof Elke toedracht is onzeker in dit avontuurlijk ‘feest’ Donkere nachten kruipen bleker over een daglichtschuwe geest Nu…

Het huis verlaten, het hart op slot. Gedachten begrensd en geen taal om mee te spreken... Toch is daar een sprankje vuur in de ogen dat leeft van moment tot moment. De straten vol met verlaten zielen waar lust een taal is die ieder kent. En waar leed nog verder moet rijpen tot ook dat went. Op zoek naar nieuwe kansen met de wil als…

Ik divergeer mij, ontregel mij, betreed buiten oevers, spoel tranen boven zoet water, tart de buiging van de einder, ga in afneembare voetstappen, ontdoe mij van afgebakende dromen, verdamp in onbedijkte uiterwaarden. Ik ontkramp, onthecht, spreid. Ver en wijd.…

Glazen stad onder ijsblauwe hemel. Helder licht in de schaduw. En met grote gele ogen als die van een uil kijkt men naar fonkelende sterren in de nacht. Alles als kristal, glazen stad met open hart. Voor iedereen toegankelijk, geen angsten, vrees, noch pijn. Men baadt in het zuiverste water en alles voelt zacht als satijn.…

Wat moeten we als Klein mensenkind Toch ontzettend veel, We moeten van alles Zo veel dat we Eerst dat moeten Af moeten schaffen Om daarna dan ook Daadwerkelijk de ander Te kunnen ontmoeten…

Deze dag is als een rivier zonder oevers. En ik laat mij gaan op de stroming. Telkens een andere stad, een verrassing, een beloning. De wereld is een bron van zaligheid die naar de zon en liefde leidt, ons verwarmt van binnen. Deze dag is eigenlijk als iedere dag, een om opnieuw te beginnen.…

Een droom die spreekt, een mooi verhaal waar je naar luistert. Een gezicht vol begrip en een gelaat vol mededogen. Maar de werkelijkheid is anders... Want daar word je met een lach alles voor gelogen. Je wordt geleerd hoe te manipuleren en je tegen kwetsbaarheid af te keren. Je wordt geleerd hoe slim en doortrapt te zijn om zo alles voor…

Zij was ooit mijn toverdraad, ik was jong, een halve meter literatuur verder ben ik al jarenlang niet meer de herder van schaap poëzie. Men zegt dat ik echt zong. Het zingen is mij goed vergaan door niets; louter dagtaken, scheren, ouder worden. De blauwe stad hangt als een baard aan iets dat ik 'ik' noem. Ben half-veertig geworden. Een…

Slaap wel mijn lief laat zoete dromen komen waarin de warme nacht ontsnapt aan kille dagen de rust weer wordt gevonden terwijl het evenwicht herstelt Droom maar mijn lief laat heden en verleden zich mengen tot beelden die een mooie toekomst scheppen onder een verwachtingsvolle maan Een kus op je warme mond daarna zachtjes op je ogen…

In het park vlakbij de Euromast. Je ruikt weer de geur van gras alsof het er nooit eerder was. Je bent bevrijd van elke last. Je loopt er niet alleen. Er zijn nog meer mensen op de been. Een treurwilg, een berk en een oude eik, de mensen voelen zich de koning te rijk. Het is volle maan, mensen komen en gaan. Sommigen lopen langzaam,…

De dagelijkse rituelen worden uitgevoerd met een lichte ondertoon van somberheid aan de ene kant geven ze noodzakelijke rust maar anderzijds is er dat onderhuids verlangen waardoor de zekerheid verlamt in schijn want er moet toch zoveel meer zijn dan dit armzalig alles wat er nu is het wees maar tevreden met uw lot roept irritatie op vanwege…

In de kakofonie die dagelijks klinkt is er voor velen zo'n behoefte aan stilte voor mij wel! Slechts het geluid van de stilte geen gepraat geen muziek geen geluid dan slechts het geluid van de stilte Voor u ook? 'Pro-stilte' of 'Anti-discominatie' spreekt velen aan door de kakofonie die dagelijks klinkt!…

op een muisdag de kater verjagen luilekker op de bank luisteren naar een mengelmoes van kinderstemmen en Jimmy’s blues…

Gezondheid, lieve Huldgodin! O blijf gij, blijf ons bij! O wees ons, wat ons lot ook zij, Door zee, en wereldwoestenij, Een trouwe Gezellin! Waar de Overvloed met blijde lach De kostbre feestwijn plengt; In 't hoogste schittren van 't gezag, En wat de Staatzucht strelen mag; Waar jeugd en blijdschap wenkt. Waar zorg en plicht…

Ze stond daar in de schaduwzij ver weg van het schools gedruis Ze paste er gewoonweg niet bij ze was ronduit een grijze muis Haar wereld aan de binnenkant verborg ze voor ’t vreemde oog Voor het oog was ze transparant doch zij was muisje regenboog Eenzaam en aan de schaduwzij scheen wat ieder van haar dacht Maar elke dag sierde een bladzij…

Koud verlang ik naar warm warm zoek ik verkoeling Ben ik goed? Ben ik goed! Maar hoelang? Zoeken is leven leven is zoeken Het leven laat me niet koud Of warm ...…

Wie is rijker degene met de gevulde beurs of degene met het gouden hart? Wie is armer degene zonder huis en haard of degene die er alleen voor staat? Weelde is een ruim begrip dat zich vermenigvuldigt door te delen niet alleen wat tastbaar is maar meer nog wat aan mensen warmte geeft…

Je haren zitten niet goed Je begint grijs en kaal te worden Je weet niet meer wat je doet Dan denk je nog eens terug aan de groene dagen Toen als nog anders was Veel ben je vergeten Dan denk je nog eens aan de groene dagen En word je oud en rimpelt je huid En voordat je ogen sluit Kijk je terug op de groene dagen…

het brede strand met ogen dicht alleen met de wind op de wereld stilstaan, richtingloos ronddraaien de zee kan nu overal wel zijn de zee, de zee, die eindeloze zee neemt al je zorgen met zich mee de zon, de zon, die warme zon terug naar voor het begon de wind, die zuiverende wind blaast je hoofd schoon, m’n lief dat hoofd vol met donkere…

Opkrabbelen, 2011 weer een baan en een nieuwe richting ze kunnen me wat, ik red me wel... Dan een raar verhaaltje, toch maar onderzoek... een uitslag die klinkt als een bel. Weer een gevecht, dit maal op leven en dood. Niet door je zelf, maar door je dochter in nood. Een tumor in haar hoofd dan kan niemand toch geloven? twijfel is mijn vijand…

het komt maar zelden voor dat men een geriater ziet behandelen door een psychiater hoewel dat nou juist zou leiden tot bestuiving van elkanders kruis…

oom is bezeten van de scheve kruissteek alle onderwerpen heeft ‘ie afgekruist in ‘t bejaardenhuis wordt ‘ie al verguisd sonnetten gaat men naaien deze week de oudjes steken door na het borduren gewoon genaaid, vindt de directrice aanvang kruist ‘ie door naar de remise vrijwilligers ontsla je niet uit vrije uren bewoners zitten de gehele…

ik heb een recept, een recept voor geluk het komt niet uit een kookboek maar recht uit mij geput bekijk alles opnieuw door de ogen van een kind verwondering, voor iets kleins, het kan iets simpels zijn elke dag iets nieuws in petto elke dag een nieuwe lach en plots wordt het leven mooier en het krijgt het meer zin…

Heerlijk toch Jongmens Als je Hooghartig - Sorry? Assertief bedoel Je zeker? Een ouder Iemand Tegemoet kan treden Die net als jij Zich inzet Voor de Kwetsbaren In de samenleving - Voor zover die Nog bestaat.…

pijn in m'n voeten een oude blessure van squashen in een kies weer eens angst voor de tandarts in m'n nek draait u eens naar links in m'n knie dat moet nog berghellingen op in m'n rug daar waait de kou langs in m'n neus van alle sigaretten in m'n elleboog gevallen met de fiets in m'n ogen vermoeidheid zonder bril…