Alle inzendingen over dieren

Het land achter de bergen is nog gelijk aan hoe de natuur het eens heeft geschreven en kreeg een naam uit eigen overmaat geënt op stilte en de dood. Zonnehitte gaf de regen nauwelijks een kans wind blies zand verrassend hoog, tot duinen. Nu klinkt de roep: laat dit landschap blijven! droog en weerbarstig, met een enkel dier, die tussen dor…

Zelfs wie de voorzichtigheid zelf is wordt tevoorschijn gelokt: 'Een beetje vertrouwen, honingbeer! We willen je slechts enkel helpen; weet je ik schenk je een kind! Een troonopvolger. Jij moogt zorgen.' In overmoed heb ik met laten zien. Ik lig in de greppel om mijn domheid te lachen, het lukt me niet overeind te komen. De voorbijgangers…

Ach.... daar lig je aan de kant middenberm - snelweg A2 geraakt door een snelle wagen gedood door de klap en toch... blijven je vleugels fladderen en proberen maar het gaat je niet lukken prachtig mooie buizerd nooit ga je nog wolken bereiken het einde van jouw schone vlucht.…

Laat op de dag haastig op weg naar de supermarkt om de nodige voedingswaren in te slaan. Het schemerde al. Ik zag weer al die aanknopingspunten die ik wel dromen kan. Als ik blind zou worden, dan zou ik er ook wel komen, met of zonder hond. Ineens was daar die vrolijke zwaan, die mij met een hoge stem vriendelijk groette. Het was menselijker dan…

het drakenei gloeit in het woestijnzand Rode draak groeit krakend verbreekt het vurige wezen een weerbarstige wand zie, hoe vleugels zich vanzelf spreiden in gekende gebaren kinderen en dichters kunnen nog vliegen op rode draken…

Weer sta ik model ben ik object Staat hij zich aan mij te vergapen Hij sluipt kruipt op zoek naar het perspectief Wij, schapen staan vele malen op de gevoelige plaat Je kunt er een dam van bouwen.…

Voor Anneke Ze zien ons aankomen over de pier. Twee verrukte eenden door de zon beschenen lekker kwaken hier. Verder duiken en tegendraads de wind in. Dan: wolvenschrik! Wolvenschrik! Wel iedereen is een dier. ---------------------- uit: 'Vonkt', 2017.…

Visvinnen fladderen door volle visgeulen en bruisende waterwegen, in volle vaart achter aarzelende azen aan. Toegeslagen! Een haak vlijmt ingewanden, au! Vloeiend bloed, omhoog gezogen vis. Pisces natare oportet! Dat is Latijn voor mij! En dan het kind, papa papa! vispijn vispijn! En dan de vis, snel kloppend vissenhart, visogen…

Waar mensen gingen en nog steeds gaan, gingen en gaan we dankbaar met hen mee. Als landrotten verhuisden ze ons, van Azië naar Europa. De wereld verkennen we met schepen. Veel hebben we te danken aan de VOC. Zo werden scheepsratten eilandratten. Nog steeds houden we van schepen. Van zeevogels en van de zee.…

Onderlangs een rijformatie Van ruizende populieren Zwinden zachtjes de wateren En dolkoppig tierelieren Uitwaaierend over de vegetatie Sabelzwarte luchtacrobaten Er met vedergeboren vleugels In een jakkerend stuntgewiel bovenuit Onbeteugelde aubades serenadend Op het salsabil van de wind Waarvan wij abstruus De afglans intueren…

Ik zag iets vliegensvlug voor mijn ogen een kolibrie kwam aangevlogen. Zo sierlijk, met al zijn kleuren. De kleinste vogel, voert met zijn waardigheid, zijn eigen beleid. Hij kan links, rechts, omhoog, omlaag zelfs ondersteboven vliegen. Dat kon ik haast niet geloven. Een tuimelvlucht in de lucht. Zijn vleugeltjes zijn zo flexibel…

Steile wanden en vismogelijkheid Twee voorwaarden van de ijsvogel Met een in de steile wand slim-gegraven nestgang voor vervolg van kleur Met lichtbruin-oranje gevederde buik witte hals en scherpgepunte snavel is het beestje, opvallend, verdwenen van Rode Lijst Als echt één van de mooiste vogels die werkelijk zeer fascinerend, door zowel…

Dag onze lieve hond, Het moment is aangebroken dat we je moeten laten gaan maar wat hadden wij een geluk dat jij in ons leven bestond. Daarom verschijnt er nu door het einde, van verdriet een traan. Het leven hoort niet te bestaan uit alleen maar pijn. Als dit er alleen nog maar is om te overleven kan al dat lijden, natuurlijk niet de bedoeling…

Een zingende vogel fluit in de stilte haar melodie. Adembenemend en fascinerend. De stilte is voelbaar. Bewustwording van de rust die je soms nodig hebt. Het besef kwam pas, toen ik haar in stilte hoorde fluiten.…

vanmorgen blafte jij nog, kwispelde met je staart, jij was ziek, maar toch, jij was mij nog zoveel waard, niets kon de dierenarts nog bereiken, de ziekte zat door heel jou lijf, met je ogen liet jij mij zo vaak blijken, baas ik ga niet nee ik blijf, maar de spuit van die dag, daardoor ben jij dan toch gegaan, het leek wel of jij zei toe…

Wit wollen kanten ding overmeestert en versiert Schattig spul dat zo groen aankijkt en leidt, ja zij siert Mijn vaak droef hart wordt ontdooid door de dabbende pootjes Prutoogjes bedelen om aaitjes en streeltjes toch zo oprecht warm Gezelschapsdame eerste klasse al heeft ze rasse noch klasse Roze oortjes en knalroze neusje ( van de zalm ), grapje…

Ofschoon men natuurlijk voor eieren eer naar een hen zou gaan, Krijgt men echter geen goede eieren zonder een haan.…

elke morgen om half acht, komt hij mij begroeten, half slapend van de nacht, voel ik hem snuffelen aan mijn voeten, na een grote stoeipartij, stap ik klaarwakker uit bed, mijn vriend kwispelt blij, als ik hem op de grond heb gezet, samen op weg naar de wc, hij is altijd nieuwsgierig, overal doet mijn vriend aan mee, en ik? ik vind het…

Je kleine broze hartje Het gaat vreselijk tekeer En bij iedere knal waar je zo van schrikt Doet mijn hart een beetje zeer Aan de hemel spatten sterren In duizend kleuren uit elkaar Een prachtig tafereel, aldus velen Maar voor ons valt het erg zwaar Want ons hondje is al oud En begrijpt het allemaal niet Ze trilt de hele dag van angst…

Twee zwanen drijven verbaasd in het meer achter mijn paleis. Met hun lange nekken kijken ze hun ogen uit, ze maken geen haast en ze raken niet echt van de wijs. Ik had ze nog ingelicht, maar ze malen er niet om, sterker nog, ik had ze uitgenodigd, kan toch, maar ze zagen geen gevaar, zowaar.…

Ach, hemellawerke, waar zit-je gij dan zo luide en zo lange te preken, waar dat ik met de ogen niet achter en kan, al hebbe ik zo dikkens gekeken? o Mocht ik u volgen en, vleriken aan, lijk gij, in de hemel, de hoge, te choore met de andere veugelen gaan, en vluchten de mensen hun ogen! Dan zonge ik, o vogel, en schaterde ik blij,…

in de wind bewegend als ware het natuurlijk waggelt grond genageld ter verleiding lokkend wulps de billen wiegend pink haar soortgenoten even is er aarzeling als ruiken zij van list het onraad van bedrog tot uiteindelijk sneller voor instrijkend landen dan de vleugels slaan dons en veren dromend net zo lustig ogend over golvend waterbed…

er staat een paard te suffen in de kou zijn schoften zijn hoog maar ingezakt het schijnt te dromen misschien dient hij de koning van spanje of knelt la reina castiza Isabel haar zachte dijen om zijn rug of dient hij trots een lansier met knevels onder een zadeldek van goudgalon en werpt hij fier met zijn hoeven het spaanse stof op en ziet hij…

tussen huis en water waggelend paraderend het straatje op en neer kijkt kleurrijk gevederd met peinzende argwaan de wilde eend mij op zwijgend verwijt hij stil wat mens toch kijk je nu dat ik spetteren wil zoals ik snateren moet is deductief en inductief de aard toch van mijn zijn alleen onze eieren leggen wij niet zoals de mensen…

nu nog weet hij warm zich gehouden door vleugels wakend om hem heen geslagen die voor kou en kwaad hem hoeden en bewaken nu nog ziet hij is zijn donzen vachtje vaal en grijs en bruin als is hij thuis niet bij het prachtig wit van zijn pa en ma nu nog lelijk eendje maar welkom toch tot eens hij sierlijk is dan zal van nature uit…

groot en machtig als een paard komend uit zomers waterrijk moeras waar zij bomen en struiken aten trekken als koude tijden dagen donder en bliksem het bevroren land op hun hoeven de jagers vluchtend op het noordelijkst van de aarde vinden jaarlijks zij hun schuil bij die altijd wit bebaarde claus voor wie in vliegensvlugge vaart zij de…

Ik sliep niet meer: een jonge vogel floot, Mijn hart doordringend, en ontwakend zag Ik 't kalme kleuren van den klaren dag En vagen van het verre morgenrood. Wijl sterren bleekten zilverzacht en bleker, Blies warme wind de morgennevels over, Luid juichend zong en hoog en klaar en zeker De jonge vogel in het wiegend lover. Die floot en zweeg…

in duister de ringvaart gracieus en schoon ligt de kop gevouwen op wit en rein het lijf majestueus de zwaan als is zij dromend haar charme lonkend lokt zij mij te komen tot rond de ogen zwart gelijk in pilotenbril gezet dominant haar ogen vuren afstand of ik vlieg je aan zwijgend dreigend talend zelfbewust zo verdedigt zij als een…

vensterbank zetelend als een sfinx met groen grijze ogen kijkt hij hautain mij en de wereld neer op en voorbij nederigheid speelt hij de ochtend enkel als honger knagend de lege voederbak klagend bedelend hem miauwen doet stil overigens zwijgt hij het weten betuigend de voordeur ja die nog delen wij in overig de ruimte slechts…

de kop geheven schuin omhoog zijn oren spitsend waarschuwt hij stil tot daar dan mag jij gaan verder komen moet je niet de staart strak hoog en staand zijn lippen krullend blaft hij grommend waar je bent moet je blijven waag het niet hier te komen…