Alle inzendingen over lightverse

Bouts-rimés op ~Het universum is verzot op vorm~ van Ton Gelijk het universum ben ik dol op vaste vorm. Het is een feit dat ik niet wil bestrijden; ik kan mezelf er moeilijk van bevrijden en schrijf ik een gedichtje dan houd ik hem aan als norm. Het zit gebakken in mijn brein, dat constant wil bewijzen -met windkracht negen, dat is storm…

Hij zit gezapig op de bank een koelfris bier te drinken En maalt er niet om dat zijn voeten overmatig stinken Zij praat wat aan de telefoon al zuchtend en al kreunend Haar benen in een dikke kous want dat is ondersteunend Ze zijn nu dertig jaar bijeen, zowat hun hele leven Het was niet altijd fijn en gein, 't was nemen en 't was geven De…

Het is nu wetenschappelijk bewezen dat het verkeren in de zonneschijn -schier onbedekt dus bijna uit de kleren- de oorzaak van wat kankers blijkt te zijn. Het lijkt of van de zon niets valt te vrezen, haar stralen voelen aan als warm satijn, toch sluipen ongemerkt gebakken peren geniepig in je lijf, wat later pijn. Doch moet en zal de zon…

Een hersendokter toonde onlangs aan dat als je maar heel vaak gedichten schrijft -op onversneden rijm wel te verstaan- de geest, zelfs hoogbejaard, goed werken blijft. De versvorm schijnt er weinig toe te doen. Het werkt al bij het simpele kwatrijn, Ottava, Retourné of een Sermoen, dan wel een Ode, Balladette of Sixtijn. Er is één voorkeur…

Ik was voor de TV niet weg te slaan Dat kwam niet door de zadels of de wielen Laat staan door sturen spaken of ventielen En ook de renners trokken mij niet aan Maar wat me boeide en dat zeer geducht Was ~Neêrlands Groene Hart~, in vogelvlucht…

In antwoord op 'Zadelpijn 2' - van Adriaan van Dam: Een onderwerp, inderdaad, Wel wat intiem en delicaat Maar nu we dan toch bezig zijn Voor ieders lering en de gein Wil ik er nog wel over kwijt En dat is toch een vaststaand feit Dat het me altijd heeft geboeid Hoe dat een penis werkt en groeit (En als je er wat leuk mee stoeit…

Naar aanleiding van de vraag van Gabriëla onder mijn versje ~Zadelpijn~ hoe heren dat nu doen met hun plasser bij het fietsen, doe ik hier een poging een redelijk antwoord op haar vraag te geven. Al is het onderwerp wat delicaat Ik zal het heel voorzichtig attaqueren En hoop dat je er toch nog van mag leren Hoe ’t op de fiets met die organen…

Als ik zo’n stukje Tour zie op TV Denk ik altijd ~Goddank, ik doe niet mee Die smalle zadels en ook altijd heet Dat schrijnt toch aan je reet met al dat zweet~ Ik snap niet dat die kerels zoiets doen Alleen voor op de meent die slappe zoen…

zal ik eens het leven bij de lurven vatten en nagels met koppen slaan? of zal ik wat zoden zetten aan de dijk en het ijzer smeden nu het heet is? en zal ik de koe bij de horens grijpen en alle bruggen verbranden? ...... zou je dan misschien, heel even, mijn handschoenen willen geven? ja? o, dank je!…

De pappie van Chantal de Bruin die was gepromoveerd Vandaar heeft ze groep zes op Reine Claude getrakteerd Hij had zich via Andus tot een Doctor gestudeerd Met voor zijn naam Dr., hetgeen betekent ~Zeer Geleerd~ Ons zoontje Klaas die met Chantal het klasje frequenteert Bleek door het promoveren mateloos geïmponeerd Hij liet me botweg weten…

Ik zit hier op ons tuinterras de laptop op mijn schoot, het bovenlichaam bloot en zie hoe langzaam het gewas verdroogt naar ~bijna dood~. Maar als de zon verdwenen is (exact drie over tien) kunt u me sproeiend zien -daarop is absoluut geen mis- op struik en balsemien. U vraagt nu: ~En die laptop dan die heeft toch niets van doen met…

De bijen overleven het haast niet ook vogels steken straks massaal de moord, dat is vanwege ~imidacolprid~ een landbouwgif dat de natuur verstoort. Als u het onkruid spuit in plaats van wiedt in tuin, gazon of zomaar in de poort dan werkt u vast met ~imidacolprid~ de vuiligheid die al wat vliegt vermoordt. Voor luizen in de roos het zelfde…

~Goddank dat jullie er nu zijn, ik weet niet waar ik moet beginnen, rond acht komt de visite binnen. Dan wordt er toch van mij verwacht dat alles in de puntjes is, met koffie cake een glaasje fris. Sigaar en neut moet er ook staan dat zei die nog vlak voor het gaan.~ ~Maar Ma, Pa is al acht jaar weg, dat ben je toch nog niet vergeten?~ ~…

Wel beste Joep ik zal het je vertellen hoe ik aan al die rijmelonzin kom. Het stelt heel weinig voor ’t is kuit noch hom en heeft echt niets van doen met grijze cellen. In ga op mijn PC-tje zitten knoeien al hopend op een redelijk idee. ’t Zit meestal tegen, maar soms even mee en dan zie ‘k op het scherm wat zinnen groeien. Er valt geen…

Ze lagen minnekozend op het Groetse strand Hij was verliefd op haar tot over beide oren En zo te zien kon hij haar mateloos bekoren Door ‘t strelen van haar huid met anti-zonnebrand En met een rugschelp door een inktvis ooit verloren Schreef hij als blijk van liefde uit de losse hand Een hart met pijl en ~I Love You~ in ’t warme zand Terwijl…

Weet je wat ik lekker vind: Zitten op ons tuinterras met wat zon en uit de wind, in mijn hand een heel groot glas vol met goudgeel schuimend bier. Als het glas dan onverwacht koel een frisse druppel morst op mijn rood verbrande borst denk ik: ~Wat geniet ik hier.~…

De haargroei van een man geeft wel te denken Bij zijn geboorte is ie meestal glad Da’s makkelijk voor in het babybad De kraamhulp kan hem zo geen haartje krenken Maar na een tijdje groeit er toch wel wat Op ’t schedeldak en brauwen om te wenken De oksels gaan rond dertien schaduw schenken Tot slot de baard dan heb je ’t wel gehad Na jaren…

De oude kat is dood, het beest hield op met spinnen. Hij was de lieveling van bijna iedereen, had zelfs een deurtje in de deur voor zich alleen, dan kon ie zonder sleutel toch altijd naar binnen. De oude kat is dood, de spil van het gezin heeft ons na eenentwintig jaar voorgoed verlaten. Het kattenluik, daardoor ontdaan van alle zin biedt slechts…

Ik kende het nog niet toen, het ONZIJN En vroeg het aan d' onstuimige dichter P. Wiens liederen als honingbijen gonzen Dat zoemen klinkt onschuldig, maar o wee Er steekt een angel achter uit dat donzen Zwart-gele mini-monster's eindsegment Enfin, het zijn Elf regels, 't komt van 'Onze' Dozijn van 'Douze' da's ons welbekend Hij zei dat het…

Versvorm: Ghazel Ik maak met veel genoegen hier gewag van de muziek die ik graag horen mag die licht gesyncopeerd de pan uit swingt u raadt het al, ik heb het over Bach. Zijn fuga’s klinken opgewekt en blij en krullen steeds mijn lippen tot een lach wanneer ik ze ook hoor, ten alle tijd van ’s morgens vroeg tot heel laat op de dag.…

~Zeg jongen even geen gedoe, we gaan naar Opa Hein~ ~Me neus, daar ga ik niet naar toe, die ouwe sjaggerijn~ ~Ach joh, het is nu vaderdag, kom op, we doen het maar En heus het kost je niet je kop, die ene keer per jaar~ ~Ga maar alleen, ik ga niet mee, te lezen valt er niets Al had hij enkel ~De Privé~, dat is tenminste iets En zijn TV die is…

Er liep een keer een ooievaar de trap af naar benee Hij had een kindje in zijn bek, dat bracht hij met zich mee De ouders vond hij boven niet, dus moest hij naar beneden Maar halverwege op de trap, toen is hij uitgegleden Het kindje kwam nog goed terecht, het landde op zijn veren Zo zie je maar, een ooievaar kan ook nog steeds wat leren…

Het feest is op en de visite heen Ik zit wat in mijn lege glas te turen Van mij mag het de nacht zo verder duren In alle stilte, helemaal alleen Want in het tikken van de kleine uren Verwaast de chaos spoedig naar sereen Dat doet mijn geest veel goed in ’t algemeen Je kunt er geen psychiater tegen huren Het licht gaat uit bij onze overburen…

Versvorm: Rondel retourné Waarom zit toch die bocht in een banaan? Ik vraag me af vanwaar dat zo moet zijn, want heus, er kleeft geen enkel voordeel aan, in tegendeel, die ronding maakt haar klein. Spatrecht zou zeer waarschijnlijk beter staan, de rug gesteven in gestrekte lijn; hoe zo dan toch een bocht in de banaan waarvan ik denk: vanwaar…

Van mij geen ~In Memoriam~ voor drs. P Want wat ik schrijf is brandhout naast het Loofhout dat hij dee…

~De Denker van Rodin~ een prachtig beeld. Ik vind het al sinds jaar en dag ~De Top~ het roept dan ook iets eigens bij me op, iets feestelijks dat boeit en nooit verveelt. Alsof ik zit te broeden op een lied, waarmee ik wijsheid aan de wereld geef of uitdraag: ~Mensen, pluk de dag en leef!~ Ach nee, zo filosofisch ben ik niet. Alsof ik filantropisch…

’t Is me af en toe gegeven van de wereld los te komen en voor even vrij te raken van het dagelijkse leven wat bestaat uit moeizaam kruipen over schijn beboomde dreven waar te vaak de tranen wellen van verdriet, in stille stromen. Lopend langs de polderwegen met aan beide zijden sloten vol met lelies, wit en rood en op de oevers gele lissen…

Versvorm: Pantoum ~de laatste regel hoort er in het officiële schema niet bij, maar ik vond het wel een aardige afsluiting~ Ze zaten aan een tafeltje met brood druk doende met de sneetjes te besmeren, het botermesje stevig in een poot. Ook ik zag ooit in Artis die twee beren. Druk doende met de sneetjes te besmeren. Eerst boter…

Het afgetobde lijf is aan vakantie toe. De grauwe sores van het afgelopen jaar deed weer een flinke duit in ‘t zakje, reken maar en ook de uitgewoonde geest is mat en moe. Tot in detail is het mobiel gecontroleerd. Ja, door de BOVAG, met verstand. Je weet maar nooit, want achterstallig onderhoud dat wreekt zich ooit in de vakantie en dan valt…

Mijn lieve zoon dacht ons laatst met een airco te verblijden maar bij de eerste windstoot uit dat krachtig apparaat verdwenen onze boedel en wijzelf bijkans op straat ikzelf wist nog maar net een vrije zweefvlucht te vermijden Wel waren we verrukt om zulk een krachtige propeller al blies ons nieuwe bankstel dan ook hulploos door de ruit maar…