Netgedichten

netgedicht (nr. 48.407):

Gecultiveerde parels

Op de blanke toppen van de
duinenrij maakte ze haar
uitzicht en boezem vrij,
de adem van de horizon
borstelt het golvende helm
en bindt het gebronsde haar,
gebleekt door het zout van
eerdere jaren, waaruit haar
meeuwen waren opgestegen.

Zij dingen naar de hand in een
volgende vallei en naar de verste
uithoeken van de zee, zich van
geen verandering bewust, zonder
aanstoot op gevaar van opkomend
tij, danst door het warme zand
dat streelt en haar wakker kust.

De zonnewind deelt de zoetste
tatoeages met het zilt op de blossen
van wangen, klopt het kindergruis van
de schouders van die frêle dwaler
op het strand, een heerlijke ruis
verstopt in de parels van verlangen en
in de gecultiveerde verhalen van roze
schelpjes die zij ooit zelf heeft geteld.