Tot dusver,

In het vruchtvlees van het vergeten
huist de pit van de herinnering, de
harde kern die ik nu eenmaal ook ben
in het lot, deinst terug en schikt zich
als dode steenvrucht in de goede aarde.

ik zoek naar sporen in de oorsprong
van verklaring voor de feiten, maar
oorzaak en gevolg zijn allang vervlogen
en hangen als donkere wolken boven waar
het zout van het verhaal mee is ingewreven.

het geweten wrikt zich naar boven
omdat het wortel schiet tot aan het
hemeldak waaruit het denkgoed zich
vallen laat en openvouwt waarop dezelfde
daad net iets anders is geschreven en

tot dusver voldoende fantasieën
in voorspellende dromen overlaat.

... Uit de bundel: Er bestaat geen verlies van tijd. ...

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 14 november 2013

pebmartenskpnmail.nl

Voldoende ruimte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 87