Alle inzendingen over drank

Oude wijn van vreugd gekelderd, Die, mijn late lust en lied, Daaglijks op mijn tafel heldert In verkristallijnd verdriet - In het goud, dat 'k had gedreven Tot uw dronk aan jeugds festijn, Heb ik aan mijn mond geheven and're, zware, purpren wijn; Maar de lange, stille jaren Dat een god mij u onthield, zijt gij door bestendig klaren…

Onder de wakende ogen van de hoge windmolens Duitsland aan de andere kant in Over de Dijk een boerderij brouwers met ambitie bouwen traditie brouwen zacht water dat hier uit de grond welt tot Westerwolder bier. Het smaakt goed maar niet iets om dorstig met grote slokken weg te klokken bruin of goudgeel kleine teugen niet veel.…

‘s Morgens sta ik op, het verlangen stijgt snel naar mijn kop. Ik loop naar de kast, en heb de fles al vast. Ontbijten is niet nodig, een boterham? écht overbodig! Een draai aan de dop… een slok… en de drank is op, snel naar m’n voorraad flessen, om de dagelijkse dorst te lessen. Geen vrienden om me heen, altijd maar alleen. En ook al…

Water aan de kook brengen is een opwindende gebeurtenis. Elke avond beleef ik een wonder. Mijn waterkoker wordt kokendheet. Ik zie dolle belletjes ontstaan. Water verdampt terwijl ik kijk. Wat ijzig koud en stil was is razernij geworden. Zorgvuldig vul ik mijn kruik. Ik poets mijn tanden. Ik vul mijn glas. Met wonder. Met water. Slaap…

De wijn te jong, ik te oud dronk de levenslessen leeg zonder enig zelfbenul, de dag verdronk zich in de morgen, doorstak de kurk en vele harten het droes bleef hangen in de ziel elke zon opkomst blijft minuscuul de voorraad werd te gering om alle tegenslagen te bedekken van de relativering te proeven maar in onmin te verdrinken in…

"Fijn hè," zei ze, "dat het eindelijk weer mag!", toen ze een glas rode wijn op mijn eettafel zag. Verbaasd trachtte ik te raden wat ze bedoelde en op welke gedachte die opmerking wel stoelde. Ze zag mij peinzend stokstijf in de kamer staan, "Of ga je mij vertellen dat je niet hebt meegedaan," riep ze. Nog nergens in mij begon een bel…

Samen een biertje drinken doet geen mens kwaad, op een zonovergoten fraai gelegen terras en dan wel meer dan één, je weet hoe dat gaat: je mede drinkgenoten houden je wel in de maat. Dan wordt het tijd dat je het gezelschap verlaat en je heft dan nog eens andermaal het glas, daarin het laatste biertje dat je achteroverslaat, waarna je in je…

Nachtdromers dromen in bed, waarin ze zichzelf verliezen. Ze herkauwen er problemen. Ze beleven ook avonturen. Ze slapen onrustig. Ze piekeren. Ze tobben. Koffiedromers dromen verder in rustige koffiehuizen. Daar vinden ze zichzelf terug. Ze bedenken er oplossingen. Ze ontmoeten er mensen. Ze ervaren verlichting. Ze vinden troost.…

Op een zomerdag smaakt vruchtenlimonade als verboden wijn...…

Ik wil wodka drinken, vele volle glazen; met drinkebroers klinken en verzuipen in extase in diepe dronkemansdromen zonder pijn of herinnering; laat de kater maar later komen, samen met de rekening die ik gaarne zal betalen voor de verlichting en de troost die ik in de drank mocht vinden; en daarom vrinden: Proost!…

Eerst een luchthart maakt de wijn, dan een ekster, dan een zwijn; maar verheert hij eens ’t gemoed, ieder drup kost mensenbloed. Weg die beker! Weg van mij! Liever dood dan razernij. 1827 -------------------------------- luchthart - onverschillig iemand ekster : dief zwijn : wellusteling verheert - overwint…

zet dit, mijn wijnglas water, voor het raam en laat het staan, laat het water staan tot u er niet langer door kunt zien, daardoor echter, in de welving van het glas om het water, wel het herfstlicht zilveren ziet laat het nog een wijle staan, nee, afblijven, laat het staan tot u door het opgehelderd water opnieuw het glas niet ziet en door…

Het is een grote bende hier meer dan tien man sterk, ze leren het ook nooit het is politiewerk. Pizza dozen, lege flessen, afwas en nog meer, sluipende wolven slapen nu vermomd als nette heer. De sporen na het feestgedruis dat wissen ze niet uit, het dak ja dat ging eraf vuurwerk door de ruit. De menigte betrad dit pand vol verwachting…

Ik besloot mijzelf te trakteren op een avondje uit, dus hees ik mij in mijn allerbeste uitgaanssuite, ja, dat rijmt niet maar je schrijft het ongeveer gelijk, het blijft dus staan en stop maar met je rijm gezeik. Het etablissement dat ik die avond eerstens bezocht, vol met mensen van wie toch wat verwachten mocht, gezelschap, een gesprekje,…

Oases van koffie bestaan, temidden van plantages in Panama. Daar waar zangvogels zingen. Oases van koffie bestaan, in kopjes koffie van Boot. Wat groot is wordt weer klein. Wat klein is groot.…

Het is een droommiddag het is zo heerlijk stil en vredig geen ander mens kan deze stemming nog bederven en de fles is heel erg ledig Ik moet nog naar het onbekende reiken zowel gerechtigd als veroordeeld tot het zijn met mijn gelijken zonder vroegtijdig te bezwijken Misschien kan ik nog reizen en geeft het onbekend terrein van vreemde…

Mijn muze, in stilte neuriënd. Een verdronken lied. Verwrongen noten, ongerijmd, vervlogen tussen daar en hier, ergens onderweg. Ziek. Zieker. Elke minuut erger. Stoppen heeft geen zin meer, De duivel heeft je in z’n macht. Er rest enkel hoop, hoop op een mirakel. Bij leven en welzijn, zien we elkaar nooit meer. Gedane zaken nemen bij…

Hij groet zijn hand: klein glas. De trage kamer groet hij, het vertrek van zitkuil, eethoek, suite, tot hij ze niet meer ziet. Hij sluit de ogen, wacht. Hij groet de zachte nacht, die langzaam, langzaam, hem de laatste tonen van gedachten horen doet. De leegte groet hij, toevluchtsoord. De oude kat, de zwarte, streelt zich met de hand…

Al woon ik in het klooster, van steen is mijn harte niet. Wijn is mijn vertrooster, vasten mijn verdriet. Bibamus*, zegt de pater, liever wijn dan water. Bibamus! Drinkt, gelijk uw ziel in 't hemelrijk. Van alle goeie dingen is 't beste nog de wijn. Wil pater vrolijk zingen, daar moet gedronken zijn. Bibamus, zegt de pater,…

Je was mijn eerste keus, Dat weet je heus Maar dat verdomde blik, Je verdwijnt weer, en ik slik De zovele verwijten, Hoelang moet ik mijn tranen verbijten? Voordat je ziet, dat dit de oorzaak is van ons verdriet. Ik hoop dat voor jou de zon mag schijnen, wanneer de drang naar verdoving voorgoet zal verdwijnen.…

Hij zat bij zichzelf te prakkiseren, en mijmerde dat hij het wel nooit zou leren, toegegeven, hij lustte wel een glas nobele wijn, of bitterbier, goed gegist, maar al snel kreeg je daarmee het stempel van een alcoholist, het abdijbier was fruitig en hoppig en smaakte hem vanavond opperbest, maar hij moest oppassen dat het niet zo afliep als…

Het is aswoensdag, ik begin met vasten, Want het normale leven is zo vol, Ik doe het even zonder alcohol, Om tijdelijk m’n lever te ontlasten. Nu drink ik sapjes tot ik niet meer kan, Ik word er helemaal bezópen van.…

"Niet zo erg!" De rimpels en de plooien in 't gezicht de verkleuring van ooit het rode haar verraden een gegroefd grijs verleden met kruiwagens vol ellende en ergernis welke als sneeuw voor de zon verdwijnt als de inhoud van een wijnglas zich een weg baant door het aangetaste lichaam maar wel de geest weet te bereiken en verrijkt met…

Een beetje dronken ben ik wel een beetje vervaagd van deze hel, woorden snap ik niet meer alles doet weer zoveel zeer. Afgelopen maand was goed, de dagen waren veel te zoet, jij liet je gezicht niet zien, ik dacht dat het kon blijven, misschien. Maar ik kan mezelf niet helen, wie kan het eigenlijk schelen? Alles doet nog steeds pijn,…

zacht is de nasmaak van het eikenhouten vat waaraan zij zich rijpte tot rond in fles gebotteld als de zon aan de horizon is de atmosfeer gloeiende waar brandend haar beleving zich in mijn gorgel welt ik proef de ochtendmist die als sluiers geslagen de schotse hooglanden als haar wieg openbaart soepel walst zij de weg via de nippende…

geboren worden om te sterven dat is het lot van alle mensen. maar wat je doet ertussenin... dat zijn wel jouw eigen wensen. de tijdlijn kan jezelf bepalen of je leeft verstandig en gezond, met een huisje, tuintje en een vrouw, je blijft dan wel gebonden … aan een paal, diep in de grond. of je gaat volledig in het rood met wat pep en liters…

verlaten zielen dwalen door het rietland - woorden ontregeld de wandelende tijd gemeten in jaren drank en geschriften ook bredero dood voorbij voorbij voorgoed voorbij een spook in zijn hemd het hof van fado een sluier over verdriet portugese wijn dennen in het bos ongemerkt gaat de herfst in winter over…

omvangrijk het lavendel rond dat na de overdaad aan licht als nabeeld in blikveld verschijnt belemmert het zicht op gewicht- loze lichamen zwevend in de lege regels van een geschilderd gedicht een korte rustpoos op een bankje onder de schaduwen werpende eik vergroot waar ik een wildweg loop de kans om een doel te bereiken even de spreeuw…

Wie gelooft dat achter ongeluk, geluk wil sluimeren, is, ondanks alle tegenslag, een gelukkig mens. Wie als kleine bierbrouwer, Malheur durft te brouwen, brouwt geen klein, maar zéér groot bier. Prosit! Bonheur! Santé!…

Lucht, aarde en water, voeden koffieplanten, die bessen laten rijpen, in de tropenzon. Koffieboeren kweken. Koffiebranders roosteren. Barista's maken koffiedrank. Mensen met liefde en passie zijn het, die ons vitaliseren. Zij zijn het, die ons laten genieten. Van het mysterie dat we koffie noemen. Van het leven zelf.…