Alle inzendingen over filosofie

Mijn spontaniteit is mijn sterkte, maar ook mijn zwakte hield ik het nou bij: Hoi, hai, dag en tot ziens!" neen ik zeg te veel toe, ik beloof te veel, ik zie je graag En de mensen, de mensen die ik spontaan ontmoet de vrienden geloven stellig dat ze krijgen wat ik stellig beloof en zijn dan zeer zwaar teleurgesteld als het, dat niet komt…

alles wat je hebt beloofd ligt opgestapeld in mijn hoofd mijn god, wat is het daar een bende ik ben een goudvis in een kom die steeds hetzelfde rondje zwom en dacht dat ie de wereld kende…

een leven lang hangen aan één enkele boom en bij zon en wind en regen of in avondlijke stilte onbedaarlijk van andere bomen dromen tot de herfststormen komen…

Ik ben geen slijmerd maar produceer het wel veel zware longontsteking gehad gelukkig geen onderliggend lijden nu dan maar hoesten en proesten het nog vastzittend slijm los te kotsen blijf maar effe uit m'n buurt het klinkt en ziet er niet uit maar 't moet d' uit, d' uit op weg naar schone longen om dan af en toe figuurlijk te…

Waar zijn de dromen uit mijn jeugd gebleven de dromen over vriendschap, vrede en rust de dromen waar zonder geen mens kan leven dromen van vreugde voor ieder mens een lust. Waarom weigeren mensen vriendschap en vreugd maar kiezen ze steeds voor bezit en afgunst en steeds zien zij in oorlog en twist weer deugd normale zorg en zijn voor elkaar…

Kent u, ken jij ook van die mensen die voor je denken en zelfs zeggen na te denken te denken over jou, wie je bent die dan weten wat goed voor je is wat je anders zou moeten doen wat je beter kan laten en hoe je het kan maken die zelfs zeggen het, dat en wat vooral voor jouw bestwil te doen te overdenken over jou, voor jou en het zo,…

de waker de eerste in de rij keert het bezinksel van de ziel de slaper zorgt zo nodig dat droesem niet achterblijft de dromer neemt de tijd koestert het zijn in een kruik hij keert zijn ziel niet…

November denkmaand, de maand van het denken eindigt met antieke vrouwen, hun stemmen lopen uiteen. Zorg goed voor je ziel zeggen wijze Theano en ook Hypatía Maar hoe te beginnen als jouw dna op een paard wedt dat op het verkeerde been staat een spoor trekt van leugens dik hout en misleiding valsheid in geschrifte bedrog en verleiding…

Ik weet het: het mooiste zou zijn als ik onvindbaar was en altijd naar mijzelf bleef zoeken. Hoe interessant zou dat niet zijn! Maar ik ben zo vindbaar... zo voor het oprapen... doe het licht uit, struikel over mij! ------------------------------------- uit: 'Gedichten 1977-1999'.…

De buitenkant is uiterlijk schoon trots en vertier publiek vertoon het verblindt in al z'n pracht representatie van de macht in de opkomst van culturen oude hemelrijken tot the fall, de decadentie van beschaving ondergang des avondlands Maar de mens, wat kan die zelf kent hij zichzelve gnôti seauton met zijn cogito…

​Wat als je de achterdeur neemt Ik heb het bij het poepen op z'n Nederlands en op z'n Belgisch er even niet zijn, los laten even geheel rustig intiem ontspannen laten wat gelaten moet worden, laten vallen laten gaan, me laten gaan, we gaan, we vallen even romantisch in de lust van kus tot kust Is dat een achterdeur/deurtje nemen? jawel…

Hij kruipt Wordt gevierd Ondanks hij niets Of niemand ontziet Hij is fake Bestaat niet echt We houden hem bij Omdat leven in eeuwigheid Ons onverklaarbaar leek…

Ik ga even met u delen: Bomen met de kleuren van de zon op mijn gezicht Een jonge appeltaart Met slagroom zoet Jouw warme handen die ik nodig heb Een vogel, vogels, zachtjes En alles is ver weg Dit alles bij elkaar Die letters En die woorden En die zinnen In regels, notabene Het is eigenlijk niet veel meer dan een geboorte…

de poëzie is niet dood je kunt er alleen niet van leven...…

loze lege kreten ontwikkelen zich tot letters en woorden van waaruit zich gedachten weten te formuleren en ideeën zich creëren door te constateren en eindeloos te debatteren om via een omweg uiteindelijk weer terug te keren naar daar waar het ooit eens begon naar gedachten woorden letters en loze lege kreten…

Woorden zijn slechts wat letters achter elkaar, wanneer er voor een ander geen diepere betekenis inzit voelen ze zelfs een beetje raar. Gewoon vergeefse moeite om deze dan te lezen, of om er eventueel een antwoord op terug te geven. Nee woorden moeten prikkelen, gevoelens slim omwikkelen. Zodat het smaakt naar meer, keer op keer, steeds…

Hou op met dat alibabagebeuren blijf voor die prachtige boeken niet thuis kom naar je lokale boekhandelaar of het kantoorartikelparadijs nu het nog kan, voor die nu al te hoge maar straks helemaal onbetaalbare prijs Een klein minuscuul wijsheidsfilosofietje speciaal voor pinkeltje en wolkewietje ze verzuipt in zes woorden dat…

Bericht gaat dat de stad drastisch veranderde. Toeristen maken gretig gebruik van de nieuwe faciliteiten en flaneren over het stadsplein in avondkledij met op de achtergrond de prachtig gerestaureerde fontein. De beroemde struisvogelboerderijen bleven intact. Er zijn monumenten opgericht waar men, als er tijd is, bloemen legt of uitrust onder…

niets gaat voorbij alles blijft geweest…

Iedere morgen opnieuw bewonder ik de wijde horizon de smaragd groene velden. Iedere dag adem ik weer de frisse ochtend geuren van weide en bloemen. Iedere ochtendstond geniet ik van de witte schapen grazend in het Pruisisch blauw. Iedere nieuwe dag rijst voor of achter de wolken de nieuwe warmte bron. En iedere dag opnieuw geniet…

er is geen god of misschien zit ie boven op zolder terwijl hier de vloer nat & natter wordt. er is geen hemel tenminste, jullie met kanker, zijn daar niet heen gegaan en zitten niet rond een vuur samen noten te kraken. Soms is 't niet te fixen... Moet je een diepgeliefde iedere dag missen om toch maar een ander trouw te zijn Of word…

Door 't woud der pijnen zucht en kreunt de wind, En machtig wuiven de gepluimde toppen En strooien rond de zwarte schilferknoppen, Die stuiven over 't knerpend naaldengrint. En uit het hemelgroen dier ruige koppen, Die schudden : ja, en neen, van woede ontzind... Daalt daar een lied op 't bevend mensenkind, Dat van een groots ontzag de borst…

Ik ben op handen en voeten vergaderd, volwassen als een baby, volwassen als een aap. In deze houding wordt alles onwezenlijk. Onwezenlijk snel, in onwezenlijke haast: andermans armen en andermans romp schieten daarboven jagend voorbij. Als kogels. Als wolken. Als lijkenlucht. Zo vliegt de dag de tijd vooruit en is de slang het meest volwassen…

niets is alles alles is niets iets is alles alles is iets wat is alles? wat is niets? wat is iets? soms wil ik alles soms wil ik niets dan weer wil ik iets als alles niets is waarom is dan niets soms alles ik hoef niet alles ik hoef niets maar geef me alsjeblieft iets…

Vat het leven in één woord Dood…

Tegen de klippen op behoud ik optimisme maar het wordt wel steeds realistischer van wat wel kan en wat niet, mag of moet want optimisme dient wel gevoed te worden het verlangt ook vitaminen en mineralen en wil van tijd tot tijd met rust worden gelaten Dan na een verkwikkende diepe nachtslaap sijpelt het optimisme in mijn nieuwe dag Zelfs…

Ik liet mijn leven achteloos door de vingers glijden, tot het een fait accompli werd. er was een berg van lijden in mijn jeugd ik voelde me zo oud toen ik jong was. de wilde ganzen schrijven een woordloze boodschap aan de late hemel: dat voor ieder en alles, de dood de grote vergever is.…

Een secundair reagerend persoon Ben ik wel dat zal ik grif toegeven In plaats van berokkenend te leven Spreid ik een onbetrokkenheid ten toon Als een geboren Tao-stoïcijn En leg een bedachtzaamheid aan de dag En handel bij voorkeur niet en glimlach Tevree met mijn opportuun bewustzijn In erkentelijkheid aan de kant Ambigue in mijn denkraam…

Wat raakt ons, trekt ons, drijft ons voort en leidt ooit tot doorwaakte nachten? Wat kan er dan het zoeken soms verzachten en maakt opnieuw het kind in ons weer wakker? Hoe kan zachtmoedigheid ons diepste zelf bereiken en doet toch verder gaan in hoop en zonder vrees? De praatjes dwalen in de kalme straten maar sterven uit en gaat alles gaat…

midden in het duister zoek je een uitweg het licht vinden… zo gemakkelijk is het niet je zwemt naar het daglicht weg van het donker het hoofd botst hardhandig tegen het ijsplafond tegen beter weten in weg van het licht terug naar de donkerte daar waar je het minst naar toe wilt en dan midden in de duisternis de plaats waar…