inloggen

Alle inzendingen over heelal

569 resultaten.

Sorteren op:

De bibliotheek

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 311
Het begint te regenen als ik halverwege ben Bij aankomst blijkt mijn lenerspas thuis Terug Regent het harder Alle stoplichten staan op rood Op één na Die-ik-in-een-sprint- hoop-te-halen-als… mijn voorvork breekt Het lukt me niet te genieten van het moment van gewichtloosheid wanneer ik over het stuur naar het asfalt zweef “Analfabetisme…

Baal Sjem

gedicht
3.1 met 36 stemmen aantal keer bekeken 19.306
Kultuurvreten: ketch-up yoga op hot-dog karma, Bahavadgita lezen bij licht van wierook terwijl de wensdroom Witte Licht op lage pit in de gaarkeuken van het moderne denken verpietert. Tussen acupunctuur-pop en zen-beat met spreuk spiritisme en dooddoener drugs wordt slijk tot golem en tot god gekneed: in zijn dode mond is mode het baalsjem,…

FANTASIE.

poëzie
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 1.040
Er' disse sorte Masser Fjelde ? Nei! fremasi styrte de need Vaelde, Og Sneens Dynger paa den hole, Snart stige, snart forsvinde! ANDERSEN. Zijn 't velden daar ginds, zich ontvouwend voor 't oog? Maar neen! het zijn bergen!... Zij leven: Hun sneeuwtoppen deinzen en stijgen omhoog, Nu herwaarts, dan derwaarts gedreven. Zijn 't wolken…

Heelal

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 278
wij zwerven als scherven door ruimte en tijd als kwijtgeraakte onderdelen steeds weer op zoek naar een vorm van nabijheid om alles wat stuk is te helen…

Morgenrood

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 258
Struinend door de morgen Een mysterie voor jou ontbloot Sferen die ontzorgen Ook al kleurt de hemel bloederig rood Een lange weg van gaan Waar mensen nooit zullen komen Ver achter de maan vandaan Het leven mag dagdromen Zonlicht wordt ontleed Met daadkracht zal het tegenscoren Als stof met waterdampen streed Zal wit licht straks weer…

Schelp

gedicht
3.2 met 24 stemmen aantal keer bekeken 11.457
Nu je voeten koud zijn geworden de wreven van je voeten, je enkels, je scheenbenen nu je de televisie uitzet en je blik langs de meubels gaat nu merk je de tocht die over de vloer trekt, die hoe lang al aan het trekken is en die je aan jezelf komt herinneren, in dit huis uit de schelp in de boekenkast wentelt het ademhalen van Triton omhoog…
Martin Reints18 november 2021Lees meer >

Soms, als men buiten loopt in zee van zon

poëzie
4.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 3.079
Soms, als men buiten loopt in zee van zon, Of in de diepe storm, in 't diepe jaar, Of in de nacht haar laag neer vallend haar, Of in sneeuw, als men haast niet lopen kon. Dan voelt men zulk een liefde voor de bron Van al wat leeft, 't heelal, dat men wou daar Zijn armen omheen slaan, en heel te gaar 'r in opgaan, dat het ons bestaan verwon…
Herman Gorter18 november 2021Lees meer >

Nestoriaanse kwatrijnen 2

gedicht
3.4 met 37 stemmen aantal keer bekeken 14.373
De dingen doen en aan het einde, basta, geen leer omhelzen. In het halfduister de uitgang raden. Niet in paniek geraken. Hij weet wel dat je komt, het staat in zijn agenda. ---------------------------------------------------------------------------- uit: 'Tot in de nde,nde graad; nestoriaanse kwatrijnen', 1998.…
Hugo Pos10 oktober 2021Lees meer >

De zon

poëzie
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 982
Ik ben de wever aan des tijds getouw, En schik de gloeiend-bonte taferelen, Aan mij de macht om werelden te delen, Ik schok der vorstenrijken vaste bouw. Ik ben de aleeuwig-brandende flambouw, Die 't groot Heelal gestaag komt toebedelen Het licht en 't leven, die op aard komt spelen Het wiss'lend spel van wolken en landouw. Ik…

De pracht van de zon

hartenkreet
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 391
Hoe uitdagend het is om elke keer weer zon gewaar te worden of waar te nemen als een ronde bol waarbij ze op elk moment van de dag hangt in de open hemel waar haar brandend wel licht overal wordt verspreid tegelijk voel ik warmte diep in mij. Dat ze zo krachtig zo gedreven is, kan ik niet onder stoelen of banken steken daar ze ook het subtiel…
CB23 september 2021Lees meer >

Wat is een mens?

gedicht
4.8 met 166 stemmen aantal keer bekeken 12.923
Wat is een mens? Een stip op een stip voorbij de zon, die zelf is zoekgeraakt in het heelal van melkwegstelsels achter melkwegstelsels. De mens: waar praat zij van in al die tijd, aeonen ruimte, zevenmijlen licht en zeventig maal zeven mijlen niks. De grote duisternis waarin de dode schimmen zich dringen naar het schemerachtig licht, waarin…

De gouden aarde

poëzie
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 3.891
De gouden Aarde is vol en vast en klaar, De Hemel welft zich donker en zacht blauw, Het Heelal is die donkerzachte dauw, Alleen de Zon en de Aarde zijn zichtbaar. Van die twee samen, van dat jonge paar, Is de Zon de algoudene flambouw, En de Aarde de liggende landouw. In goud en groen beide volkomen baar. En in het zachte en volkomen blauw…
Herman Gorter22 september 2021Lees meer >

Waarom?

hartenkreet
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 275
Waarom zijn wij hier? Waar komen wij vandaan? Zullen wij blijven bestaan, als de zon eens dood zou gaan? Berekeningen worden gemaakt. Voorspellingen gedaan. Op Mars een nederzetting plaatsen? Of een vluchtroute naar de maan? Maar als de zon zou sterven, blijft de maan dan wel bestaan? Geleerden buigen zich hierover. Veroveren de ruimte…
Antje18 september 2021Lees meer >

Vuurwerk

gedicht
3.4 met 41 stemmen aantal keer bekeken 13.999
Volgens de astronoom die met de mond vol tanden staat - knappe kerel - was er in het begin al iets. Iets: met veel aantrekkingskracht, een zwart gat, een vlam in mijn hart. Zo niet, geen gebeurtenis t voor t + 1, en dan ook niets daartussen waar tijd plaats kon vinden. En zonder tijd geen pijl die ergens vertrekt om God weet wanneer…

Verwachting

poëzie
2.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 2.182
Hou op, mijn ziel, 't Heelal te vragen, Hoe, waarom, wat, en wie gij zijt. De nevelwolken die u dragen, En, speelbal van d' onzichtbre tijd, Door de eindeloze ruimte jagen, Doorscheemren wel van bliksemslagen Wier flikkring door de scheuren splijt; Maar, ziet gij uit naar 't morgendagen, Die afstand is uw oog te wijd. Wij hobblen door…

Zoekend EGO

netgedicht
3.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 284
Kosmisch Galactisch Solair Planetair Globaal Oceanisch Continentaal Nationaal Provinciaal Regionaal Locaal Lichamelijk Organisch Cellulair Organellisch Moleculair Atomair Nucleair Elektronisch Energetisch Amoreel Amoraal Poëtisch Muzikaal Zijn wij. Ben jij. Ben ik. Waar staat ons huis ? Waar wonen onze Goden ? Waar wonen…

Kikkerbloed

gedicht
3.7 met 27 stemmen aantal keer bekeken 10.724
ik verander de wereld ik verander de wereld in een kikker o kon dat maar, springen naar de sterren onze eieren door heel het al verspreid al mijden wij de vliegen al van verre geef ons ruimte geef ons tijd geef ons tijd geef ons ruimte ik verzuim te vermelden dat ik niet toveren moet en goochel een spoor van woorden dat is mijn sprong…
Ajan Witte15 augustus 2021Lees meer >

Verwachting

poëzie
3.2 met 6 stemmen aantal keer bekeken 2.358
Hou op, mijn ziel, 't Heelal te vragen, Hoe, waarom, wat, en wie gij zijt. De nevelwolken die u dragen, En, speelbal van d' onzichtbre tijd, Door de eindeloze ruimte jagen, Doorscheemren wel van bliksemslagen Wier flikkring door de scheuren splijt; Maar, ziet gij uit naar 't morgendagen, Die afstand is uw oog te wijd. Wij hobblen door…

Saturnus

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 286
Melancholie, discipline en soberheid zijn de invloeden die hij op levende wezens uitoefent Terwijl eenzame steenbokken de bergketens verkennen brengt zijn kleurloze gaslichaam een overvloed aan starheid om hen te doen volharden in hun langzame klim tot onherbergzame hoogten Omringd door dampen en ijsdeeltjes produceert hij een traag wenend…
M. Bos14 augustus 2021Lees meer >

Zeepaardjes

hartenkreet
4.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 313
Wanneer ons zeepaardje luistert, naar de stilte in onze hersenpan, kalmeren onze amygdala's. Angstige mensen worden moedig. Zo kan onze hele mensheid, vredig voortbestaan. Wantrouw elk ondoordacht plan. Verbied alle illusies toegang, tot uw verstilde hersenpan.…

Grenzeloos

snelsonnet
4.8 met 4 stemmen aantal keer bekeken 423
Drie mannen zijn verwikkeld in een strijd, De eerste zijn, dat is waar zij van dromen, Wie zal het verste in de ruimte komen? Wiens naam zal klinken tot in eeuwigheid? Zo voelen zij zich beurtelings verheven, Gewichtloos en gewichtig, voor heel even.…

kyaniet

netgedicht
1.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 256
vraag aan een kleurenblinde het glas, halfvol heelalkleurig blindbreekbaar ondersteboven te omschrijven, te bevragen zonder antwoorden te krijgen of te geven, te aanschouwen harder dan steen er is geen reden tot paniek alle schapen staan op het droge het blauw zie je wel maar is er niet…
Iniduo11 juni 2021Lees meer >

Ons Huis ...

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 230
Ons huis waarin ik wonen mag, is mijn tijdloos lichaam. De atomen waaruit het bestaat, zijn ouder dan de oudste wegen, die naar Rome leiden. De energie die het huis doorvoedt bewaart het in de zwartste gaten, en verdeelt het met de zon. Originele gedachten die het denkt, worden door het leven zelf gedacht. Zijn dood, leven en angst, de…

Wonderwel genoeg ?

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 268
In eindeloos verre ruimten, die verstand te boven gaan, leven onbewuste mensen. Temidden van sterrenevels, zijn wij op aarde nu. Onvoorstelbaar nabij zijn wij, want wij zijn nu hier. Jij en ik en zij. Harten die in ons kloppen. Breinen die in ons denken. Longen die in ons ademen. Bloed dat in ons stroomt. Mensen zijn organen. Wij…

De maan

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 286
In stilte zie je haar staan Door blauwe lucht omgeven Ze laat haar licht vredig gaan De ogen zullen rust beleven De maan Als haar aura weergegeven Wolken zie je langs gaan Gedachten die het moment beleven Laat maar gaan Als een ornament van rust Als je haar ziet staan En een gedachte zich focust Laat maar gaan……………………

Poëtisch leven

netgedicht
3.8 met 4 stemmen aantal keer bekeken 273
Gedichten die dichters schrijven, vervliegen als wolken in de wind. Ze verdwijnen in de eeuwigheid, waarin ze tegendraads ontstaan. Daar ontstaat al wat leven geeft. Al wat leeft. Opnieuw. Ons universum bewaart alles, als buitenaardse energie. Wat ontstaat vergaat niet. Alles is ongekend mogelijk, in ons heelal. Dichters scheppen ruimte…

Tabernakel

gedicht
2.9 met 37 stemmen aantal keer bekeken 11.358
Ik vraag niet langer om muren, zal mij ook zonder weten door wind afdoende omwand. Waar marmer niet is sta ik, waar water niet staat loop ik, en voel aan de duur van mijn verlangen hoe ik hoor, hier aan deze rivier waar ik midden in mist, in schotsen wandel. Het is niet vreemd dat in deze kou mijn adem komt: want ik kom om de wind…
Lloyd Haft14 februari 2021Lees meer >

Vier joden

poëzie
3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 3.154
Christus, die 't absolute van de liefde leerde, Spinoza 't absolute van 't heelal. Marx, die het relatieve van 't gevoel En van de geest des mensen leerde, - Einstein van het heelal... Welk een ras, welk een stam!…
Herman Gorter14 februari 2021Lees meer >

Kinderen van ons heelal

hartenkreet
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 306
Ooit keren we allen terug, naar vanwaar we allen kwamen. Naar het kind dat ik destijds was. Terug tot de stof waaruit ik ontstond. Verbonden in de geest die we samen zijn. Daar blijf ik wie ik ben en altijd was. Een dier zoals alle dieren waren. Als toeval dat bedoeling werd. Als kind van ons heelal.…

Je bent mijn ster

hartenkreet
4.2 met 21 stemmen aantal keer bekeken 352
Hoe mooi je wel bent Tegelijk (on)bereikbaar Geraakt in mijn hart. Hoe jij als flitsend sieraad schittert in het oneindig uitgestrekte waar ik in de reflectie steeds rust kan terugvinden Een indrukwekkende en elegante verschijning van waar jouw silhouet als een lichtpunt dagen en nachten overstijgt, de wakende vlam brandt op het netvlies.…
CB31 januari 2021Lees meer >
Meer laden...