Alle inzendingen over overlijden

Terug in zijn huis, en mijn schoenen staan er nog -- De zijne niet meer.…

Ik ween om woorden, die onuitgesproken bleven, Woorden van troost en deernis om uw leed, Van dank voor 't geen gij waart en voor mij deed, Van tederheid, die ik verlangde u te geven, Doch nooit heb uitgezegd of neergeschreven Uit schroom voor 't grote woord, die 't ware woord vermeed... Ik ween om woorden die onuitgesproken bleven Om al, wat…

Zij heeft je losgelaten Vanonder haar zorgen Zij was er je hele leven Jij was er telkens morgen Wil het heden, hier bij laten Jij bent sterk Jij zal verder varen Jij zal haar lossen Vanonder jouw zorgen Haar warmte Kent geen koude Want haar hart Is het jouwe…

het werd november de eerste winter zonder een oudjaar zonder een nieuwjaar zonder een mistig januari zonder een wit februari zonder de eerste verjaardag zonder jou…

De donkere nacht is de mantel der liefde -- die alles bedekt.…

Moeder zag het kind verkwijnen, 't Ging sinds lang naar school niet meer, Maar zat treurig ganse dagen Bij het open venster neer. Buiten speelden zijne broerkens Met de handboog en de top, Of zij staken langs de duinen Hunne grote vlieger op. Dáár zat 't kind steeds in zijn leunstoel Bij het venster in de hoek Traag de blaadren om…

’t Was de eerste thuiskomst na haar sterven; Wij haalden hem van boord. Hij pakte en kuste ons honderd werven, Maar sprak geen enkel woord. Een tijdlang stond hij in gedachten, En zag ons zwijgend aan; Op eenmaal kreeg hij moed en krachten, En zeide “Laat ons gaan!“ Het kleine Stijntje werd gedragen, Ik bij de hand gevat; Opeens de Kerkstraat…

Tranen in de nacht de maan roept naar de sterren jouw adem blijft hier Tijdens de nacht zie ik de zachte gloed van Selene en voel hoe mijn hart langzaam uit elkaar valt, genesteld in rouw die zich verweeft met de hemel, waar de rode maan zacht jouw ziel meenam. Vandaag verliest mijn blik zijn helderheid onder een grauwe mist die zwaar…

Terug in de tijd dichtte jij ALLES IS NIEUW, uit 20-vijf Een bundel met 36 gedichten Een tijd waarin jij bundelde Wetend dat die vele strofen Vervolgens resulteren in 'n nieuwe ALLES IS NIEUW, titelde jij Gedichten in 2005 Jij was toen 47 jaar Jouw debuut 'Stem onder mijn bed' Deed beslist veel stof opwaaien Het titelgedicht laat vader…

(Misschien denk ik het maar en besta ik nog wel.) Iemand kucht. “De Heer! Is uw herder. Kom in de kudde en verheug u op het grazig dal.” (Je verheugen - op 24/7 rondhangen, met een helse kramp in je kaken van je eeuwig blije grijns? O Moeder Morfine, haal mij uit dit bed vandaan, zorg toch dat ik… ah, ja, fiets! Met losse handen, lachend…

Het leek me of je terug was, even in verschillende auto ‘s de kleine bruingele nog van je overleden vrouw Toen je werk weer had de grote ruime, welk merk, donkerblauw, Je laatste droom de Landrover waarmee we door het Brabants bos, je niet meer veel lopen kon en wou daarmee een smal bergpad op, waar niet keren, noch tegenliggers zag…

huil niet, mijn kind, om wat verdween mijn ziel zweeft zacht in tijd en ruimte niet de leegte, maar de herinnering is waar mijn liefde eeuwig zingt glimlach om de paden die we liepen om slapeloze nachten vol verhalen mijn stem, mijn lach, mijn warme blik leeft voort in jou, dat is mijn geluk ik ben de zon op jouw gezicht een haven vol geborgen…

in de ether klonk een stem een eigen geluid en melodie een pionier met visie een man vol energie willem van kooten een icoon in radioland groter dan groots een ster die nooit dooft hij liet veronica golven op de woeligste baren opende vele deuren gaf radio nieuw geluid stem die verhalen bracht muziek die harten stal een brug voor…

Kom vaak bij ons. Jij die begint te leven Verstaat ons 't best en bent het dichtste bij. Een kerkhof vind je, evenals een wei, Een plaats goed om te draven en te spelen. Je praat met dingen die geen antwoord geven, Die enkel lachen, stil, lang, als de zon, Er schaduwen als glimlachen doen zweven. Ook grauwe stenen in een dartle bron Zijn…

O leven, zoet leven, 'k Heb u zo lief gehad, En met innig beven Uw schone lijf omvat. Nu gaat het àl verdwijnen... Maar heerlijk, ver omhoog En schoner zal verschijnen Wat mijne ziel bewoog. ---------------------------- uit: Verzen (1894)…

Al wat voorbij is en nooit voorbij niet meer van mij is voorgoed voor mij van lieverlede zal het weer komen een schijn van vrede over de bomen van lieverlei als het weer mei is maar niet voor mij. ------------------------------------------ uit: 'De weg van de wind', 2001…

Hij is hier nog, thuis, overal waar hij niet is -- maar wij hem kennen.…

Opeens is het gevleugeld Het ros van de Goedheiligman Voor even speelt het Pegasus Omdat het schijnbaar toveren kan Het neemt je op zijn sterke rug En draagt je naar de Paardenbron Een regenboog vormt er een brug Van Kalliope's afscheidskus Naar een verheven exodus…

jouw ster doofde veel te vroeg een donkere leegte bleef en blijft toch plantte jij ook de boom van herinnering met altijd groen blijvende bladeren die bladeren kleuren immer fris ze spreken fluisterend wat wezenlijk is het leven dat jij hebt geleefd omarmend met de liefde die je ons was en blijft de mooie slingers die je achterliet geven…

Nu dra je lichaam zal verzanden gezien het leven zich verplaatst tel ik de korrels op de stranden opdat mijn ziel in jou weerkaatst en mocht ik ooit naar je verlangen omdat het goed was tussen ons zal ik je foto 's nachts verhangen die bij het Boeddhabeeld van brons.…

Breek, o mens, uw sluimer af, Dank aan ’t graf! Leer u-zelve recht beschouwen: ’t Leven weet geen stand te houen, Maar ’t ontsnelt ons in zijn draf. Haast genaakt u ’t ogenblik Dat u aller schepslen schrik, In een blinde hoek verscholen, Aangestapt op wollen zolen, Onzacht toeroept: Hier ben ik! Ach, wat is des werelds lust Ras geblust!…

Zoek niet en je zult vinden. Mijd de eeuwige arena  van beter weten. Loop niet in de val van verbaal twistgeweld. Onthou je van  Babylonisch spreken. Bedwing de slang  van je eigen tong. Lach om al die branies met hun bluf. Open je oren hoor de vogels luister naar hun liefdeszang. Hoor hoe een poes spint van geluk. Ontspan…

rouw is het rijpen van de appel aan de boom in weer, wind en zon genoegzaam gegroeid geraakt laat hij vanzelf los…

Er welde wel een traan op ineens, plotseling, onaangekondigd als de dood Waanzinnig veel respect elkander vast gehouden te hebben dat is houden van, optima forma Liefde..sterk als de dood neen sterker dan de dood de dood overwinnend Irene Koning, zang Arjo de Vries, piano Lied- en muziekavond in de Wester "Ruimte voor troost…

De dagen vervliegen Grijs zonder Indruk of schaduw achter te laten Slechts herinnering komen en gaan En schuiven maar moeizaam een plaatsje op om de nieuw-verworven beelden toe te laten En altijd is er dat schrijnende gevoel van treurnis omdat jij de mooie dingen die toch nog gebeuren niet meer kan meemaken Het zijn die momenten dat…

Hier ligt het overschot van 't hartbekoorlijkst wichtje, Voor 't uur des kwaads ontroofd aan de Ouderlijke min, De onsterflijkheid reeds rijp bij 's levens aanbegin; En ruilde 's Moeders schoot voor 't kille grafgestichtje. De droeve Vader, die van 't minnelijk aangezichtje Nooit kinderlachje won noch lonkend ogenlichtje, Schreef zelf…

Of Gij niet hoort, toch schreeuwt mijn hart Nachts angstaanjagend donker in, Of mij niet eindlijk een begin Van troost gewerd. Ik heb Uw pand, ik heb Uw woord! Wat baten beiden Als Gij niet hoort, Of luistert zonder medelijden? Zijt Gij nu ver, of dicht nabij? Mijn handen tasten Het duister tussen U en mij, Of ze U verrasten! Dan zinkt…

laat de wind je in de bergen verstrooien je meenemen naar waar niemand je naam noemt waar iedereen je kent waar de dood geduldig wordt gedragen omarm me zonder armen praat met me zonder mond blijf als je er niet bent…

Je bent nu groot Je vliegt er doorheen Je leeft voor de dood Je bent nu oud Je bent het moe En je verlangens Voorgoed voorbij Na we vergaan Is er enkel de echo Van ons bestaan Ook de ziel blijft niet Vertrekt samen met Jouw lichaam en geest Naar het eeuwige niets Maar weet en wees niet bang Het dodenrijk is groter…

Niets dwazer dan klagen om een dode. Niets dwazer dan om levenden één klacht. Voor korte tijd zijn wij genoden, Dan wordt het nacht. -------------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…