Alle inzendingen over De stoel het open ra

Toen die nacht dat alles donker was toen liepen wij samen op het leven af daar waar dat licht al zo lang schijnt door eeuwen heen zijn wij gegaan opnieuw geboren onder de zelfde maan ga en beleef vlieg mee en geef het door we zingen samen in koor we zingen zijn niet gevallen wij zijn de engelen iets wat aangepast alleen de demonen…

niets is wat het was niets is wat het lijkt niets is wat het zal zijn…

Een hart zo vol van pijn, zal er dan geen enkele opening zijn?…

Men zegt: da’ k het hart op de tong draag, echter, neen te zeggen tegen een vraag, vergt nu net iets meer moed, dan het gewicht van het hart op de tong!…

Zal er voor ons ook een opening mogelijk zijn.?…

blad na blad knop na knop seizoen na seizoen staat de deur richting de eeuwige slaap te wachten geen deur blijkt open te zijn broeder wolf zuster maan alles beklijft en vergaat…

morgen gaat voorbij als met een diep geslagen kloof tussen niets en anders in, word ik niet meer dan geloofd in wie ik ben. en wreekt de tijd zich in minuten, geen idee waarom men altijd lacht wanneer mijn voeten kraken. de dagen zijn te vaag om zich voldaan van de lange nachten te onderscheiden, het leven is…

demonen in het labyrint wil ik met je wonen het goede verspreiden en klonen laat de rivieren van haat verdrogen waarheid zien in ieders ogen die de verbeelding kan beloven te dromen op school leren ze je het woord allochtoon in de kerk leren ze je een sprookje op het werk voor je loon Je bent iets of niets en zo gewoon abracadabra Open…

Na maanden uitstel kwam het er van de week eindelijk van, er kwam een nieuwe grutter is ons stadje, precies degene die we ook al bezochten om de paar weken, en nu dan in de buurt. Acties waren aangekondigd in de vorm van; op dag 1 krijgen alle 250 klanten een bos bloemen. Dag 2 enz enz. Nietsvermoedend lopen wij gisteren het winkelcentrum…

Openbaar Is algemeen publiek notoir. Het wordt dan zo gezegd Als het ware blootgelegd Of kenbaar. Het gemak Van het gemak.…

Hij is onbereikbaar, dag en nacht een droom die me niet loslaat We weten alles van hem In zijn tuin vinden we iets tastbaars, een ladder, ze daagt ons uit Ik klim naar het badkamerraam Binnen betasten we de kopjes waaruit hij thee drinkt maar niet met mij We nemen foto's van ondergoed passen hemden en houden er een aan Het is niet…

Ze kleedde zich uit, onbezorgd of ze iets zou -- willen verbergen.…

Nog op een oude Remington getikt Nog in de tijd van het carbonpapier Nog lang niet aan de wilgentak de lier Want zesentwintig pas en zeer verkwikt Wilt u meneer schreef je indien het schikt Eens kijken naar de vleugels van mijn dier Het is zeer edel en rijdt Jan Plezier Drinkt gerstenat als nectar, lacht en hikt Je was een jonge leraar…

Een geriefelijke stoel straks misschien de bank ogen dicht wachten op de vertrouwde geluiden een bekende die de trap af- en opgaat, weer naar beneden komt de post valt op de mat de brievenbus sluit zich weer de ramen staan open op het fornuis stooft het eten zich klaar verspreidt de geuren door het huis ik wacht op het openen van de deur…

n blauwe lucht waarin ‘n berglandschap van lobbig geklopte room aan de horizon een eiland van grijs zand voor het eiland helderblauw water en daarin een stoel een stoel in het water niets meer niets minder en toch is de stoel zoals hij daar in het water onder de blauwe lucht met wollig witte wolken meer dan een stoel veel meer…

Dagelijks einddoel toevlucht, veilig gevoel daar staat de stoel. In dezelfde hoek gevangen als je verlangen die zitplaats te vervangen. Nergens heen de horizon verdween de stoel staat daar alleen. Blikken door het raam buiten, eenzaam de stoel vormt nog je naam. Pijn van wachten in je eigen gedachten kan de stoel niet verzachten.…

Toch zijn we moedig en zoeken steeds opnieuw het leidsel van Ariadne, stralend Licht tegemoet van Achnaton- Ra, Vader-Zon, die schitterende bron. We vullen en omhullen ons met de pracht, nectar en honing na de queeste, beloning bij de thuiskomst in het veilig nest, een warm cocon van zacht-omhullende armen, lieve Moeder-God.…

Zit u maar in de stoel en doe uw mond maar open, dat was ik niet gewend, spreektijd moet je toch kopen. Daar zie ik in uw kies een vreselijk groot gat, het is zo groot als wat, in `s lands begroting zat. Ik zal nu even boren, zonder verdoving dan, u als belastingplichtige, is toch gewoon daaran.…

Wanneer je niet open besluit te doen, ga ik terug naar huis met lood in de schoenen, want daar ligt je sleutel Eenmaal terug: zo snel nog nooit geweest staat je deur open en ga ik op zoek naar je.…

Beste mensen, Ik stuur dit onderstaande gedicht in voor een héél speciale vriend, zelf is hij niet instaat door zijn ziekte zijn eigen werk voor te dragen, maar het is toch wel even leuk om een gedicht eens anders in beeld te brengen. Een goede vriend heeft dit werk van hem op muziek gezet, en deze voordracht in een "speciale bewerking" gemaakt…

je praat met iemand en dan nog met iemand en nog weer met iemand anders op het terras overkapt door wolken en dan opeens een vrouw uit Canada ze is een Indiaan zegt zij en dat zie je dan en daarna is er nog de geluidstechnicus van de Melkweg waarmee je praat en lacht maar dan gaat iedereen weg en zijn alle stoelen leeg terwijl jij…

een houtworm zat op een stoel hij at en at een heleboel op die stoel zat tante mien zij had die houtworm niet gezien die at en at en at maar door totdat het krikte, totdat het krakte en tante mien om kwart voor tien pardoes door haar stoel heen zakte…

Het is een open eind -niet bijzonder- Als een man staat de rij voor me op Schaduwen op 't witte doek hoofdrolspelers tijdens de aftiteling Ze komen niet voor in 't boek maken 'n nieuw verhaal Waarin winterjassen en 't gevecht de armen in de mouwen te steken de stoelen die achterbleven op rij na rij Flesjes en glazen leeg…

De kappers en de schoonheidsspecialisten Ze gaan zeer binnenkort weer voor ons open Ook kunnen we weer nieuwe schoenen kopen Iets wat wij onderhand behoorlijk misten Moe van het shoppen heffen wij het glas Op ’t illegaal geopende terras…

je ziet iets je zegt 'stoel' had ook anders kunnen zijn 'chaise' wat het ding dan is: stoel of chaise en nog zoveel andere woorden en je beseft dat je het ding eigenlijk niet bereikt zeg stoel of chaise maar dat is het niet op zich zeg God of het Oneindige je weet dat je het niet haalt met je woorden, zeg beter niks…

Ik woon hier in mijn hoekje op het pleintje, stil en vrij. Met de blauwe regen, bloeiend in Mei. Ik voel de kou van winter, grauw en grijs de dagen. Zoek wat warmte en welbehagen. Een merel zit doodstil te kijken. Hij kent me wel misschien. Alle dagen is hij hier, fijn om hem te zien. Want als de mezen komen, vertrekt hij weer, meteen…

Ik zat wat in mijn stoel, gewoon maar wat te dromen, want zeg nou zelf om op die manier de dag door te komen, daar kan een mens toch alleen maar simpel in zijn stoel van zitten te dromen?…

Zonlicht speelde in het dorp op de kasseien. De toren hield het zware weer op afstand dat zich vanaf de Rijn tegen de oever vlijde. Jan Janszoon schoof de dekens aan de kant. Op de ezel stond een spieraam klaar om met linnen te bespannen. De hoeken perfect haaks, was het werk van timmermannen. De schilder wilde eindelijk eens breeduit,…

Hij kijkt naar een stoel en denkt: ik ben een stoel. Ik sta hier net zo alleen als hij daar: de man op de rand van het bed. Valt hij al in slaap? Of noteert hij nog even dat hij net zo leeg is als? Kijk, hij geeuwt. Hij praat met de stilte, wordt moe van zichzelf.…

Men zegt: tijd heelt wonden, edoch wanneer de tijd op is, krijgen wonden geen tijd meer te helen!…