Kunstenaar of ambachtsman

Zonlicht speelde in het dorp op de kasseien.
De toren hield het zware weer op afstand
dat zich vanaf de Rijn tegen de oever vlijde.
Jan Janszoon schoof de dekens aan de kant.

Op de ezel stond een spieraam klaar
om met linnen te bespannen.
De hoeken perfect haaks,
was het werk van timmermannen.

De schilder wilde eindelijk eens breeduit,
niet gebonden zijn aan maten
op zoek te gaan naar het monumentale,
het ambacht achter zich te laten.

`Kunst gaat erover jezelf te overstijgen,
buiten de geijkte paden gaan,' dacht hij hardop
terwijl zijn vrouw niet anders deed dan zwijgen
en dacht: `dat wordt alweer een grote flop.'

Op hete kolen at hij zijn ontbijt
overtuigd de ommezwaai te maken.
Als gezant van een nieuwe tijd
zou hij de oude wel eens even kraken.

Maar lengte en breedte hielden hem in het gareel.
Bij gedachte aan kunst groot als de kosmos
weigerde ten langen leste zijn penseel.
Hij was geen volbloed, maar een simpel ros.

Hij besloot om met beide benen op de grond te blijven
verankerd te zijn, géén droomfabriek,
maar lekker met zijn vingers wrijvend in de verf
ambachtsman zijn, óók heel artistiek.

In de avond nam hij afscheid van zijn kwasten
en eindigde zijn dag als altijd in de kroeg.
Nadat ze hem op vele borreltjes vergastten
begaf zijn lever het de ochtend vroeg.

Zijn vrouw schonk hem daarop aan de wetenschap
en zo ontstond met hulp
van zijn blootgelegde achterkwab
`De anatomische les van dr. Tulp'.

O ironie om als voetnoot dood
voorbeeld te zijn geweest voor een artiest
die wél naar de planeten vlood
en de eeuwigheid aan zijn kwasten spietst.

Jan Janszoon ligt nu in zijn kist gestript
enkel door de dood gehuldigd.
Ook al was hij eerder ambachtsman dan kunstenaar;
we zijn hem dankbaarheid verschuldigd.

... Dit gedicht wordt gepubliceerd in het themaboekje dat de Open Monumentendagen Amerongen 2015 begeleidt ...

Zie ook: http://www.apartefact.nl

Schrijver: Albert Goudberg, 5 juni 2015

othello2casema.nl

kunst ambacht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 414