Alle inzendingen over Stille engel

de dag dat jij geboren werd regende het pijpenstelen het was niet het slechtste weer maar het waren de tranen van god omdat hij zijn mooiste engel weggaf !…

Zijn we niet allemaal engelen in vermomming? Edoch zonder onze vleugels en mantel voelen we ons onbewust van onze engelennatuur. Dus herwin je vleugels en mantel om te stralen zoals je nog nooit gestraald hebt. Strek je vleugels uit en vlieg vrijelijk door de hemelen. Zie en voel het innerlijk licht als het je vreugde en voorspoed brengt.…

Al meteen bij de allereerste lach Werd jij het zonnetje op mijn dag Met je gebrabbel en al je mini-verhalen Deed jij de hemel extra stralen Je sprankelende ogies en je geinige snoet Doen mij meer dan alleen maar goed Mijn leven staat geheel op stelten Want jij hebt mijn hart werkelijk doen smelten Altijd vrolijk, een ondeugende bengel…

Ze zeggen dat engelen niet bestaan Maar zeker weten ze het niet Ze zeggen dat je een engel wordt Als niemand je meer in levende lijve ziet Ze weten dat engelen wel bestaan, dat je ze niet waarnemen kunt maar, al zie je hun schaduw niet ze zijn er wel, ook al zie je ze niet.…

Leer me ademen wees reine longen mijn lucht en adem Leer me vliegen wees wijde vleugels van mijn beschermengel Leer me beminnen wees een bonkend hart en mijn enige geliefde…

Engelen zullen hen daar ontvangen als ze staan voor de gouden poort die open zal gaan en hun verwelkomen met muzikale klanken hen omarmen met de warmte van het eeuwige licht. De poort zal voorgoed achter hun sluiten ze zijn thuis bij “de bron van het bestaan”…

Aan iedereen zou ik een engel willen sturen, aan het kind wat zo lief zit te spelen, aan de oude man, die zijn hond een aai geeft, aan vrienden en vriendinnen, die me met raad en daad terzijde staan, Aan iedereen zou ik een engeltje willen sturen, maar op de eerste plaats komen dan mijn kinderen, want als die er niet waren…

ze lijkt een peinzend meisje ik vraag me af: wat doet ze hier weet je nog niet dat Engelen hun vleugels invouwen als een mens hen nodig heeft ze dimmen hun immense licht; te veel voor mensenogen…

adem Naar mijn hart Om kleuren en klanken Uit mijn Hemel te delven Morgen zie ik engelen In het oosterhout…

Soms komt er een engel zomaar op mijn pad zo onverwachts maar alsof zij daar te wachten zat geeft zij mij informatie door stemmen uit haar mond die ik van God hoor.…

rond de explosie van een wolk schuilden eindeloze stranden daarboven in het hemelsblauw dreef een vogel op de stijgende thermiek, wiekend met een loom gebaar ik keek ernaar en vond zijn sporen in het zand, toen licht naar lager viel zochten schelpjes mijn ogen en ik vond ze met mijn hart; een zilte zoen van onvermogen liet zout met…

de armen naar voren licht omhoog reikend de handen geduldig de voeten verzonken je reikt je reikt op, reikt uit je rekt je uit niet aflatend ver van stevigheid en de harde donkere straatstenen verhef je spring, zweef onpeilbare hoogte hoe kom je hier, zonder vleugels hoe blijf…

De engel in ons die het spoor naar de hemel was verloren de weg naar de aarde ook volledig kwijt komt in aanmerking voor een wonder om uit het doolhof te komen vriendelijke woorden spreken die als muziek mogen klinken in alle mensen oren die lijden aan en onder liefdeloosheid…

Dromen worden mij ontnomen, daarvoor zijn illusies in de plaats gekomen: “Hallucinaties van zielsreïncarnaties" Een ceremonie in perfecte harmonie Engelen in afwachting van hun ontkrachting ontdoen zich van hun vleugelen en beteugelen Herboren met gezang, zijn ze niet langer in bedwang.…

Een engel komt niet lief, maar keihard iets zeggen – dat je moet gaan doen.…

dag, ik ga nu echt, wacht op mij, hier bij de poort, verander niet teveel in mijn afwezigheid zodat ik straks de weg nog weet en jij mijn baken bent. heus, ik kom terug, het gaat niet vlugger, niet meer zoals ik wil, mijn wil heeft plaats gemaakt ik heb de stempels staan het visum dat ik terug mag keren gegarandeerd door de doktoren…

Morgen zie ik engelen Zij worden op doeken gedragen Herken ik dan de eenvoud Van enkel zwijgende vrouwen Uit mijn verbeeldende lagen Zij omarmen mij zonder te raken En verwarmen met open ogen Middels licht waarvan de dichter Woorden wil maken…

waarom leef je tussen woorden vlieg in sprookjes op papier kom eens hier, dan zal ik je verhalen je gezicht is van de mooiste mensen man of vrouw is niet bekend omdat je nooit die wensen hebt gekend je geduld is legendarisch en je haar golft witte pracht, hilarisch wordt er over vleugels nagedacht ook zijn er donkere exemplaren die…

in de tederheid van je stem hoor ik de echo van je hart in de klanken van je muziek adem ik dieper, its your part een engel komt naar mij toe met kleine stapjes, een voor een het maakt me stil en zacht had ik daarop gewacht, was ik mezelf dan zo moe woorden storen, denk ik even bij de natuur, in jou geopenbaard waar een schepper het…

Ik wilde er voor je zijn Maar jij was er voor mij Ik wilde jouw levende engel zijn Maar jij was de mijne Ik wilde me voor je opofferen Maar jij offerde je voor mij Ik wilde de hemel voor je plukken Maar de hemel die gaf jij…

Ik ben mijn engel, die mij altijd zal volgen -- die in nood mij helpt.…

Engel van Vermoeidheid, kus de machtigen /Hoor mij, zie mij, help mij Engel van de Stormen, kus de wreedaards /Hoor mij, zie mij, help mij Engel van Gemakzucht, kus de manipulators en kwelgeesten /Hoor mij, zie mij, help mij Engel van Nalatigheid, kus de meelopers en profiteurs /Hoor mij, zie mij, help mij Engel van Vergissing, kus de huichelaars…

het licht ontbrandt in z’n kop zoals de zon soms de dag openbreekt waarna het hout verbrandt verkoolt tot het zwart van de nacht en je het van pijn moet loslaten zo gaat het soms met liefde de plots oplaaiende vlam zal gaan dimmen verdwijnen achter beider kimmen en na het echt uitgebrand zijn rest alleen nog die duivelse pijn…

In het Reservaat zul je nooit een engel tegenkomen vleermuizen wellicht of uilen prairiewolven ook Ze betekenen allemaal hetzelfde: dood En de dood eet engelen op denk ik want ik heb nog nooit een engel door deze vallei zien vliegen Zoals al zei ik heb nog nooit gehoord van een Indiaan die een engel heeft gezien Ja in het Kerstspel misschien…

En weer is daar een stille tocht De afschuw golft door het land Wat is er hier toch aan de hand Worden er wel oplossingen gezocht ? Zijn er geen stille tochten genoeg geweest Wordt het niet eens tijd om de handen ineen te slaan Of blijven we stilzwijgend leven met deze waan Treden we nu eens op tegen zo een beest ?…

Ik draag de eenzaamheid naar een bos, vochtige bladeren in mijn hand, geurend naar een verloren land. Langzaam praat ik tegen zwijgzame bomen, ik vertel hen een eeuwenoud verhaal. Heel bewust haal ik adem en voel in het ruwhout van mijn lichaam oude tranen, van schors ontdaan…

Hoeveel tochten, zijn er nodig? Vraag het mij en ik zeg, geenéén! Ze zijn totáál overbodig, behalve voor de lopers alleen! Zij putten moed, zélfs uit de steeds kórter wordende stoet!…

Een stille vlakte die al velen liet sterven Door gezichtsbedrog…

de stille nacht omgort mijn mantel van eenzaamheid en pijn van afgesneden zijn de stille nacht neemt op mijn tranen en kleine Beer kijkt teder op mijn huilen neer de stille nacht luistert geduldig de nieuwe Maan is zelfs zichtbaar aangedaan de stille nacht kalmeert mijn twijfel en grote Beer maant mij probeer het mog een keer…

daar waar het water verstilt in de bodem van mijn gedachten, waar mijn tranen nooit de oevers bereiken daar vind ik jou in de stroming van de tijd... daar waar jouw traan mijn land bespoelt over de akkers van mijn karakter, waar de stilte nooit uit ogen verdwijnt daar vind ik jou in de onderstroom van mijn verleden… in brede rivieren…