Alle inzendingen over Zeewind

Een blauwe lucht, een hoogstaande zon Een diepe zucht, een wens dat het anders kon Frisse zeewind, een langgerekt strand Een eenzaam kind, spelend in het zand Een donkere lucht, hevige regen Iemand die vlucht, zonder te bewegen Een weiland vol schapen, bloemen, rode en gele Een kind met een wapen, nooit meer kunnen spelen Een dikke pak…

In de spanne luwe stilte In de wieg van ’t glooiend mos Lig ik: boven vaart de zilte Zeewind over ’t neigend bos. Al de toppen wuiveblinken In der zonne gouden lust, Wijl de dorre bladers zinken Om mij heen tot rosse rust.…

ze zijn niet weggegaan dit jaar net als jij, de bronzen veren in je kraag, je handen op mijn borst, mijn lief viert lente in de winter, het vijfde seizoen schijnt op de verse klei, blonder dan nu kunnen je lokken niet onstuimig gul smaken je lippen seffens legt de malse zeewind haar verse zaad in de weilanden en baltsen de kemphanen vinnig…

stond gevangen in wit licht nog als een pop in stille regen klom de nacht in als een vogel die verbaasd had omgekeken Omgedraaid nog als een kat die zonder staart door donker ging en zilverzout nam van de hemel die met jou ten onder ging jij zag hun steden gaan in vuur zoals een zon ooit had geschenen zondagsogen had verblind met Dode Zeewind…

nu de varaan roerloos en aaibaar gaapt ontbreekt hij niet naast dekstoel & sloep terwijl uit de deur naar de brug kleine blauwe pinguïns tevoorschijn komen het schip sonoor trilt de zeewind lauw als de nacht is en heel vele lichtjes van dobberende vissersboten voortekens waren die er op wezen dat je al bijna oog in oog ligt met een kameel naast…

werpt pijltjes vol venijn om zich heen vlak naast haar buldert de strijdlustige storm van het harde Arabische krijgswezen die aanzet tot steeds wreder aanpakken verder _ onder de lage hemelboog waar de golven rustig en vredig welven op de maat van diepe overdenking die uit Zuid-Azië komt aanwaaien klinkt schappelijke terechtwijzing zeewinden…

Een plotse zeewind dromerig en verfrissend zin om te reizen Op welke wijze golven rollen in de zee waar ze ook breken op de rotsen en dansen op het warme zand tegelijk gaan ze op en neer met onweerstaanbare krachten waarbij hun bulderende stem nog even blijft nazinderen in mijn hart.…

Lam en blind kruipen aan dek Vers water, verse groente maken de maats van blijdschap gek De stormwind zwiept ons oostwaarts Was ik maar nooit scheep gegaan Dag en nacht knarsen de pompen Heer redt ons, we vergaan Maar als een bries de zeilen streelt Zacht maanlicht dek en want bespeelt Een bruinvis schalks mijn blikken steelt is zeewind…

meewarig naar het vroege daglicht, zwermen met verse ganzen trekken het land op zijn witte baard droogt in de zilte wind het hol is verlaten, kop – over – kloten is moervos Snodaert gisteren vertrokken haar welpen verlieten reeds eerder de veste, alle speelgerei hangt in de bramen stilte, alleen aangesproken door suizen van een constante zeewind…

De bruid, - waar zag men weker leest, Een vriendelijker mond, - De bruid, - die maakten zeewind meest En ruimte zo gezond. Nu komt ze met haar lief gezicht De bruigom tegemoet. Wat is de hemel wijd, - en licht, Wat is het leven goed! De wereld is een wonderbron Van telkens nieuw geluid.…

's Nachts van onder haar kruinen, omgeven door het helmgras en de duinen; huilt uit het diepste van haar hart iets menselijks, dat zich met zeewind heeft verward. Het lijkt of die stem uit de berg iets zeggen wil. Maar voor ik versta wordt het spoedig weer stil. Het mysterie van de berg van St.…

De jonge zeeman stapt aan boord: het vaartuig danst in wilde lust; daar spant de zeewind ieder koord, wijl ieder zeil in ronding zwelt. De morgenzonne kust en sust het kleurig deinend waterveld, der borst ontgalmt een breed 'hoezee!' ter schone zee, - ter levenszee!…

Het scheepsvolk lichtte de ankers En hief een kreet van heil; Het schip schoot door de golven; De zeewind zong in 't zeil. Hoog, in de top der masten, Stak ene kleine hand Vooruit, door vlag en zeilen, Naar 't verre vaderland. Daar zat de jonge scheepsknaap; Een lach zweefde om zijn mond. Och!…

Soms viel de regen klettrend neer, Het pad was een moeras: de woeste zeewind blaasde Door 't kronklend duinpad guur en woedend op ons aan, Terwijl de zee van ver geweldig dondrend raasde.…

En dan gaan we naar de duinen, Waar de zilte zeewind speelt Jij rent naar de hoogste kruinen – Plotseling …stokstijf! Als een beeld! Dan weer pijlsnel naar beneden, In een tomeloze vaart, Zaligheid der zaligheden! Tuimelend over kop en staart.…