Vos Krapuelle de Zotte II

de geestigaard kijkt ietwat meewarig
naar het vroege daglicht, zwermen
met verse ganzen trekken het land op
zijn witte baard droogt in de zilte wind

het hol is verlaten, kop – over – kloten
is moervos Snodaert gisteren vertrokken
haar welpen verlieten reeds eerder de
veste, alle speelgerei hangt in de bramen

stilte, alleen aangesproken door suizen
van een constante zeewind, schilderde
een geheimzinnige sfeer, meer nog een
grafstemming, zelfs de klei lijkt grijzer

Krapuelle de Zotte overdenkt zijn plan
afspraak bij kiekenskot op Hontseinde
‘ awel spreekt hij, ‘ ze zullen verschieten
die sappige kiekens’, pluimen maken mij

zot, een duivel, als ik bloed proef moet
alles dood, slechts één kieken vreet ik op’
kom, we zijn ermee weg en hij rent met
rechte staart gezwind den preiakker over

ik blijf, weet dat binnen luttele minuten
belleboomkes zullen verkleuren van bloem
ieverans een kerkklok zal luiden en madam
Himst ten Berge haar graf zal ineenzakken













rieg©poëzie

zie mijn blog voor meer Vosvertelsels, foto’s en poëzie http://blog.seniorennet.be/riegpoëzie/

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/riegpoezie/

Schrijver: Rieg, 20 december 2008

riegpoeziegmail.com

geestigaard speelgerei kiekens

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 214