Alle inzendingen over achter de rug

Waarom zeggen mensen vaak niet de dingen waar het echt over gaat waarom steeds dat gekonkel en geklets achter je rug op straat. Kijk eens hoe goed ze eruit ziet best wel dik en oh zo rond zou ze echt ziek zijn denk je ? volgens mij is ze gewoon gezond.…

Achter zijn rug ligt de tuin recht in lijn rijen uien, tomaten en sla dahlia’s groeiend te zonnen. Staat hij op schoffelt wat rond praat met de aarde zijn liefde voor haar is rond. Zijn ogen onbewogen over zijn onkruid, ziet alleen een horizon in zijn woord.…

Wat was ik blij dat de dag aanbrak zodat ik die nachtmerrie achter de rug had!…

Na enig dralen steek ik eensklaps vastbesloten de lont aan, het hout bemiddelt achter mijn rug, doet de vloot ontbranden. De horizon toont grillige stapelwolken die heel even de vorm aannemen van hypermoderne boten, fraai gestroomlijnd.…

Ik loop de schuur uit, achter mijn rug gebeurt weer een moord, en vlucht snel weg uit dit duister oord.…

als je voortaan je dagelijkse krant niet meer kan lezen omdat je zelfs de koppen in koeien van letters niet meer ziet en alle kleuren vervagen kom je langzaamaan in het niet als je nog amper hoort wat anderen zelfs veel luider zeggen, maar helemaal niet meer wat er gefluisterd wordt achter je rug.…

Ik heb een moeilijke tijd achter de rug met heel veel tegenslag en verdriet. Mijn werk heeft me erdoor geholpen en dat weer missen wil ik niet. Langzaam maar zeker gaat mijn onzekerheid weg en dat geeft zo'n geweldig gevoel. Ik voel me hier helemaal op mijn plek. Eindelijk heb ik in mijn leven een doel!!!…

Als een god heb ik geleefd Van geboorte tot nu toe Altijd naar geluk gestreefd Het einde van de rit, nu echt te moe Familie en vrienden, bedankt allen Onze relaties waren goed Nu dit, een laatste verzoek Herinner mij zoals ik ben Het is tijd, ik moet gaan Voor mij is het nu gedaan Een rijk leven achter de rug Nu is er geen weg meer terug…

Het zijn maar lichte spreuken, van de regen ver weg, achter zijn rug, een grijs bewegen - een koningsmasker zijn gezicht.…

maar met mijn armen achter mijn rug gespannen sta.. Tranen om het feit dat ik nu inzie, dat mijn weg tot jou langzamerhand vervaagt en zal verdwijnen. Maar nog het meest mijn tranen om het feit dat jij ze niet ziet.…

Achter mijn rug werd iedere boom geveld. Ze vielen zonder zucht, met licht geruis. Langzaam vervaagde de weg in de nevels. Snel heb ik al mijn beelden veilig gesteld.…

haar rug houdt) geloven durf ik het niet Dan vallen alle kruiswegstaties om dan stijgt ze terneergeslagen weer op fietst langzaam en eenzaam naar het paradijs terug Toch blijft in mijn koelkast onbedorven het eeuwig licht bewaard. ------------------------------------------- uit: 'Het geluk weet niets van mij', 2002.…

met de vermoeidheid achter de rug en 't verdriet en rouw van jaren kom ik mezelf hard tegen en ik sla terug net zo lang, tot ik kom tot bedaren wie verlost mij van de pijn om nog van de wrijvingen te zwijgen zit ik in bepaalde verwikkelingen wie had ooit gedacht dat 't zo zou zijn weg met de wanen, weg met de tranen weg met 't diepe…

schat pak mijn hart, laat het niet gaan, jij bent nu verward, en wilt alleen verder gaan, ik sta achter jouw rug, laat jou niet alleen, via de lucht heel vlug, ben ik steeds om jou heen, want ik laat jou mijn lieveling, ondanks dat jij niet wil, de waarde achter onze ring, meetellen heel heel stil, leven om te leven, dat geeft hij…

ik wil de dood ontlopen want ik ben gaan dromen heb al vroeg contact gemaakt met alles om mij heen voelde aan de aarde en zij warmde terug aaide stenen die spraken elkaar achter mijn rug wuifde naar wolken en vlaagde met de wind had ontzag voor zwaar onweer het donderde zo hard ik leefde in mijn dromen voelde al als kind…

Toen de wind over ’t kerkhof gleed blies hij sneeuwvlokken in ’t gelaat Onbewust van het onmetelijke leed dat er restte na haar wanhoopsdaad Toen haar haar laatste zucht verliet zag de hemel grijsgrauw van kleur Reeds te laat voor het afscheidslied sloot achter haar rug de laatste deur Toen een blik naar ‘t lichaam keek bleek dat reeds…

Zo langzaamaan baart hij me toch wel zorgen: Te veel staan er achter zijn rug verborgen.…

de rug net goed voor mijn rust de country aan en de lamp aan foppe is er even niet…

Op een onverharde weg met stofwolken achter de rug bloeit de appelbloesem tegen de helder blauwe lucht. Gedartel in het weiland het ultiem gevoel van vrijheid met gespartel in het water bouwen zij met zorg hun verblijf.…

Na een paar minuten, is 't achter de rug, de borsten worden geplét in zo'n apparaat, geheel óngevoelig is het niet. Nu maar afwachten op de uitslag en mét mij ál die anderen die daar zaten te wachten. Voorkomen is beter dan genezen dat weet natuurlijk iedereen? Dus gaan we er met de vólgende oproep weer met veel "enthousiasme" heen?!…

En achter ieders rug, over de sportvelden klonk het luid, kaatste de jeugd van aangrenzende scholen anders, protestanter dan die van katholieken huize.…

Ze heeft genoeg ellende achter de rug, kreeg een portie voldoende voor twee, maar als je haar nu voorbij ziet gaan, dan lééft ze weer… Ze is er nu nog niet, o nee maar de toon die is gezet. En owee hij, die haar te na wil komen die komt aan mij, zo is het maar net?!…

zijn rug half werk geen werk en eenzaamheid is zijn eigen dood…

De avond valt in, het eten is achter de rug, de koffie pruttelt, je kunt niet meer terug En evenmin kun je het overdoen De nacht valt over de stad, lampen gaan stuk voor stuk uit, ’t wordt donker ’t wordt nacht Die je niet meer kunt overdoen Net als het leven, de start, de aanvang, het verloop en het einde Nooit een herkansing, nooit…

Sindsdien lacht heel Ikea haar uit achter haar rug. Op haar klachtennota stond: Jezus Christus komt terug!…

ik zocht me suf tussen Veele en Wedde naar de Krabbenbrug over het Veelerdiep bij herberg Hongerige Wolf aan de Ossedijk 't is achter de rug het oude verhaal boer Krabbe die won sneller rijden kon dan hoofdeling Addinga hij ging als eerste over de Krabbenbrug nu zit die brug onder de N368 verstopt de herberg opgeklopt tot een luxe villa…

lange routes heb ik gelopen langs paden die me lief zijn bomen die me beschermden tegen soms te felle weerschijn voorbijgangers die naar me lachten kregen een stralende lach terug naar tegenliggers die dat niet deden knipoogde ik heimelijk achter hun rug blindelings kende ik de wegen die leidden naar verbondenheid als de nacht eens iets…

de verkiezingen zijn achter de rug de zak met beloften gaat overboord we hebben gestemd, kunnen niet meer terug de mooie praatjes worden stilaan gesmoord de politici alias de Haagse artiesten snelden zich als gekken door het land waar ze de kroeg bezochten of samen fietsten voor as-'t-ff-kan 'n foto in de krant Donner begaf zich rappend…

mijn rug ontnam me daarmee de zonneschijn Ondoordacht ga jij je weg en zo is ook de eerste stap die je hebt gezet bedachtzaam kijk ik achterom en weet dat het beeld wat je schetste niets meer was dan een lelijk zelfportet…

ik heb dit jaar (2006) enkele opknapbeurten achter de rug twee keer onder het mes er was geen weg meer terug dat heb je als jaren tellen gaan slijtage slaat hier en daar toe maar ook het dichtslibben daarom was ik in januari zo moe allemaal ditjes en datjes zo word je langzaam ouder noem het seizoenen van je leven de herfst voelt telkens…