Netgedichten

netgedicht (nr. 39.329):

Akkerman

Hij zit grijs in haren
te staren over zijn akker.

Achter zijn rug ligt
de tuin recht in lijn
rijen uien, tomaten en sla
dahlia’s groeiend te zonnen.

Staat hij op
schoffelt wat rond
praat met de aarde
zijn liefde voor haar is rond.

Zijn ogen onbewogen
over zijn onkruid,
ziet alleen
een horizon in zijn woord.

De mooiste boeketten worden
aan zijn oog onttrokken,
stuurt hij bloemen het bos
in zonder één woord.

Zo peinzend is hij
in zichzelf verzonken.
Tegen de wind monkelt hij:
Bedankt voor de praat.