Alle inzendingen over echt dichten sluit b

wat heeft de jeugd in godsnaam daar te zoeken van al dat lezen word je lui en week ach, zie zo’n kind nou zitten, stil en bleek bevangen door de weeë geur van boeken ik zou zo’n wijsneus graag naar buiten vloeken ga naar een hangplek of een discotheek of maak je oude oma flink van streek het is nu tijd de leeszaal op te doeken van letters…

in een schaduw velt zich rekt zich over alledaagse zaken het zal mij niet meer raken langzaam sluit ik alles af mijn hopen, dromen, vergezochte idealen mijn angsten, stiltes in mijn levendige falen weg, verdwenen, het blad nooit echt beschreven mijn boek valt dicht mijn ogen toe ik ga het duister onbewust weer leven…

In alles wat ons omringd het is de ziel van al wat rest gevangen in een eigen speling, wordt in stof weerspiegeld, wat zichzelf niet in protest laat vegen soms door talent of door afgunst onwaarneembaar vaag en naar baat toegerust uit alle windstreken, Het rijpt in de as van de geschiedenis door de dolende zielen opnieuw gedolven, geselecteerd…

De lijvige Franse Obelix verteert van zijn president echt niks. Hij sluit er de boeken en komt hier zoeken naar het biervat van Panoramix.…

Ik wimper even in het licht, sluit dan mijn slaapkamerogen en dicht een bleek gezicht uit mededogen.…

Als het aan onze kamerleden ligt Dan komt het tot de sluiting van moskeeën Die broedplaats zijn van stuitende ideeën, Maar volgens mij hoeft zo'n moskee niet dicht. Men hoeft alleen de monden maar te sluiten Van de imams die die ideeën uiten.…

dat alles louter lucht is, slechts het najagen van wind, lees ik in ruisende woorden van een wijsgeer die bevlogen waarheid spreekt sla de bijbel nederig dicht, sluit de oude Prediker in mijn rusteloze ziel…

Laten we dicht bij huis blijven vrijuit bij elkaar blijven elkaar de ruimte gunnen op de vierkante centimeter elkaar mijlenver uiteen dicht op de huid dragen elkaar in het hart sluiten zonder de deur te grendelen Laten we ontdekkingsreizen nieuwe verhalen vinden en de oude opschrijven aan de keukentafel thuis…

Desnoods wil ik jouw heerlijk drukke B-genda nog wel zijn…

Opgegroeid met de Donald Duck In tijden van simpel geluk De laatste drie pagina's immer Ollie B., ik las ze nimmer Behalve als hoofdrollen werden geboden Aan professor Sickbock, markies de Cantecler Wammes Waggel, zeepbellen uit orgel gevloden Dan pas ging Marten voor mij echt ver Przewalsky, onge-evenaard Is wat mij aan Toonder paart.…

ik ben dit tabblad voorbij dichten is niets voor mij de gevestigde orde neem ik in een laatste horde en, terwijl ik spring verschaf ik u mijn geuren doe ik mijn ding sluit ik onherroepelijk mijn deuren vrees slechts dat ik u betaal met mijn allerlaatste verhaal…

Ik sluit de wereld buiten, de gordijnen dicht hier en daar een kaarsje, wat flakkerdend kaarslicht het is zalig warm, knus en rustig binnen ook al moet de inloop nog beginnen! Maar soms moet je besluiten, wat beter is soms beseffen, dat je niets veranderen kunt, dus ik sluit de boel, laat alles voor wat het is en kies voor mezelf!…

Met dank aan leo van den b. Toen god de mens geschapen had lachte zij…

Toen ik A zei had ik geen idee dat het hele alfabet nog volgen zou …………………… …………………… …………………… en ze nu zijn pas bij B....…

Yo bro ik zie je zo ik drink water ik zie je later B)…

doe wat je echt wilt. Dan ben je op je bestemming van geluk, Zonder onderweg te zijn. De wereld, Iedereen is altijd onderweg. Dag in dag uit. Van a naar b. Links naar rechts.…

Helaas moet ik wederom machteloos en zoveel pogingen verder in de tijd erkennen, dat geen echte dichter in mij woont, maar wel een wens, een hunkering, illusie.…

deuren sluiten zich nu wintertijd er is zelfs luiken blijven dicht als gure noordwester waait mensen verschansen zich in hun binnenkamers steken haard en kaarsen aan voor verwarming van gemoed ik droom van een lentedag appelbloesem met rode randjes .…

Alles is altijd voor echt. Je moet de straat op en verdrinken, je borstzak brandend van het kaartje voor een stoel dicht bij de dirigent. Hij wijst je met het tillen van zijn handen op het belang van het moment.…

Men moet de mooie dingen mooi laten zij heeft een vriend, ik ben getrouwd men moet de mooie dingen mooi laten voor een avontuur ben ik te oud Dat neemt niet weg dat ik haar erg leuk vind 's morgens aan de koffie is zij mijn zonnetje ze heeft een rok met buidelzak daar zou ik graag in willen zitten Zij scoort nauwgezet rattenagressies ik…

De b is kil, dik en onverschillig, ik moet denken aan een bepaald soort regen uit een bepaald soort grijze en laaghangende hemel en aan kleine, mismaakte engelen en een tot stikkens toe benauwde god op een ijzeren hobbelpaard, maar ik wil niet denken, ik wil weten, ik wil weten hoe ik mij omdraai…

Licht toegeknepen ogen volle zon op kalme zee wil vechtlust vol vermogen Kom maar op en ga maar mee Ik zie dat je weet waar we heengaan Ik weet dat je ziet waarvandaan…

"Bliksems" brulde Baby in de babbelbox: "De brede vloerplanken zijn van beukenhout, daar ben ik niet blij mee." Boven de blauwe box braadde buurvrouw bijna een biljoen betonnen bakvisjes, die met hun blotebillengezichtjes bij iedereen blijdschap op het gezicht brachten.…

aan b omdat zij meekijkt niets is zoals het lijkt geen blik zo rijk zo diep en lang zo slim maar o zo bang jij begrijpt het blake enzo pope en dood steeg en het rood de zon en jeugd mijn lichaam en ziel staan bloot maar nooit meer jong zoals het ooit was nooit meer terug jij en ik kijken soms even om…

Er was iets... in de lucht, de wind en het verwaaien, van al dat belangrijk scheen. Ik kon goed loslaten. Er was iets, in de wolken die voorbij dreven... verweven met mijn ziel! Er was ook iets, in het leiding ontvangen en nemen. Er was iets, met de zon, het Licht rondom bomen, het leven en de dood. En er was altijd iets: met vlinders!…

Gedachteloze woorden raken dieper dan doordachte, weloverwogene, ze snijden door het zachte web dat onzichtbaar de vertrouwde dingen bindt. Vastknopen kan dan niet. Geen goed woord dat ik vind. Ik voel me dwaas - en even dwaas is alles weer terecht als je gedachteloos 'dag liefje' zegt. --------------------------- uit: ' Tirade', nr. 200…

Ogen schijnbaar onbewogen plengt mijn lichaam bij iedere stap en iedere noot een druppel En laaft daarmee telkens volstrekt ademloos de bodem van mijn verlangen Onder dit muzieklandschap lijken alle bomen en elke steen daar voor de eeuwigheid Ooit hoop ik jou alhier te vinden op Fellini's strand voor een laatste ronde en een…

hart een deuk oploopt sluit hij de echte wereld buiten…

wat,ik dicht!…

Weinig nodig Ik strek me uit Over het zand Op de aarde Voel De aarde Onder mij Ik sluit Mijn ogen Ik hoor de branding Van de zee Om mijn lijf Voel ik De streling van de wind En de zon Die mij verwarmen Als een Tedere omhelzing Dicht bij De aarde Voel Ik mij Verbonden…