Alle inzendingen over een ongeklede cirkel

tussen zilverrustige rimpels en zachte herinneringen teken ik cirkels in de tijd ik schets oude zomers en handen vol zee, blote schouders en dagen gedeeld ik schep wolken en verhalen, fluister sterren en beloftes, stapel woorden op de horizon, daar waar jij verdween nog één keer omcirkel ik zacht jouw naam, bevrijd…

Een cirkel in je hand. Je telt de stiltes, die zichtbare lijn leidt naar jezelf … naar niemand.…

In de hoge berm, tussen het groene gras. De regen druppelt, alles nat. De zon droogt, alle tranen. De wind, geeft een nieuwe start. en… Laat het weer opnieuw beginnen.…

Geen tijd voor moraal en integriteit Tijd maken is een bezigheid Geen tijd voor deze bezigheid Geen tijd die ons bevrijdt…

Kinderlijk tekent zij de cirkel van liefde onder de volle maan haar tenen krullen in het zand de zee golft af en aan kabbelend een kushand als een warme groet naar hem die haar schaduw is wachtend aan de overkant vol ogen troost…

diep slaap met licht uit ogen zal ik de wereld niet meer horen geen groet voorbij aan jonge knoppen in het klokraam van het water hoog of grijs gerand zoals een rivier die reizend wrijft tegen de ochtend en het gewonnen gezang bundelt tot woonst van wijsheid veelstemmig en gevleugeld diep in beweging naar een blauwe cirkel…

van het moment te doorbreken ben ik dit echt in deze cirkel of is dit een onderdeel van een droom, een overgave aan het onbekende onbewuste dat pas valt te doorgronden door gerichte aandacht bewust zijn van jezelf zodat je stukje bij beetje jezelf weer hervindt in de droom als realiteit waardoor de cirkel zich opent een volle zon…

het begint met een golf en met jou er middenin of ben ik gewoon verliefd en doe jij mij nog meer dromen dan alle duinen waarrond een warme damp hangt je glimlacht nog hoger dan de horizon ik geef je een naam en wijs naar het zandkasteel waarin ik raadsels schrijf over stof en zand, zevenkleurige garnalen en hoe het voelt om vol…

soms zie ik in je ogen de schemerende einder als grens van het heelal waarachter woorden vallen al mateloos matig in getal traag verdampend in een onzichtbare meander en kennelijk onlogisch slingerend rijgend; de vlakke echo spiegelend van wie dan ook of jij, de ander op de schouw tikt de pendule weer de herinnering uit jonge jaren…

gedrapeerd door zwart satijn geaderd voedsel voor het hart Plagerig verstop je de beloften achter de sluier van de nacht opent de met kool omringde ogen, brengt het licht van gisteren dichterbij, maar deint verder weg in een geruisloos gebaar Vergeefs draaf ik er in een narrenkap achteraan om moedeloos en misselijk in steeds wijdere cirkels…

Maar als ik mijn ogen sluit, En ik voel mijn ware ik van binnen, Dan kom ik deze cirkel uit, En kan ik steeds weer opnieuw beginnen.…

De vloer begint te schuiven het plafond gaat uit zijn dak de tijd loopt over naar de vijand en zegt: 'Sorry voor het ongemak' Haastige mensen lopen voorbij als kippen zonder kop de regen heeft pootjes gekregen en de brievenbus zit op slot De wind wiegt het koren het groen zit goed in zijn blad de kleedkamer zit als gegoten maar geen…

met vele kringen grijpt de cirkel hier de… macht!…

eens zag ik een man met een kindje voor op de fiets en ik zag zijn gesloten oogjes hoe het kleine hoofd dommelend naar voren viel hoe de wind zacht door zijn lichte krullen streek ik zag de zwijgende vader boven het kind hoe hij oplettend met vastberaden handen de weg naar huis reed ik zag hoe een stroompje kinderspeeksel traag…

Voor nadere details over exoplaneten met bio-signatuur zie het snelsonnet van de Woordenaar, eerder dit uur. __________________________________ AHW Het lijkt een blauwdruk van de hof van eden Humanoïden, lichtjaren geleden De kleine prins in eeuwigdurend heden Een toekomst zonder last van een verleden Zo rond volmaakt en…

In de cirkel van verbinding ben je zeker niet alleen je vormt een cirkel met anderen je voelt mensen om je heen Het gaat om de verbinding niet om sec, hij of zij in respect voor ieders mening verbonden in ‘n cirkel, dat zijn wij We sluiten in, we sluiten niet uit respecteren basaal ieders mening aandachtig luisteren vormt een positieve…

Roken is ongezond maar ik mis de rokende tekens in zijn ruimte de perfect met trots trillende lippen gevormde cirkel dansend op de klanken van –ons- zingend fladderende kanaries en mijn vinger mag de cirkel verstoren schrijven met zijn rook ‘Opa ik mis jouw ruimte!’…

[Haiku] Meeuwen cirkelen rondom het cyclopenoog van de helle maan.…

Het is eb, ochtend- mist rondom mijn zintuigen – een cirkel stilte.…

vastgeketend in een vicieuze cirkel begeef ik mij in het vertrouwde, net zoals mijn omgeving waar ik aan vast blijf houden, niet loslatend zit ik in de sleur die gaat maar door, door, door en door…. Vasthoudend aan het vertrouwde Blijvend vastgeketend in de vicieuze cirkel van de oeroude loepen…

ze braken tegelijk de valse cirkels van bestaan weg was zekerheid spiraalde in een neerwaarts gaan geluk met nog een slokje toe erkenning bleek een groot taboe weg met die fatale dromen ik heb de moed genomen en de kracht gekregen om het bestaan in echte cirkels te gaan leven…

een stoel kraakt onder mijn schokkende lijf mijn pen geeft haar laatste leven aan papier ik strooi er woorden als 'was jij maar hier' al weet ik dat jij was en ik eenzaam blijf op de tafel staat een foto, voorbij en vergeeld ik staar je met een hopeloze hoop achterna terwijl ik me steeds weer oud geluk verbeeld en nu ik gebogen en ongekleed…

gesloten De cirkel des tijds…

Lucht stuwt de buizerd cirkelend omhoog naar god ontkent zwaartekracht…

de plattegrond van deze stad met haar cirkels doodlopend op spoorlijnen waardoor men kan ontkomen aan doordraaien…

broos verligt ze traag pakt het kindje stralend aan weet haar cirkel rond…

Van binnenuit Naar de kern Naar buiten In steeds Wijder wordende Cirkels terug Naar wie ik Was in het Begin…

Arthimeo, Arthimeo, laat ons gaan Beëlzebub is een duivel uit de cirkel van het rondgemaaide graan dansend in een gloeiende spiraal vlamt hij het vuur aan de schenen vloekt en spuugt withete taal Arthimeo, Arthimeo, laat ons gaan Beëlzebub is een duivel uit de cirkel van het dolgedraaide graan weer zal hij onzichtbaar landen het vuur van…

Eén zijn is niet alleen zijn is in een cirkel wonen van wit licht Aan de buitenkant is een liefdesband die naar binnen rinkelt, als men moe is bedroefd, be-roerd is Het oog opent bij een stille trom Aan de koningslach herkent men bewaarkracht Want één zijn is niet alleen zijn is in een cirkel wonen van wit licht Wanneer de…

ik draai cirkels zonder pijn doelloos in gevangen zijn kan niet eens ontsnappen omdat niemand mijn uitgestoken hand wil vatten versleten is de tred rond de molen van het leven te veel stappen zijn er al gezet iedereen heeft haast is in stress onderweg contacten worden zelden gelegd heb gebroken met zinloos lopen de cirkels naast…