Alle inzendingen over god en kloos

Last die de kracht Ver te boven gaat Alle evenwicht verdwenen, Gewicht dat onophoudelijk Op mijn schouders drukt En niet meer te dragen is - Ik word licht in mijn hoofd En kom zonder dat ik ook Maar ergens op reken Mijn eindoordeel tegen, Ik word te licht bevonden, En ga dus nu voorgoed Op weg naar het licht…

Stap, stap, stap, In het enge bos loopt een grote olifant en die is de klos. In zijn rechterpootje heeft hij een dikke splinter. Hij draagt een geel majootje Het is midden in de winter. Stap stap stap In het enge bos loopt een grote olifant en die is de klos. Wat een enorme pech, want tjonge wat is het koud zeg!…

Over de huid die je hart beschermt kriebel ik met mijn leven erop los eigenlijk is het hart niet voor plagen bestemd maar uiteindelijk was ik toch de klos. De zon schijnt de lach van binnen uit al dat bloeit en groeit in mijn natuur zorg ik dat alles netjes sluit oh wat heerlijk, wat voelt dit puur.…

O grote God, van U zijn alle dingen U hebt de hemel en aarde voortgebracht De ganse schepping met praal en pracht Hoe kunnen wij Uw grote naam bezingen? Dank Heer voor al het goede ons gegeven Van U zijn ook de vele zegeningen Waarmee U ons steeds wilt omringen Geef dat wij ook naar Uw wil mogen leven.…

Ben alleen onderweg Naar de hof van Eden, De plek waar alles kan, Probeer de eerste man Te zijn die over de wolken Lopen kan langs het pad Van de hemelse vrede, Maar zie onderweg Nog zo veel afgronden Waarin ik me verliezen kan, En vertrouw op de sterke arm Die me binnenhaalt Als ik aan de diepte Dreig onder te gaan…

Liever dan zee te zijn, werd ik een God, God maakt zonnen, manen en de sterren, Met zijn hand raakt hij de einder aan. Liever dan God te zijn, werd ik een mens, Ik zou de mensheid maken tot een God Van alle goden, zonnen en planeten.…

De klos chaos wikkelt zich af.…

De dieren zijn weer in het bos Maar daarom zijn de mensen wel de klos Want ff normaal doen is er voor de dieren niet bij Hun gedrag is a-bo-mi-na-bel tegenover jou en mij Gelukkig is daar ook de jager nog Met een fijn pief paf poef herstelt hij de orde Zodat het met het bos misschien toch nog wat kan worden!…

En toen was het gedaan opnieuw beginnen maar voldaan tarwe graan velden zomers groen zwanen eenden duiven egels lopen over de nacht het plantsoen de kade verhalen een bocht in het magische bos meer vragen dan antwoorden de klos het pad door het landschap boodschap winkels mensen wensen herkennen realiseren aanbidden vereren…

Later bestaat niet meer Het boek dat ik Nog schrijven zou Is er nooit gekomen Plannen zijn dromen Geworden, gedroomd Maar niet bewaarheid, Later bestaat niet meer Alleen het nu nog Alleen het moment Waarin we leven Vanuit een wijd besef Vanuit een wij besef Waarin we nooit Meer alleen zijn Nooit meer samen alleen…

met de lentewind wandelend op walcheren de loning hyacint in gre's hof beland staan broederlijk voor het raam twee berkenbomen kortstondig bloeiend - kloos in de nieuwe gids bloem in beweging november drama futura op walcheren in een stormvloed de zilverdistel door de storm na zestig jaar een subverscirkus…

Helaas gebeurt het toch steeds weer Met woorden kun je elkaar verlagen En onschuldige mensen aanklagen Dat is niet het gebod van God de Heer. Hij wil dat we in liefde met elkaar leven En dat we respectvol met elkaar omgaan Elkaar proberen te steunen in het bestaan Dat we daar elke dag naar zullen streven.…

Natuur ik luister naar uw wil, ik ben Uw zoon, gij hebt mij samengesteld, gij naamt Planten en dieren, ijzer, giftig kruid Het zout der zee, en van der bomen hars Van Orion de lichtweg en het beeld, En van de zon het goud en goot het uit En mong het kostelijk, en maakte bloed En huid en spieren tot dit opgaand lijf Waarin de wind jaagt van uw…

Ze is nu terug weer op haar plek bij oma in het bos alwaar de wolf op haar wacht dus wie is nou de klos?…

Achter jouw raadsels is vluchten simpelweg onmogelijk de deuren van jouw huis zijn diffuus en laten je lijden in alles waar jij voor staat gedrogeerd door het snelle kloppen van de tijd spin je jouw jas op de klos van het leven en ben je slechts diegene die ik ken ontvangen heb je reeds en ergens aan de kim schittert toch het voorbije…

De Geus Een reus Geen keus Maar hardcore Hoolie Veel gevoelens Komen Los Vaak de gebeten hond De klos Maar schijt aan alles Een piraat puur Het leven is leven Bier Vol vuur Voetbal En vrouwen We gaan je eren Jij Geus Er is geen later Is geen keus Rust zacht maatje…

Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht, Zilveren-zacht, de half-ontloken maan Bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht, Wier bleke bladen aan de kim vergaan, - Zó zag ik eens, in wonder-zoet genucht, Uw half-verhulde beelt'nis voor mij staan, - Dán, met een zachte glimlach en een zucht, Voor mijn verwonderde…

Der mensen hoogste smart is wonderbaar. Zonder gelach, zonder geween, lig ik gestrekt, beweegloos gestrekt, starend en stom, in de nacht. Paarden-getrappel en wagen-gedraaf, donkere vormen bewegen zich zacht in de donkere nacht... donkere vormen, zonder gerucht, en ik zucht... Paarden-getrappel en wagen-gedraaf, paarden en wagen draven…

O, rozen, droef en schoon, ik heb u uitgekozen Voor àl mijn koude doden, rode en witte rozen. Rozen om 't dode haar, rozen op armen en borsten Vallen met zacht gebaar, of zij niet vallen dorsten. Rozen voor ieder, die met lachen, of kussen, of groeten, of schone melodie Mijn leven wou verzoeten. Rozen voor mij slechts niet, voor…

Aan Frederik van Eeden De Zee, de Zee klotst voort in eindeloze deining, De Zee, waarin mijn Ziel zichzelf weerspiegeld ziet; De Zee is als mijn Ziel in wezen en verschijning, Zij is een levend schoon en kent zichzelve niet. Zij wist zichzelven af in eeuwige verreining, En wendt zich altijd òm en keert weer waar zij vliedt, Zij drukt zichzelve…

Ik denk altoos aan u, als aan die dromen, Waarin een ganse lange, zalige nacht, Een nooit gezien gelaat ons tegenlacht, Zo onuitspreeklijk lief, dat bij het domen Des bleke ochtend, nog de tranen stromen Uit halfgelokene ogen, tot we ons zacht En zwijgend heffen met de stille klacht, Dat schone dromen niet weerrommekomen... Want àlles ligt…

Nauw zichtbaar wiegen op een lichte zucht de witte bloesems in de scheemring. Ziet, hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht, een enkele al te late vogel vliedt. En ver, daar ginds, die zachtgekleurde lucht als perlemoer, waar ied're tint vervliet in teêrheid... Rust. Oh, wondervreemd genucht! Want alles is bij dag zó innig niet. Alle…

Gij zijt niet slecht geweest: gij waart slechts zwak, Om niet in Mij te g'loven, die u liefde. Gij waart een kind, dat àl zijn speelgoed brak, Wanneer het langer niet zijn speelgoed b'liefde. O, kind.... IK wàs geen kind! IK ben 't, die kliefde Dit mijn schoon hoofd, zo sterk eens, tháns zo wrak, Omdat ik niet met mijne grote Liefde Alleen…

Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten, En zit in 't binnenst van mijn ziel ten troon Over mij-zelf en 't al, naar rijks-geboôn Van eigen strijd en zege, uit eigen krachten. - En als een heir van donker-wilde machten Joelt aan mij op, en valt terug, gevloôn Voor 't heffen van mijn hand en heldre kroon: Ik ben een God in 't diepst…

Nauw zichtbaar wiegen, op een lichte zucht, De witte bloesems in de schemering - ziet, Hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht, Een enkele, al te late vogel vliedt. En ver, daar ginds, die zacht-gekleurde lucht Als parelmoer, waar iedere tint vervliet In teerheid... Rust - o, wonder - vreemd genucht! Want alles is bij dag zo innig niet.…

O, dat ik haten moet en niet vergeten! O, dat ik minnen moet en niet vergaan! Ach! Liefde-in-Haat moet ik mijzelve heten, Want geen kan de andere in mijn hart verslaan. In droef begeren heb ik neergezeten, In dreigend gillen ben ik weer opgestaan... Wee! Dat ik nooit dat bittere brok kon eten, Van stil te zijn en héél ver weg te gaan.…

De bomen dorren in het laat seizoen, En wachten roerloos de nabije winter... Wat is dat alles stil, doodstil... ik vind er Mijn eigen leven in, dat heen gaat spoên. Ach, 'k had zo graag heel, héél veel willen doen, Wat Verzen en wat Liefde, -- want wie mint er Te sterven zonder dees? Maar wie ook wint er Ter wereld iets door klagen of door…

Wat is dat goed, de grote rust van God, De heerlijkheid eens kunst'naars, en 't geluk Van mens, verenigd in één ogenblik! Ik ben nu verder koud voor mijn aards lot: Der aarde vreugden sterven, maar ik druk Mij-zelf aan mijne borst, en lach noch snik.…

Straks zong ik trotse dingen Van mensen-pracht en -gloed... Nú kan ik niets meer zingen Dan dat ik sterven moet. O, éénmaal nog te wenen!... Als men gestorven is, Dan gaan de mensen henen, En mee de droefenis... Dan lachen en dan praten Zij weder, als van ouds... Vér van de drukke straten, Daar ligt alleen iets kouds.…

O, de begeerte naar genieten machtig Dreunt door mijn trotse lichaam als een hamer, Kloppende-òp uit haar donker-kille kamer Wellust, die sliep, op 't wekkings-uur aandachtig. O, - genieten, ineengestrengeld prachtig, Dromend zo schoon met aangenaam gestamer, Even tussen kus en kus, àl eenzamer Nachten gesmacht, een bange droom,…