Alle inzendingen over pagina

Stalen rossen - kolossen beton Prikken een gat in de zon Kietelen haar blauwe gewaad En werpen ruw - schaduw op straat Stralen verdwijnen - schijnen onecht Ontmoeten het slechtste van slecht Zijn ineens niet meer zo sterk Iedereen rondom - komt om in het werk Verhalen verschijnen - pijn en verdriet Roodzwarte pagina's vol bloedvergiet…

Ze slaat de bladzijde om, ziet de volgende pagina van het leven. Haar ogen zoeken de laatste regels. Hij is het met haar eens en noemt autorijden een zenuwslopende, tijdrovende onderneming, alsof je elke keer examen moet doen. Het meisje beweegt constant haar blonde krullen op en neer. Ze herkent zich in hem.…

Opeens was het allemaal beslist het boek nog lang niet uitgelezen dicht en terzijde, ik aangewezen op mezelf, jouw pagina gewist. Het heeft geen zin te vragen waarom juist jij moest gaan noch helpt het om te klagen als niemand dat zal verstaan.…

Bij het omslaan van de laatst te nemen bocht Pagina opvolgend, ga ik de verlichte tunnel in Waar samenkomen de verharde gladde wegen Grof dwingend zegt het mij blind er in te racen Het negeren mijn geleden wanordelijke drempels Zodat ik willoos onmachtig voort dender Schokkend omklem ik het bezwete stuurloze Dan flits het voorbij, einde…

In de laatste stadia van de dood huilt de wind over naamloze staken flauwe schijn van geschiedenis maakt een stille tocht langs littekens lichtvoetige schimmen versterven in een lenig landschap waar nauwelijks plaats is voor zoveel ruimte en de laatste pagina ontbreekt veraf ligt het dorp voor anker ze verbergt, achter fluisterende zandmaskers…

Als ik hem tegenkom en hij maakt de fout om: ‘Ha, wie we daar hebben’ te roepen trakteer ik hem op een voorleessessie uit de Wikipedia-pagina. Want geloof me, Ik heb meer talent in flauwekul dan hij vermoedt. En dan zit het geheim ‘m natuurlijk in de frontale aanval.…

Gebaren zullen me vertellen zoals de pagina ' s draaien wat ook jouw mond is stil, miskend in herinneringen zwelt ergens oud verdriet. De gebaren zullen me vertellen, wellicht bij het frêle lamplicht over bladeren in de jaargetijden, over gezichten die verdwenen zijn, hoe sterren spontaan zijn gewist.…

je leven is als een roman je leest elke dag een pagina meestal geniet je ervan het boek is je gegeven je hebt geen andere keus het is de inhoud van je leven elke dag sla je een blad om er zijn goede, maar ook slechte bladen je ergert je dan enorm ervaar het als een cadeau met een lang of kort verhaal ook al voelt het niet zo je kunt…

De ongelezen pagina's in bibliotheken. De nagels van schooljuffrouwen De aberraties van de Nederlandse spelling. Elke speling van het lot. Het taaie van de escargot. De schoenen van de ballerina. Het uitschuiven van glimlachjes. De warmte van het wisselgeld in de hand. Het louter theoretische van ware arbeidsvreugde.…

Op het strand een slijmerig blubberding. In de zee een mysterieuze spookverschijning.…

hij zit wijs en grijs tussen de rijen boeken en keuvelt over het leven het geven en het nemen als de nestor die hij is vergeelde pagina's kijken mee over zijn gebogen schouders wanneer hij anekdotes oprakelt het stof deert hem niet zo onverschillig in de lucht vult hij minzaam de glazen met het vocht dat in het verleden zo liefdevol…

Ogen, mond en neus… en als ik me dan in een paar uitgestrekte armen wil leggen, veranderen al die beelden weer in een pagina, een lepel of een vlek op het behang…. door het staren in het grote lege niets lopen er weer tranen over mijn wang of zou het ergens anders door komen….? Ik denk dat ik van je hou... Alsjeblieft hou van me terug....…

Een andere maan licht op Wittemaan Een blanco pagina ontvouwt zich in de nacht en wij kunnen schrijven zoals wij konden liegen de woorden van liefde Een blanke maan komt op Dollemaan Ik weerwolf… et tois?…

Een paraplu schuift over de dag, de hand die hem beroert als scherm tegen een onbekende regen en scheurt elke dag een pagina van de kalender af, we zoeken naar de juiste woorden, ze zijn niet te plaatsen, ze passen in geen enkel alfabet, gemorst, verwaaid in de branding van de toekomst, verstart alles wat zeker was, verrijst…

Een pagina omgedraaid in het leven van een kind Groot geworden, door een vriend bemind Geboortestek verlaten, om studiofreak te worden. Gewapend met tassen en borden. Microgolfoven, om punten in te stoven. Wordt gaar gestoomd, voor het werk waarvan zij droomt. Studentenleven begonnen, nog onbezonnen.…

Ik versta je niet, omdat mijn hoofd vol zit met nare gedachten, die ik moet verwerken, dus lijkt het alsof ik tv kijk, lijkt het alsof ik speel, lijkt het ook alsof ik lees, maar ik werkelijkheid weet ik niet welk programma er op de kijkkast is, heb ik geen idee wie er wint met het spel, heb geen notie welke pagina ik nou wel…

Uw creatie was al gedragen in Feller geel (2018) nu okergeel (2020) Maar nog een toer op die 2 treden De flamengo-jurk z’n richting te geven Maar u bent onze Koningin De vrouw van het Staatshoofd Zoals uw man zich inleef(t)de in Nederland Vergat u ons en vertoefde in Argentinie Ach wellicht was u een beetje dom Dus slaan we deze pagina…

het sterven herkent zich in de kleine dood van afscheid, elk moment van minnekozen verlegt de schaduw van de tijd gesmoord in twijfel lijkt alles subjectief, het pad alleen te gaan over een blanco pagina van het laatste hoofdstuk eeuwenoud geluk geëtst op perkament wordt het snel een eigen mythe, maar altijd weer cursief,…

het sterven herkent zich in de kleine dood van afscheid, elk moment van minnekozen verlegt de schaduw van de tijd gesmoord in twijfel lijkt alles subjectief, het pad alleen te gaan over een blanco pagina van het laatste hoofdstuk eeuwenoud geluk gedeeld op perkament wordt het snel een eigen mythe, maar altijd weer cursief…

Je bent gestorven maar niet dood je beeld verschijnt als ik wat sta te staren naar een pagina: een Hawaï-bloes paars met rood, je lange vingers op het bruidssatijn, een hoofd waarvan ik weet dat het van jou moet zijn Ik heb je langzaam zien vervagen tot ik de ramen van de kamer…

Het honderd pagina's tellende "snelste boek ter wereld" leek 's avonds binnen enkele minuten uitverkocht, meldde de Duitse televisie.…

Op pagina 26 ging mijn leven stuk. Een ziekte bezocht mijn lichaam. En liet mij nooit meer gaan. Ik was maar tot hoofdstuk vier gekomen. Toen mij het lezen werd ontnomen. Ik had nog zoveel te lezen. En nog vele jaren te leven. Veel te jong was ik. Toen het boek dichtsloeg. En het bloed niet meer door mijn aderen joeg.…

Nolens . 877 pagina's groot. De ochtend wacht nu op berijmde bomen. En bevroren bloemen op het behang. En met voorzichtige vingers blader ik dan door zijn dagen. Geletterd en geschreven. In sourdine. Laat het raam maar op een kier. Zo sijpelt 't licht naar binnen. Ik drink me dronken aan zijn zinnen. Ze nipten aan z'n lippen.…

gesmoord in twijfel en maakt subjectief, dat pad alleen te gaan over een naakte pagina van het laatste hoofdstuk waarin we werden getroost steeds door een andere lief, eeuwen geluk op perkament wordt soms een mythe, maar altijd cursief, wat niet vergeelt.…

De pagina is omgedraaid maar de leegte van het vel is voelbaar op mijn huid terwijl jouw hartstocht fluorescerend getatoeëerd straalt. Jouw vorm accentueert in de nacht nu ik de eerste letter van jouw naam op papier schrijf raken ochtendklanken met nevel in mijn ambiance verdwaald.…

vergis u niet. hij lag wel degelijk te liggen. languit op pagina 6, netjes in het midden. gewond, bebloed en zonder naam. en amper te verdragen blies hij recht in mijn gezicht zijn laatste adem uit.…

als een vlinder Het laatste maal met familie Straks voor altijd verdwenen Nu de laatste keer dat ik ze zie Een laatste liefdevolle blik voor diegenen De witte kolk komt dichterbij Geen weg meer te vluchten Geen beweging mogelijk voor mij Niks te doen dan m'n laatste zucht te zuchten Mijn nieuwe dagboek op mijn schoot De pagina…

Die Ali B. heeft 100.000 vrienden Van al die vrienden heeft hij er misschien Zo'n tien of twintig werkelijk gezíen Maar dat was toch al nooit waar Hyves voor diende Ach, ieder met één vogel in de hand Heeft aan die vogels in de lucht het land…

Het heeft blondie en zijn sparring partners behaagd om burgers, maar meer nog boeren - en in veel mindere mate buitenlui- na 25 weken kwartetten een 25 pagina's tellende blauwdruk af te scheiden, als model voor een concept op hoofdlijnen, hetgeen na de zomer D.V. zal moeten uitmonden in een regeerakkoord.... op afstand...…

Zelfs haar lichtbruine schaamharen liggen roerloos en windstil na te genieten van wat eerder gebeurde, haar knappe hoofd geniet van een dubbele glimlach, terwijl ze gedrogeerd de volgende pagina omslaat.…