Alle inzendingen over stapje

Soms is het plotseling stil zomaar stil héél stil je kijkt luistert en hoort niets helemaal niets dan een aanzwellend geluid het landschap lijkt open te scheuren de natuur doet voorzichtig een stapje terug dan is het weer stil plotseling zomaar stil héél stil…

coullisse ben ik ooit op de voorgrond getreden het gordijn viel te snel had geen achtergrond in verleden en heden het toneel was er wel was misplaatst als kronkel van de regisseur slechte tijden die mij als pion door glitter en glamour zag schrijden het gordijn viel te snel voor mijn wording als ster die hel was mij nog een stapje…

toen de dag ontwaakte, in wat kleine mussenkelen luid en duidelijk verkondigde, dat opstaan ook een optie was vergat ik, dat mijn benen zelf niet gingen als mijn stuur zo anders dacht na de sluiers van de nacht was ochtend slechts één stapje verder maar ik bleef en luisterde hoe bulderend geluid beschreef dat wind ook zwaar de bas…

ze is al halverwege de trap naar boven mijmert over de treden die haar nog resten en of ze terloops nog een stapje terug zou kunnen doen ze beweegt haar vingers langzaam over de muur tript van bloem tot bloem als een speurende bij die stuifmeel verzamelt uit een vergeelde fresco ze hoort het zoemen van zoete herinneringen de bittere…

voor stapje meer wereld gaat beleven daar samen te reizen - is om trots op te zijn…

ze is al halverwege de trap naar boven mijmert over de treden die haar nog resten en of ze heel misschien nog een stapje terug zou kunnen doen ze beweegt haar vingers langzaam over de muur tript van bloem tot bloem als een speurende bij die stuifmeel verzamelt uit een gedateerde fresco ze hoort het zoemen van zoete herinneringen de…

afstand nemen dat wil zeggen een stapje terug doen om vervolgens tegen de zon in de horizon waar te nemen met half dichtgeknepen ogen zie ik tussen mijn wimpers door een bewogen lijn die loopt van rechts naar links en andersom...…

afstand nemen dat wil zeggen een stapje terug doen om vervolgens tegen de zon in de horizon waar te nemen met half dichtgeknepen ogen zie ik tussen mijn wimpers door een bewogen lijn die loopt van rechts naar links en andersom...…

Geef me de ruimte Ik krijg geen lucht Al die verwachtingen Al die verlangens Die constante zucht Geef me de ruimte Ik krijg het benauwd Het ongeduld De schuld Het laat me niet koud Geef me de ruimte Doe een stapje terug Laat het even zijn Laat mij even zijn Ga van mijn rug Geef me de ruimte Om te bouwen Dan bouwen we een brug…

zij lag bevallig rond uitdagend in het gras het rood stak verblindend af tegen de pril groene ondergrond ze schommelde wat op de wind in een subtiel bewegen in biologeren werd mijn hart en ziel naar haar toe gedreven ik tikte aan voelde de spanning trillen van het wederzijdse willen door haar intens bekoren heb ik een stapje…

Mijn boek is uitgegeven Er staan gedichten in geschreven Mijn zo "dichtgrage" vader, mocht dit helaas niet meer beleven Ik had hem zo graag mijn boek gegeven, zijn reactie willen horen Helaas heb ik hem te vroeg verloren Mijn boek heb ik naast zijn foto gezet Misschien dat hij nu een klein stapje verzet Ook al weet ik dat dat niet kan Toch…

jij bent anders maar zo eigen wij passen bij elkaar zoals water en een schip als ik jou zie wijzen dan zijn wij samen daar in een weids armgebaar ik volg je geest zonder haar een stapje voor te zijn voel jouw genot maar ook de pijn jij bent mijn maatje maar er is meer na lang stil liggen in liefde varen wij eindelijk weer…

onder de oude olmen staan ze stil doen een stapje terug uit het landschap in de verte blaft een getergde kettinghond zwermen kraaien spatten op hardhandige westenwind beukt door de bomen door de weerloze lijven op deze verloren plek het stillen met zachte woorden een rite in grondtaal ze gaan het landschap in kraaien zwermen…

De kou werd uit de lucht gehaald door een stapje verder te gaan; naar eigen zeggen vormde zij, zijn menselijk schild; daar kon geen twijfel over bestaan. Hoe twee mensen langzaam aan elkaar verknocht konden raken, dat zou hem niet overkomen.…

Ze doet echter een stapje terug door haar managementstaken over te dragen...…

Het woordje nee daar zit ik zo mee het accepteren huilend proberen want nee moeten zeggen is je grenzen verleggen gewoon omdat je lichaam weigert in je hooft het allemaal steigert van woede en verdriet de pijn die men niet ziet weer een stapje naar benee het antwoord moet en het is nee sorry, er komt een hele dikke traan ik weet even niet…

Weer een jaartje erbij het zoveelste op een rij het gaat allemaal zo vlug kon ik nog maar even een stapje terug de cijfers draai ik maar niet meer om dat heeft te maken met de ouderdom 35 of 53 dat is een heel verschil ach, dit is ook niet wat ik wil leeftijd speelt geen rol gelukkig heb ik nog steeds lol neem een lekker stukje taart dat…

Starend in zijn blauwe ogen, vergeet ik de afgrond en laat ik mijn verleden steeds een wankel stapje verder achter me.…

Kinderen hebben hun kuren je probeert ze de goede richting op te sturen maar zitten ze in de pubertijd dan geeft dat heel veel tegenstrijd bijna alles vinden ze stom en hoor je een hoop gebrom als je geluk hebt gaat deze episode snel voorbij en komt de volwassenheid weer een stapje dichterbij dan zien ze ook hoe dwars ze hebben gezeten ach,…

Een ieder doet zijn best om te stralen als de lampjes in de boom doet een stapje meer voor goede sfeer nadat hij zijn dorst heeft gelest mensen zijn iedere keer weer net even vrolijker en kijken tevreden terug naar hun verleden geen fout, geen kreuk in het papier alleen plezier vinden allen hun weg naar kerk of zomaar een samenzijn…

ze peuren en peuteren met vingers in mijn geest ik voel hun koude adem ze zijn al eerder langs geweest haken aan gedachten dreigen angst en geven pijn laten me geloven dat je hier niet hoeft te zijn een duik een sprong een stapje meer opzij je gaat zo naar de overkant het is heel snel voorbij ze duwen en dwingen krijsen wanhoop…

ze peuren en ze peuteren met vingers in mijn geest ik voel hun koude adem ze zijn al eerder langs geweest ze haken aan gedachten dreigen angst en geven pijn ze laten me geloven dat je hier niet hoeft te zijn een duik, een sprong een stapje meer opzij je bent zo aan de overkant het is heel snel voorbij ze duwen en ze dwingen krijsen…

het strak buiten beton zag grijswitte tinten wind striemde iele bomen zonder blad in de beweging van het graf de seizoenen voorbij jij had je al gehuld in de nog volle herfstkleur rijpte in een eerst zoetig fermenteren jij blikte mijn entree ik ging als een kind blij mee mocht ik dan toch het eerste stapje proberen…

Want ik wil nog kind zijn,het gaat me iets te vlug, kan ik op deze leeftijd niet één stapje terug? Zodat ik als kind kan spelen.. dan zal ik later álles met u delen!…

wakker in een droom wil ik uit de wereld stappen voorzichtig een stapje over de rand en dan dan zal ik vallen vallen tot ver voorbij het diepe vallen zover totdat ik zweef zweef in het oneindige het vochtige van troost één word met mijn wens als een onzichtbare kring rondom stilte afgesneden van de richtingen die mij niet toebehoorden…

Mijn gedachten, ze verdwalen kijk, ik loop een eindje met me mee en merk hoe ik dicht op mijn huid steeds verder weg dool mijn gehoor verzwakt waar mijn stem steeds luider en luider wordt ik versta mij niet dus maan ik mij tot stilte maar de stilte is niet niets die geef ik door aan mij ik doe een stapje terug waar ik de nooit…

Waar ik maar kan - Toch is de beste medicatie De noodzakelijkheid om een maal daags Regels op te schrijven die Vanuit het binnenste ik Naar boven wellen - Het blijft hard werken, Het zweet loopt in dichtregels Langs mijn gezicht , Het raakt de vezels van mijn bestaan, En met elke regel die ik schrijf Groeit de moed om weer een stapje…

Tranen stroomden als een rivier mijn hart bezeerd door scherpe steken alleen het verdriet was in mijn vizier want mijn gevoelens wilden niet breken Ik moet proberen alles op een rijtje te zetten gedwongen tot het doen van een stapje terug me niet steeds tegen alles blijven verzetten want alleen dan komen tranen over de brug Mijn hart…

Hij denkt, he, wat krijgen we nou doet snel een stapje achteruit maar is nog niet zo vast ter been en glijdt natuurlijk uit. Haar kusje was al onderweg maar gaat in lucht verloren want daar is plots geen kindje meer dus duikelt ze naar voren.…

Zelfs als ik lichtjes huiver, blijf je me een stapje voor. Je handen, die zijn heilig, streel m'n wang, zo fijn. Dan voel ik me weer veilig, afgeschermd van alle pijn. Je buik, dat wordt m'n kussen, niks anders ligt zo zacht. Om heerlijk op te sussen, beschermt me in de nacht.…