Alle inzendingen over vanuit het verleden

Steeds minder herkenbaar kwijnt het leven nog voort de zin reeds lang vergaan er is de wens niet meer te blijven toch houdt iets haar nog vast is er nog een drempel voor de allerlaatste stap ach moedertje ga maar naar je eeuwige dromen laat de laatste draad nu maar langzaam los…

bossen en velden stellen ten toon de overgang van een seizoen goudbruine kleuren bedekken in vorm van vallende bladeren wat paadjes en wegen deze stomme film schept sferen en geuren met als ondertiteling: “de herfst ligt op de grond”!…

Stokken strijken stille snaren tonen lijken gegeven als een breuk in het leven de trillingen die steeds dieper doordrongen het levenslied moeilijk te beschrijven laat staan te bespelen op vier snaren toch strijken stokken de vier snaren en voel ik tranen komen vanuit de bodem van mijn hart merk ik hoe het verleden zich met…

Radio Oranje Neen het is geen oorlogstijd Maar wel iets wat er veel op lijkt De Koninklijke Familie is niet gevlucht Maar zit wel gevangen in haar Paleis Niet de Minister President Rutte Maar het hoofd van de Regering En de voorzitter van de Raad van State Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander Richt zich tot zijn onderdanen, zijn volk Vanuit…

hoger en hoger aan de hemel klimmend vanuit zacht pastel steeds warmer en steeds feller zachtjes prikkend op mijn vel rood oranje achter mijn leden knipperend het zonnelicht filter ik het verleden en doe eventjes mijn ogen dicht genietend van dit zonnig moment koester ik de geschiedenis van mijn bestaan wetend dat aan alles een einde komt…

ik vergat mijn verleden. Kan jij het begrijpen, een gevoel.....dat je niet kan vermijden? Onbereikbare dromen die uiteindelijk zijn uitgekomen? Het is ook zo raar in al die jaren. We dachten aan elkaar met heel veel vragen. Daarom vanuit mijn hart deze ring. Voor het onbegrijpelijke en voor een begin.…

vanuit de toekomst droomt een ver verleden zich langzaam naar mij toe terug van weggeweest na een lang vergeten feest waar het dromen zag breken alsof het niets was op zoek naar het heden valt het zomaar uit de lucht in mijn schoot met een zucht naar liefde en ik wou dat ik het leven kon omarmen om het bevroren verdriet te verwarmen…

in willen vluchten als je niet naar elders moest vanuit de luwte van de zachtheid naar de hardheid van de chaos…

de toekomst vanuit het inzicht laat herbeleven, geschreven in een menselijke code waarvan iedereen een sleutel heeft, onmerkbaar kwetsbaar vanuit de huidige geschiedenis, en staat het verleden nog glashelder voor de geest, een hard bewijs wat eerder is geweest, de wind legt vast wat in hoofden leeft, verspreid in mobiliteit van tijd…

Om de eilanden van slib in het moeras stijgt het peil, de vissers zien hun wereld wijder worden, ook oude beddingen vullen zich, het waterland wordt bereikbaar over rivieren uit het vaste land Het is een aanzuigende leegte een poort naar de zee, een kans voor de veenboeren en de bosbewoners om handel te gaan drijven dijken, kades, een stad…

Al weken lag ze in het bed, gewoon alleen maar ziek te wezen, al weken werd ze lief verzorgd, werd zelfs nog voorgelezen, want zitten, ging niet meer. Al weken stierf ze van de pijn, dokter geef me wat, geef me iets, doe iets! Geen formulier had ze gemaakt, terwijl iedereen toch wist, zodra er geen kans op normaal leven is, dan…

“Alleen” Langs het raam, door condens beslagen lopen figuren als vage schimmen achter hun schaduwen aan hersenspinsels vervaagd en vertraagd vanuit een troebel verleden waar het niet was wat het leek waar de waarheid geen werkelijkheid is en de dagen in twijfels aan je voorbij razen en de nachten in nevelen van…

Opnieuw werd verleden gesnoeid, toekomst ingekort. Maar vandaag zal ik bewust vertragen, zal ik aandachtig uit kijken gaan. Zo kan tijd ons niet bedriegen of vanuit een hinderlaag belagen. Klokken zullen niet trager tikken gaan, maar ikzelf zal wat minder jachten, en pogen vaker stil te staan.…

Openbaar kunstbezit: de brandweermannen trainen in de Seine, in het galante park spelen veertig mussen met zondagskinderen, en olie en zand varen gestaag door het dichte net van krioelende mensen Bij de nieuwe brug knijpt een schip twee dekken scholieren uit: een lang lint oranje petjes golft boven de brugleuning naar de overkant en…

Vroeger scheen het leven voor mij en aan me een stuk eenvoudiger. Daarna kwamen pijn en verdriet die ik nooit kende. Ik vroeg om antwoorden; die kreeg ik, mocht ik ontvangen en stimuleerde ik, blijkbaar in de ander. Men leerde van me, werd er gezegd. Vroeger was vroeger. Geen weg terug. Ik ga verder heen, in de kern van mijn bestaan. Het…

dof lijkt hun geest vertroebeld toegebracht door giftige woorden anderzijds oordelend vanuit de verte en leggen vermoeid hun voorhoofd tegen het dubbele glas ze zien de waarheid wel maar hun handen reiken niet om mijn tranen te drogen al wenend laten zij mij achter in hun verleden tijd alleen en onnatuurlijk in het…

Terwijl vanuit je diepste zijn je grage glimlach zich ontplooit worden mijn vergeten en bevroren zaden door jouw nieuwe lentezon ontdooid…

Wanneer de houten deuren wijken op de tocht (op avonden van harde wind en hoorbaar sissend water), is zij het steeds die bleek & rechtop in de kussens de kamer binnen komt - ze zegt geen woord, maar speelt haar weemoed in gegiechel om een alledaags verleden (haar vroeger naakt, ooit glad & harig van verlangen), en laat zich gaan vanuit…

Bekijkt het vanuit zijn standpunt. De flitsen banen zich een weg als een rode draad door zijn levensboek. Het verhaal speelt zich af als verlangen die werkelijkheid wordt. Het intens beleven in geest en ziel. Beneveld door de schoonheid van de toekomst wordt het verleden gewist en vergeten. Claire Vanfleteren…

Van niets te leven dan van de zucht naar die waarachtige schoonheid in het tijdswiel van de geaarde ziel tot humus voor de toekomst te vergaan waaruit een purperen maan hem uit het verleden baarde in een sacrale metafoor en in het daglicht vergaarde in de fluistering van stemmenrijk en vanuit het bladerdak, van eigenwaarde…

mijn hart dwaalt tussen rivieren van verdriet stroomt door een dwaalhof van tranen weent een eindeloos lied fluistert een harteloos geheim verzwijgt een pijn, niet vergeten mijn hart dat is mijn verleden…

Kon ik het verleden maar grijpen Ach, te moeilijk om me te begrijpen. Hoe kan ik het verleden overwinnen Terwijl ik het eigenlijk aanbid. Kon ik eraan doen, dat je lichaam was om op te vreten Nee, ik zal deze herinnering nooit vergeten. Het zal er misschien nooit meer van komen En kan ik er enkel nog van dromen.…

Er was eens een meisje uit Ede Zij had een heel duister verleden Ze klom op een brug En zei:"Ik kom nooit meer terug." En sprong toen pardoes naar beneden!…

Het behoort tot het verleden, het is voorbij, maar het komt terug in het heden, en is toch niet voorbij. Gevoelens van toen, angst en wanhoop, komen me weer pijn doen, en slaan in tegen m'n hoop. Ik blijf staan, want ik wil het niet weten, maar het verleden laat me niet gaan, mag ik het ooit vergeten?…

krakend geluid waar voetstappen verloren op een zilverwit deken van versgevallen sneeuw stilte doorbreekt in deze engelennacht de zoektocht naar dromen mijn hart verwarmt zal een ster haar geschitter hoop laten herleven elke stap dichter naar eindeloos geluk waar een wit tapijt toegesneeuwd stap na stap mijn verleden achterlaat…

in mijn gedachten blijf je klein maar die onbeantwoorde vragen zullen er altijd zijn een kindje zonder toekomst maar ook zonder verleden misschien is het maar beter zo je zou teveel hebben geleden…

Via het trappetje van het verleden daal ik af naar tijden van pijn en vernedering. Lijkt zo lang geleden probeer te vermijden hoe het voelt zielepijn.…

Die LPF-lui zijn nog veel te goed. Een oorvijg, wat verbannen criminelen ? Waarom niet levend koken, vierendelen, onthoofden, duimschroef, kielhalen en knoet ? Terug naar schandpaal, brandmerk en schavot ! Het hakblok wacht, de nieuwe bijl is bot. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -…

Ik ben even weggeweest naar de zon en naar het water waar het zand zijn schelpen leest vroeger samenkomt met later Ik ben tot de rand gegaan van mijn voelen en mijn denken heb er op een wolk gestaan zag een engel naar me wenken Ik ben uit mezelf gegleden heb als vogel rondgevlogen zwevend door mijn oud verleden zoekend naar een nieuw…

Soms lijken beelden uit het verleden terug te kaatsen in het heden En diens omstandigheden Nooit voorbij te gaan Wie, wie kan mijn hart betreden Zonder te steken diep daarbeneden In het dal van het verleden En zijn ziel open laten staan…