Netgedichten

netgedicht (nr. 40.919):

Een zachte mist

Op een plein blijven stilstaan
als een standbeeld
met een vaag verleden
toekomst nog onbekend
maar in elk geval stabiel

Mist kent geen schaduw
alleen gedempt licht
met tot zachtheid
vervormde geluiden
en daglicht dat vervaagt
tot essentiële contouren

Gedachten worden half doorzichtig
je zou er in kunnen verdwalen
misschien zelfs in willen vluchten
als je niet naar elders moest
vanuit de luwte van de zachtheid
naar de hardheid van de chaos