Alle inzendingen over vergt

Ik moet het alleen nog verzamelen, Dat vergt veel tijd en geduld. Over een tijdje is het meisje terug, Het echte meisje en niet wie het nu is. Ze is dan helemaal zichzelf weer, Dan zie ik weer een bekend meisje in de spiegel. Ik zie mezelf, de ware ik.…

De intentie te kwetsen vergt empathie zoals ook barmhartig zijn dit doet. Bitter en zoet zo nauw verbonden, dooreen gekauwd en door dezelfde mond gevoederd. Moeder waarom toch die ironie? Waarom heeft U ons niet aan éénduidigheid gebonden?…

bezwijkt aan verloren creaties stapelen kasseien zich achterwaarts op, er is geen wand die mij leunt wanneer achterdocht in visualisatie de schilderingen in oudheid kleurt, zwart wit versnelde passen geluidloze terugdraaiende wielen in een voort- gaande beweging maken van de afstandbediening een kaasrasp zonder enig doel het volgen vergt…

De stoomrein wist de mensen ziek te maken Nu doen dat Facebook, YouTube en mobiel Ze zijn funest voor lichaam, geest en ziel Ja velen zullen buiten zinnen raken Vooruitgang, daarbij aan te kunnen haken Vergt veel van hen met een verouderd stiel De stoomtrein wist de mensen ziek te maken Nu doen dat facebook, YouTube en mobiel Beroepen sterven…

Ik ging eens zitten voor een tragisch traagsonnet Dat was toch zeker wel een week of drie geleden Wat was ik sloom en loom vanaf die tijd tot heden Waaróm bekaf, geknakt, gekluisterd aan het bed? Een traagsonnet heeft twaalf of dertien lettergrepen! Vandaar dat ik geruime tijd was uitgeknepen!…

Verandering komt niet vanzelf tot stand; verbetering vergt zelfs nog langer wachten. Het nieuwe jaar wil, jong en energiek, het goede doen met al zijn onbesuisde krachten. Kijk, dat geeft hoop en toch weer nieuwe kansen: dus wensen wij van harte aan elkaar: veel heil en zegen in een rimpelloos nieuwjaar!…

Mijn stramme botten kreunen krampen een koude start van een onwillig lijf vergt weer zijn tijd om tegen tegenzin te kampen en toe te treden tot een daags bedrijf. De grauwe dag neemt ook vandaag zijn aanvang met wachten op wat snel verleden heet steeds door 't tehuis weer dagelijkse trage stoelgang tot een moment, dat zijn totaal vergeet.…

omlijst het geheugen met kwebbelende lachspiertjes die iedere wond bedekken met de jaren die je bij ons woonde vandaag kwam de echte pleister, het hechtte aan de tijd die zich laat kennen in lange baarden en verdwenen momenten waarvan we dachten dat ze nooit zouden vergrijzen iets achterlaten in het vergissen in de daad van het leven vergt…

Het huis dat alles van mij bergt Een oog dat niet passeert Een onderneming die niets vergt En een gevoel dat mij niet deert Het blijft een wispelturig script Vast en zeker ongewis Bevorderd of gewipt ’t heeft ongekend betekenis Paradox van ‘t scheve schrijven Niets blijkt op zijn plek Het onmogelijke bedrijven Als testament van een gezonde gek Voorbij…

passie, maar de ultieme vrijheid is wat ik werkelijk zoek, onbeperkt en onbegrensd, zonder kwetsen of schuren, die onbegrensde vrijheid van durven voelen en ervaren, niet te ontkennen wat werkelijk verlangen betekent, niet meer bang zijn voor onbekende heftigheid van ongekende, ongetemde emoties, want vrijheid is per definitie onbegrensd en vergt…

Mijn verleden leerde me dat het tij snel kan keren Dat vergt geduld, nog veel bij te leren. Mezelf heb ik niets te verwijten, vandaag Ik deed mijn plicht op alle gebied, soms niet zo graag. Ma leerde me: eerst plicht en dan plezier 'k Vond dat gezeur, maar zij had nooit vertier.…

Dag 3 heb me gelukkig beheerst, Geen ondoordachte acties gemaakt, ondanks mijn hart vol emoties, heb ik gelukkig een brein die over me waakt, ik wil gewoon niet dat ik je verlies, Iedereen maakt fouten in het leven, Maar het vergt iemand groots om alles te vergeven, Boosheid is nergens goed voor, niet alleen zelf breng je het leven negatief…

tochten wordt geremd wat is tijd, waar is het gebleven toen ik als kind al zoekende was naar de dagen die me vragen waarom ik nog steeds als mens als man me laat voegen met wat droog los grind ***** Dit gedicht gemaakt n.a.v. de aardbevingen bij ons in groningen, ook ik heb veel schade maar de afwikkeling hiervan gaat zeer moeizaam, het vergt…

Ademnood vergt zuurstof - toch een kleintje - Wel een zeer fijntje. Het woord zonder werken is inderdaad dood Een werkwoord vervoegen, vaak kwestie van leven of dood. 'k Gun elk mistroostig wezen De helste felste gouden... regenboog.…

Alsof dát geen zorgen vergt. Nee, jouw voorbereiding bleek voldoende. Je plaatste je passie in een koudwaterbad. Vertrouwen klimt weer tussen je schouders. Je presentatie luidt als volgt: 'Ga je hartstocht maar vertalen. Toon hoe je met beroerde toetsen tóch nog Kunst van z'n sokkel haalt...'…

gesloten in een veld met wilde bloemen en jonge rozen ligt denk je aan mij zoals ik aan jou niet mag denken, er is te veel gezegd de averij even afgewend op een verdwaald moment zullen we elkaar wel weer ontmoeten, als de luwte ons gunt van wat ooit in zicht wie weet voltrekt zich dan het wonder van het bijna altijd dicht bij elkaar vergt…

Soms vergt dit wel .... een hele portie zelfbeheersing....…

Thuis zijn is de beste plek om te zijn, want thuis zijn, is thuis zijn bij mezelf maar dan moet ik ook nog echt thuis zijn en niet met mijn gedachten elders zijn, op plaatsen waar ik misschien liever wel of niet wil verblijven of op plekken waar ik nooit of ooit geweest ben thuis zijn vergt al mijn aandacht om hier en nu werkelijk aanwezig te…

Slechte karaktereigenschappen, bijschaven, ik werk eraan Dat vergt moeite, inzet, pijn en soms een traan... Erg mooie momenten beleefden we vaak, 't komt allemaal weer Geven jullie me nog een kans, please, van jullie Valentina teer...…

Maar niet zo, waar zij naakt met een traan op de koon, In de kracht der bekoring van ’t lijdende schoon; Waar zij vleit noch verlokt, maar zich stort aan uw voet, En de deernis zich vergt van ’t vertederd gemoed.…

De Utrechtse singelloop vergt bijzondere krachten, eens volgde zij een route langs de oevers van de grachten.…

Hard gebakken carbon zo buigzaam als gewapend beton riemen, strak en stijf dat alles vergt een gepantserd lijf. De riemen dalen naar het water het blad zoekt en zuigt aan het vocht maar niet te lang want daar komt alweer de volgende tater, op naar de volgende bocht.…

aan de ogen zwart van stilzwijgen om hun ligplaats verdampen de voetsporen van de nacht en zijn geluidloze mannen aan de vloedlijn maken meeuwen het uur wit met gebeden en ritueel en laten gretig hun mossels op de stenen vallen en hese geluiden maakt de waakzaam blijvende zee die verder sprakeloos is en inzicht te pijndoend om uit te spreken vergt…

Die u liefheeft, plaagt en tergt gij: al zijn levenskrachten vergt gij, - en uw kussen zijn zo killig. Ach! uw ooft is zonder sap, zonder geur uw bloezem; ach! stroef en spottend is uw lach, trotse Wetenschap!…

Moed, die de snaren hymnen vergt, Bij 't lasteren der Ongodisten; En 't oproer met de hulde tergt, Die 't Gods gezalfden durft betwisten! Moed zonder steun, dan in zijn God, En zonder wapen, dan die zangen, In Goddelijke drift ontvangen, Waar mee hij inrukt tegen 't lot! Zie daar de gaaf der Poëzie!…

Licht lichter en lichter Dicht dichter en dichter het luwen traag en trager nog een paar laatste seconden die eeuwigheid worden de hersenen de uitval elektronen die in de kern vallen de waarnemingshorizon eeuwig vallend het massief zwart gat de genade die pijnloze dood wordt raakt nog aan de neuronen het laatste contact met de verzuchtingen…

Geïnspireerd op een fragment (1790) uit het dagboek van Nina d'Aubigny von Engelbrunner (1770-1847), tijdgenote van Mozart die, als wonderkind, ondermeer in de Domstad heeft opgetreden. Zelfs voor Beethoven was zij geen onbekende ________________________________ Aan 't eind van Wolfgang Amadeus' leven Is een getalenteerde zangeres Als veelbelovend…