Alle inzendingen over oorlog

In al jouw heersende stiltes toch heb ik je gekend geweten wie je was de moeder, de vrouw het bevochten verleden altijd weer suste het heden met één vinger op gesloten lippen ssst waar ik speurde tussen de regels van ongelezen bladzijden op afstand bleef je in mijn zoektocht maar soms was het alsof ik iets van een fragment vond in…

dans om te leven achter een muur van badkuipen dansend met jouw eigen schaduw daag je hem uit, jou te volgen tot dat kogels klinken niet dat ze jou kunnen deren in deze straten waar je ooit woonde dansend op stuk geschoten dromen al weet jij niet door wie is er niemand die jou raken kan middels jouw dans verdedig jij je tegen het kwaad dat…

Als liefde satire blijkt te zijn, als de hemel een donker woud is, lach dan juist onder rouwende wilgen, lach dan juist omdat het zo koud is. Want het grootste gebaar van de liefde op haat Is de glimlach, het schrille contrast dat ontstaat dat ijzer ontdooit en het zonlicht laat stromen, het leven ver schijnt en er warmte doet komen.…

Het gedicht sust je in slaap Of maakt je oorverdovend wakker Als de waarheid onverwacht Te voorschijn komt - Het stelt niet zelden Ongemakkelijke vragen: Op de vraag of de cavia van het kind Ook een plekje in de hemel krijgt, En of de doden na het sterven Ook nog kunnen gaan zweten - Moet ik het antwoord Schuldig blijven, En…

Het Turkse leger heeft de macht gepakt en eindelijk dat tirannieke liegbeest onttroond. Erdogan is een wolf in schaapskleren, die geen barst om zijn volk geeft, want hij stuurt ze midden in de nacht de straat op, terwijl soldaten zich zomaar tegen hen kunnen keren. De gewiekste volksmenner dwingt zijn domme, kortzichtige aanhangers zonder…

Een mortiergranaat is gemaakt om mensen open te rijten Het kan een kindsoldaat zijn Een brave man of vrouw Die medailles komen er Dan doen we niet aan rouw Maar als een granaat Per ongeluk afgaat Is bij flarden eigen dood de afschuw levensgroot…

ze dekt hem toe en kust het voorhoofd van haar geliefde zoon voor de laatste keer voordat hij rusten zal in de schoot van Moeder-aarde onschuldig net als al die anderen die bij Srebrenica het leven lieten in gedachten kust ze hem nog één allerlaatste keer…

Ik was er En heb niets gedaan Ze waren met teveel We lieten ze begaan Denk aan jezelf Geen risico’s, geen verzet We kunnen nooit winnen We worden geplet De spanning steeg De leiding laf Geen leiding gaf Piketten sloeg Voor menig graf Mannen instappen Vrouwen opzij We keken toe Vormden een rij De bussen gingen Een voor een…

Hoe licht dat na de tijd bereisd en zwarte gaten doorkruist te hebben, dooreengeschud, verstikt, geplet als navrant juweel opkrabbelt in de ogen van een kindvluchteling.…

In het diepste geheim wordt gewerkt, aan een vernietigend wapen. Het effect zal huiveringwekkend zijn. Atoomwapens zijn straks kinderspel. Violide transformeert testosteron, en zet dat om in endorfine. Wanneer het mondiaal wordt verspreid, betekent dat het einde van de mensheid, zoals wij die nu kennen. Het einde van het voetbalspel. Het…

Ek kom om 'n kransie van rou te breng, Op kindergraffies 'n traan te pleng. Maar kyk, dis 'n fees wat my oog gewaar van blommetjies, blommetjies aanmekaar, op ranke stingel oor graffie en steen – soos graan op die lande, aaneen, aaneen; soos kindertjies selwe in feesgewaad, in hupp'lende dans op die windjie se maat; spierwit hul kleertjies…

Voor en achter de bajonetten golden andere wetten. Waren de geweren gericht op wat geen mensen meer mochten zijn. Slechts één vijandsbeeld restte in eenvormige gezichten; die inspireerde tot wat een overwinning had kunnen zijn. Duitsers versus Fransen in een voorwaartse agressie, te Verdun dodelijk op elkaar gericht. vanuit de loopgraven…

Harry Truman had een droom. Verzengend, verstikkend dodelijk ongewoon, die in een nachtmerrie een kleurige paddestoel kon opbouwen. Die na een eindeloze oorlogstijd, in een fractie van Harry's levenstijd, Nippons bouwvallen zijn doden liet berouwen. Harry Truman had een droom, die het leed bracht van het atoom. Dat in een fractie van Harry's…

Een erfpachter huurt een deel van zijn leven iets van een eigen fundament, waarop die een toekomst wenst te bouwen in stenen en cement. Een erfpachter leeft niet altijd in de goede tijd, wordt desondanks niet van zijn plicht bevrijd, als de haters de pachters naar de dood toehalen en bij verzuim een plicht oproept tot betalen. Een erfpachter…

Hol staren uitgehouwen letters ons aan zwart als de dood. Woorden worden gesproken langzaam sijpelt het leven van de gestorvenen aan ons voorbij. De letters gaan spreken, en roepen ons toe Gedenk mijner!…

vervuilde wolken dragen het geschreeuw wie voelt de lente naamloze laarzen overlopen stille huizen wie weeft de lijkwaden op braakliggende akkers smeulen de vuren wie draait de tijd terug…

Het verdriet van Rotterdam! Er zijn bommen gevallen op de grachten er staat geen pand meer overeind het puin heeft het water verslonden de gordel weerloos zwaar geschonden nu staat Amsterdam gelijk aan Rotterdam en kan het ook veel puin gaan ruimen en zorgen voor rechte straten en pleinen en herdenkingen om de verloren zijnen het is er…

De donkerende nacht betrok de wijd gesternde hemel, de rusteloze zee, de hoge duinen, de bergen en de vlakte van het heilig Ilios. Van de ene zijde stonden d'hoge muren der stede in 't flauwe schemeren der bevende hemellichten. Daarnevens legerden de kloeke Trooiers de peerdentemmers. Van alom daar brandden rode vuren.…

Oranje wimpels dansen op en neer De wind staat stevig in het vlaggendoek Een visser, trots, toont een enorme snoek Het is drie vliegen in een klap dit keer Het is Bevrijdingsdag en Hemelvaart Het kind achter de kassa weet het niet Zij zingt enkel een oppervlakkig lied Waarin de prins rijdt op zijn witte paard Ik hoop dat zij van oorlog…

met waterverf leren we schilderen over het huiveringwekkend menselijk tekort over het wassen van handen in onschuld met waterverf schilderen we de oorlogen telkens opnieuw lossen we ze op in water tot de doeken nieuw en helemaal wit zijn als de wateren rood kleuren wenden we de hoofden af van het wassende bloed in de duisternis…

Wat weten zij ervan waarover praten zij? vraag mij wat het betekende en hoe het voelde te vertoeven in wat jouw wereld was een leven lang heb ik je niet gekend dan enkel maar als die soldaat waarin ik steeds wanhopig iets van een vader zocht terwijl ik samen met jou vocht tegen de spoken van weleer we wisten al niet meer elkaar…

Mijn arm is jong; nog blank mijn Zwaard; Nooit zag mijn oog dit veld; - 'k Besteeg geen briesend oorlogspaard; Mijn vuist doorsloeg geen Held. Toch is mijn boezem fier en sterk, Mijn hart als Batoos hart! Vlug is mijn blik als 't morgenzwerk, Ze vlammend als mijn hart - Bathilde gorde mij ten slag! Haar hand schonk mij dit…

stille getuigen geworteld in verleden bloeien nu vrijheid [haiku]…

Ergens op de wereld is een korenakker alleen nog dodenland rijst een aanklacht naar omhoog vanuit een lege hand en ergens huilt een moeder of treurt een jonge vrouw wacht een vader op bericht of hangt een vlag in rouw ergens op de wereld vliegt een jonge zwaluw langzaam naar de dood klapt wanhopig met de vleugels in zijn stervensnood…

tilt je op neemt je mee terug naar toen toen de vooruitzichten niet rooskleurig waren maar juist onzeker overleven dat is wat men deed overleven toch raakt zij je keer op keer weer en gaat de dans met je aan die eindige in vrijheid…

Wat ging er door je heen Eenmaal opeen geperst op weg Was er de ruimte nog om zoals Je dat wilde je handen te vouwen Of was het leven te verstoord In veewagon twaalf voor een Hart zo oud als een aartsvader Koekoeksbloemen en lupinen Speelden op de hei woestijntje Toen je zingend de barak verliet De macrokosmos in je binnensfeer…

Herdenken doen wij één keer per jaar op vier mei de doden dankbaar. Velen hoopten op het wonder dat hun vrijheid zou wederkeren. Nu zoveel jaren na het grote oorlogsleed eerbied voor elkaar. Om acht uur stilte bij de vlag in rouw halfstok om de doden te eren.…

er zat verandering in de lucht ik bespeurde een subtiel verkleuren van de horizon door het fletser worden van de schetsen die ik altijd zag trad een vervreemding op donker rollende wolken kwamen als uit het niets geboren stemming maken in dreigende vlucht ademen ging allengs trager door de hoge vochtigheidsgraad temperaturen stegen…

De gaarkeukens, de bussenlikkers, wat waterige soep, de surrogaat pap van tulpenbollen in lange rijen op de stoep; dat ondanks alles door bijna niemand werd versmaad, omdat honger aan een mens niets meer te kiezen laat. De hongertochten over besneeuwde wegen van stedelingen naar het platteland. Voor een mud aardappelen werd een koude…

Hoor de dragonders de schreeuw van een arend stil blijft de wereld de zon voelt geen schuld moeder van zonen telt wanhopig de kinderen waarvan eens warm haar schoot was met hun leven gevuld krampachtig gevouwen haar handen tot bedes als brandende lava de pijn in haar hart gesluierde vrouw moeder van zonen stilt met haar tranen de dorst…