Alle inzendingen over oorlog

Heb jij ooit geweten De namen van mensen, die nu zijn vergeten Zij werden verraden, vervoerd en vergast Heb jij ooit geweten Toen je adressen doorgaf Dat onder die mensen een vriend van ons was? Heb jij ooit geweten De namen van mensen, die nu zijn vergeten.…

Leeg huis, achterhuis. een heel leven achter een boekenkast. Op de tast blinde sporen. Een familie voorgoed voor het nageslacht verloren. Frank en vrij, maar angstig desolaat, drukt de pressie van 'Mein Kampf' dat niet in de boekenkast staat. Spinoza en Thora zullen een uitzichtloos wachten niet meer overleven; en nimmer meer door de…

Troostmeisjes voor Nippon, valse liefde voor een nimmer ondergaande zon. Afgedwongen brandt de liefde minder boeiend; gloeit die na in een litteken, dat nimmer meer echt genezen kon. Troostmeisjes voor Nippon, verloren meer dan een leven met visie op zicht. Verloren hun eer na de oorlogsschaamte, verloren hun menselijke ziel voor een…

Ze zijn daar, de heertjes van het banket. Ze pakken alle mannen mee en voeren kogels aan het volk, verpakken dromen in vuilzakken en legen huizen. Vliegtuigen brullen niet meer en de kale stad biedt geen rust enkel het gesis van lijden. O mijn brandend vaderland. Een radeloze trektocht werd het zonder begin of einde. Angstige soldaten op…

In opdracht van de VS bombarderen we IS Wat kan het ons bommen Als een kind wordt opengereten Een vrouw haar benen verliest Of van een brave huisvader geen spat terug te vinden is Collateral damage is de verhullende naam Hadden ze maar niet in de weg moeten staan Maar als hier Een kind wordt opengereten Een vrouw haar benen verliest…

Het winterwit is weer voorbij. Het paasklokje geniet van geen geluid. Alleen de vredesduif met de palmtak van de vrede vliegt over landen en vindt geen plaats door een oorlog die niet wijken wil. En mensen die zwart zagen van de sneeuw en kinderen die zonder zandzakjes zitten en vluchten voor de vrede of voor de oorlog? en handen hoog houden…

Een arts zonder grens bezoekt een zwaar gekwetst kind. Nobel buskruit doodt. Alfred Nobel was de uitvinder van het buskruit.…

wilde bloemen met niets anders meer dan vlakte en een blijvende verbijstering de dood is koud de aanslag nog meer…

in het hart geraakt door hen die geweld niet schuwen liefdeloosheid vertaald in geweld verkleurt de chaos omarm de stad en elkaar heb elkander lief…

Allegaren van ontuig komen ontuchtig bloedspillen Omdat ze een Gouden Horde herwerken willen Alle perken te buiten gaand en caustisch Ledigen ze oereeuwig in het onvulbaar Faustisch vat Aan onze klompen voelen we de goesting in de harem Hostiele hellebaarden zo verwoestend als wat Vellen op ons smulpapend kruisvaren Fossiele Turkooise kromzwaarden…

voor hun gang naar de dodenweg trekt een aangeslagen vader traag de schoenen uit van zijn kleine zoon scheert een ander in schamele tijd de meisjes en de vrouwen kaal op de grond buiten ziet hij het groene jasje van Tamara -mama had het nog vermaakt- de blauw-wit gestreepte rok van Itta ligt er verloren naast het versperde hart laat geen…

voetje voor voetje uur na uur lopen ze in een eindeloos lange slinger vrouwen, mannen, kinderen opa’s en oma’s ontelbare kilometers, net zo lang totdat iemand de poort zal openen om hen te verwelkomen en te omarmen met vrede…

hij ziet weer zilveren vogels vliegen zonder enig geluid pas als de bommen vallen gaan zijn dromen uit dan is er chaos herrie stof explosies klinken dof in die paniek vindt hij zijn weg zonder een woord te hebben gezegd de vertrouwde straat was al kapot geschoten hij zoekt zijn eigen plaats kijkt verbijsterd op bij een bekende…

hoe speels joviale bestuurders ook lachen er is altijd een netwerk van achterklappen dus spreken eminenties grijs en blasé hun stortvloed vol gladde woorden is alle transparantie passé in een decorum van vlaggen glimmen verstolen de laarzen grommen onzichtbare rupsen hun dreigend geluid balt een woedende massa eendrachtig de vuist…

de aangezegde dood in bootjes van papier aangespoeld wachten op zilte handen de zwaarte deinde stil en licht tussen hen in de tranen raakten bevriend met de verliezen ze weven nu de dagen losjes aan elkaar lopen door de avonden naar de nachten vandaag is niet meer wie zal vleugels geven?…

Enkele honderden struikelstenen sieren sommige Amsterdamse straten. Stappen in duizendtal gaan er dagelijks overheen zonder emotioneel probleem. Stappers die haastig hun zolen aan hen slijten; onbekend met het oorlogsleed dat zij in namen symboliseren in steen. In de Jekerstraat, op het Merwedeplein, maar het kan ook in de Bos en Lommer zijn…

Een leven vol wissling, Een lokaas der jeugd, Een manlijke roeping, Een strik voor de deugd, Een pijnbank van kommer, Een vloed van genucht, Een bandloze vrijheid, Een tergende tucht; Een schole voor kennis, Een bane ter eer, De hoop in de boezem, De kracht in 't geweer; Nu lommer en weelde, Dan honger en slijk; Des morgens…

Het donkere verleden Speelt een rol in het heden Elke dag Soms weggewuifd Dan Teruggeworpen Op lessen Die eerder kwamen En niet vergeten zouden mogen worden Toen was het zo Een donker gat Hel op aarde Daarna opgebouwd leven Voor wie de vrede liefhad Behoud Van al die waarden Dat er geen oorlog meer kan ontaarden…

op een open plek in het bos waar het dorp was het cafe, de smederij en de vele boerderijen daar ligt de dood net onder de oppervlakte verbergt de aarde de vele lichamen van de doden onder de grond in het dorp staat geen boom overeind de verwoeste bodem is een maanlandschap met diepe kraters waarin nu zeldzame padden leven elke…

wanneer zij hun doden willen begraven lopen zij gewapend met witte vlaggenstokken vooraan de stoet nietsontziend klinken salvo's van tanks om zoveel mogelijk te verwonden te vermoorden wellicht het bloed kruipt waar de weg vrij is men kreunt en blaast de laatste adem uit aangesnelde ambulances worden beschoten toch wagen zij hun leven om te…

Ach was IS maar was de wereld zou dan toch weer iets beter af zijn…

Kindsoldaten, Ze leven als ratten in een met schubben bedekte beerput. Ze hebben de liefde verloren zijn silhouetten van onvoorwaardelijkheid. Ze dragen dode ogen en geweren vanaf hun dertiende. Ze zijn een perpetuele plaag. Sparta en Azteken. Lodewijk en Napoleon. Pruisische blindheid. Nationaal Socialisme en Rode Khmers. Birma, Eritrea…

ik voelde onrust en spanning in verborgen staan jij keek me aan bezorgde ogen lieten me gaan werd in stilte ontvangen door warme handen een heldere maan schitterde licht dat vrede weerkaatste sterretjes op de vlijmscherpe mesjes van het prikkeldraad…

ALLEEN Alleen, ik heb niets meer. Ik trek her en der wat rond, op zoek naar een huis. Een huis waar ik veilig ben. Eenmaal aangekomen moet ik weer weg. Waar ik heen ga weet ik niet. Maar ik zet door.…

de wereld is gek geworden ach wat, de wereld door idealisten geschreven boeken worden zo uitgelegd dat geweld gerechtvaardigd is om alle ongelovigen de mond te snoeren zij die zich niet willen conformeren worden gemarteld op gruwelijke wijze afgeslacht ja, zij die in geweld geloven zijn gek…

gelaten loop ik door straten vol met kuilen vol met gaten rood het tastbare bewijs van dood, altijd op de vlucht levensloos in moedersschoot harteloos volg ik school, kleurt lesstof broos nutteloos zo lijkt het want iedereen is geslaagd werkloos geweren klinken honderden keren al lijken kogels mij niet te deren zal ik blijven of 'm…

Ik ga weg weg van mijn land weg van de oorlog weg van het geweld ik ga naar de vrede…

gevangen in een wereld die eens de jouwe was waar vrijheid ooit op straat lag geen vuiltje aan de lucht   tot machthebbers botsen over de hoofden van al degenen hier geen zeggenschap over hebben   breekt er een niet gekozen oorlog aan, waarin schaarste van alles de grootste gemeenschappelijke deler is   onveiligheid rukt op mensen die…

Het zijn die ogen in de schaduw die dood gelezen zijn. Waarheid is een woord met wapens. Het gaat om angst in de woestijn, gevleugeld beest uit lang vervlogen eeuwen, wreedheden flitsend op een zinkend scherm. Je moet niet met je vinger wijzen, het was haar moeder die het zei. Ze stak hem in haar keel, de boot schokte zich door een storm…

kindsoldaat zijn is niet fijn, al die kinderen, groot en klein. ze moeten vechten voor hun leven, sommige van hen zijn nog maar zeven! dit is toch niet goed, al dat verspilde kinderbloed. we moeten er wat aan doen voor het erger wordt. een oorlog is toch geen kindersport?…