Alle inzendingen over kinderen

Jullie zijn al vele milde jaren mijn kinderen. Ik wou echt dat ik met jullie ogen nog kon kijken, zo vol verwondering: bloemen, huis en eiken. Mijn aandacht voor jullie zal niet verminderen. Jullie kijken mij bevestigend en onbevangen aan, met ogen die glinsteren, zonder oordeel. Zo te leven heeft wel degelijk zijn voordeel. Een mens die een…

de kleine zonnetafel was immens waaraan ik als kind mijn dromen speelde de bergen hier de dalen daar en het gevaar daartussen met zijn woeste baard alles was toen geel onder gelukkige ogen geen schaduw werd er ingedeeld zelfs de despoot bleef onbewogen en in stilte aan de altijd zingende slaven uitgespeeld -------------------------------…

Kracht en broosheid tekent, een halo rond haar zonneogen tranen uit haar licht ontsnapt als meiregen beneden lijkt alles nog onbewogen in de droge grond, evenwicht in een onbedorven landschap. Maar deze aanhouder wint de grond gaat langzaam zuigen, onder het droeve regenkind, dankbare dromen zijn haar volk waaronder het gras zich opricht…

Lief meisje Wat ben je toch mooi Hoe je kijkt, hoe je lacht Hoe je praat, hard of zacht Je bent de gaafste, de liefste Zo grappig, zo klein Het is altijd een feestje Om bij jou te zijn.…

We zetten zwinnen in de zandplaat af met warnetten en joegen stapvoets bot en schol op, vingen emmers vol. De kotter op de drooggevallen vlakte hing scheef, de eerste stilte scheen te dalen uit de zon, een oever was er niet. Uit water waren wij getild, samen met gesloten schelpen, om tenminste één keer haast te weten hoe het is: te zijn…

vandaag ruik ik water niet dat van een rivier of het zoute van de zee niet het frisse van een bergmeer vandaag ruik ik zwembadwater een opblaasbad vol kinderen chloorvrij en vol spetterende bellen ik koester een moment ik verf de zwarte wolken tot het smetteloze wit zoals die schapen vroeger waren, dromend achter in een steegje kindervoeten…

hoe zou je rustig kunnen slapen waar je moet waken over tere kindervoetjes die nog willen dansen tussen dauwglansen in een rougemorgen zonder twist zonder zorgen - niets lijkt hetzelfde toch keert alles terug zoals in vervlogen jaren - er blijft het verte staren de zoektocht in een onrustige nacht waarin je aan het kindje…

Een kind van je kind Vraag eens of hoe ik dat vind Zoiets moet overweldigend zijn Ondanks al mijn zorgen en pijn Dat verdwijnt als sneeuw voor de zon Nooit gedacht dat zoiets kon Nu het nog niet tastbaar is En straks weet wat ik mis Een kind met ook mijn genen Een kind waarom ik nu al kan wenen Vreugdetranen om dit grote geschenk Zo puur…

Wat jeugd genoemd wordt, Wat je als kleding Voor het leven wordt Meegegeven, kan licht zijn Om te dragen, passen als Een goed zittende jas, Als een fijn zittende hoed, Maar ook een loden last zijn Waaronder je wel bezwijken moet…

Mijn handen waren de eerste die jouw tere huid aanraakten toen je het levenslicht zag. Mijn handen waren de eerste die jou over je hoofdje streelden. Zij hebben een bloedband gecreëerd die nooit meer los kan. Diezelfde handen hebben je leren voedsel aanvaarden, hoewel je dat niet altijd graag at. Mijn handen hebben uje tere luierhuid aangeraakt…

klimt hij door 't raam om zijn wereld op z'n kop te zetten donderjagend met lindebomen tot de wilg hem vraagt om te schommelen vliegt hij vlug van ver boven de stad tot in zijn warme bed…

Pappa, gaat het wel goed ? Ik snap niks van je berichten. Ben je nog in de stad ? Liefs Roos…

Het is tijd om te vrezen voor demonen. Je denkt wat is er nu? Er is niets loos, Maar de feeën zijn weg en mannen komen, Die openen Pandora’s zwarte doos. De lange lijdensweg moet jij verduren Zoals je moeder en vader voor jou, En luchtkastelen zijn enkel hopen muren, Jij bent geen prinses, maar gewoon een vrouw. Al eeuwen staat het…

ik heb naar jou gekeken, begip getoond, aanpassingen gedaan en toch voel jij je nog zo onbegrepen wat méér kan ik nog doen voor jou? ik heb alles gedaan maar nu is mijn grens dus bereikt hier is de lijn, ik ben op jouw autisme niet merkbaar aan de buitenkant maar des te meer aanwezig aan de binnenkant onze voortdurende…

Wat zit 't manneke Heerlijk te werken In de zandbak - zijn domein, zijn wereld, Niet te groot, niet te wijd, Overzichtelijke wereld Binnen redelijke grenzen - In zichzelf iets mompelend Van vakman of zoiets, Schept hij uit het zand Zijn eigen gebouw, zijn Eigen schepping zoals Alleen schepping maar Maar zijn kan - tot er In…

In bad gaan, voelen hoe je lichter wordt drijven in en op het warme water Bij vrouwen komen de borsten boven bij mannen het geslachtsorgaan Water ontvet ook zonder zeep in slaap vallen en zweven van geen kwaad bewust wakker omdat het kouder wordt…

Ik ben officieel oma met alles erbij want op visite dan kijkt hij naar mij. Zijn pappa of mam die tellen wel mee maar vandaag is hij enkel met oma tevree. Hij maakt dat ze lacht, hij zorgt dat ze stoeit en dat ze zich vooral maar alleen met hem bemoeit want daarvoor zijn oma's voor aandacht en gein. Dat heeft hij goed door al is hij…

We liepen beiden bloedend langs de Keyserlei. Dochter en ik. Geen woord was tussen ons, geen misverstand. Ook geen verband tussen haar zwijgen en mijn gewild niet spreken. Alleen een hand die me het vallen zou beletten. Een stomme steen, zei ze. Opletten. Het kind is moeder van de vrouw. Ik bloei, zei ze toen ik haar zeggen wou dat leven bloeden…

's avonds in het vervloekte huis sluiten de man en de vrouw tevergeefs de geesten in hun hokken op 's nachts kijken ze achterom de man en de vrouw en ze zien altijd hetzelfde: hun diep beschadigd kind de tijd wil maar niet verstrijken het wrakke leven wankelt het wacht niet langer op de afgepelde toekomst waarin hun dromen bij opbod…

Zo handig in hun alledaagse praten rusten zij aan zij, een rij van jonge huid en zachte haren in die al te hete zon. Duingras kietelt hun benen en hoog klinkt de pas bedachte lach die meeuwen steeds verschrikt doet overkomen. Van kop tot teen onaangeraakt liggen zij, met allemaal dezelfde stem dezelfde moeder te bespreken. Wat ze zoal…

Mijn zacht lijfje Lief schaterlachje Volle bos pruikje Duimzuigmondje Gaaf wit gebitje Zwart zand snorretje Lekker dik buikje Klein rond kontje Spekkige handjes Viezige randjes Omklem je mijn hals En ben ik jouw Liefste van de wereld…

Lomp loop je voor me In wat een hobbezak is Gemaakt van spijkergoed Je volle varkenskop lurkend Aan een duur blik Coca Cola - Want het is een halfliters blik - Nadat jij met die dikke vette Varkenspoten het blik geopend hebt En er twee slokjes uit genomen hebt Is het voor jou genoeg geweest En smijt met een knallende boer Het…

Als ze danst, wordt de werveling universeel, ze bestrijkt met beide voeten elk werelddeel op de pendalen van de wind bereikt ze de sterren met haar zonnestralen, ze draalt nimmer in zinderende piourettes op maat gemaakt voor haar bloemetjes sandalen. In de wenteling wordt de aardse zwaartekracht vermeden en deelt zij met…

Zaten wij op een duintop, was het het bekende liedje, van de wind die op het hoogste punt en hopen dat het uitzicht niet bedriegt. Eerst in de diepte langs het strand, een golf de horizon, gericht op hond en kind, op zon en wind, werd je vanzelf gedachteloos en vrij. Toen onder prikkeldraad omhoog, het verse nauwelijks begroeide duin, het…

Twee kleine meisjes, grote vriendinnen, brengen hun hoofden beschermend bij elkaar. De wereld vol vragend duister drukt zwaar, wil de beide prille zielen verwinnen. Van alle kanten loeren boze zinnen. Angstwekkend woud, wild als warrig hoofdhaar, toont vreemde monsters, naderend gevaar... Maar _ een zachtzinnig schijnsel dringt binnen! De…

Ik ben op bezoek bij een lieve mevrouw haar dochtertje van een jaar of zeven acht zit verlegen onder de tafel kijkt bedenkelijk naar die grote ruige kerel kleine Annemarieke zit stil bij mij op schoot terwijl er een foto wordt gemaakt met haar beertje strijkt ze over mijn neus en wangen ik ga er weer vandoor het meiske roept tegen…

Nu zij bij de valput staat. Vanouds speelden zij hier het zelfgekozen einde na. Het stonk er naar vlasafval. De blauwe bloem was een motief voor een breekbaar kinderservies. Tussen de dijken broeiden de stengels op tollen van vlas, mini-indianendorp. Zij schoot de klodde*) met de klakbuis*) af. Olie en linnen liggen thuis in de kast…

De rode schuur de zwakzinnige peuter sliep in de rode schuur hoe walgelijk hij ook was, weg doen was geen optie, - niet na al hun moeite om hem te krijgen - ook al snotterde en kwijlde hij altijd. gelukkig woonden ze in de heuvels, niemand hoorde de afstotende geluiden die hij maakte bij bezoek sloten ze hem op in de oude aardappelkist waarin…

Een klein mollig roze handje Naar een oud Gerimpeld en gevlekt Uitgestrekt...…

De een zegt, je moet streng zijn voor je kroost, de ander zegt, je moet ze laten, maar waar je het beste op kunt verlaten is op je eigen intuïtie, vaar niet blind op het advies van een ander vaar je eigen koers, want hoe je het ook doet of laat, de keuzes zijn aan jouw bepaald verder niemand! Daar waar jij dan misstapt en verzwikt…