Alle inzendingen over vriendschap

Hoeveel zijn er mij afgelopen jaar ontvriend, Hoe vaak heeft dit zich aangediend? Vriendschap is de eerste trede, Waarover menigeen al is uitgegleden. Dat heb ik zo uitgekiend. Is de vriendschap uitgenoten, Worden vriendschappen “ gesloten”.…

Mensen zijn als open boeken, Want ze doen alles uit de doeken. Als je leert om goed te kijken, Zal dan spoedig blijken, Dat je niet ver hoeft te zoeken. Als er steeds nieuwe hoofdstukken verschijnen, Zullen ze ook niet zomaar uit onze aandacht verdwijnen..…

De eerste, “eerste – kus” van mijn leven, Heb ik vast aan mijn moeder geven. Verder kun je van zijn leven, Geen eerste kus meer geven, Tot je het einde gaat beleven. Een leven dus, Tussen de eerste en de laatste kus.…

Vertel stilte dat ik luister in verlangen naar je woorden en het ritme van je hart ik wacht op je wil om uit te spreken. Ik wil je verlangen horen in woorden van vrijheid die banden rond jou scheuren niet breken het licht dat straalt in je oog. Als vriend wil ik je begrijpen in zwijgend vertrouwen dat we zonder niet verder kunnen dan…

Ze had altijd een streepje voor. Maar dat mocht, want ze had spijkerschrift en akkefietjes in haar haar. En geheimen om de lakens uit te delen De duiven pikten de kruimels uit haar lach. Maar dat mocht, want ze had broden bij de vleet. Zo lief was ze, dat de stenen voor haar snelle stappen weken. De jongens lieten haar zelfs in hun dromen…

samen kuieren door de beukenallee zwijgend zoals dat mag, kan delend het zonlicht dat speelt rond schaduwvlagen geen vragen enkel het gefluister langs de blaadjes echoënd in de wind wetende hoe de herfst kleurend naar kaalheid steeds haar weg naar de winter vindt maar ook, hoe verborgen knoppen weten te overleven hoop…

We begraven onze zielen in een toevlucht naar zuiverder oorden We knipogen ons weerzien in kristallen ogen van innige woorden We stillen dorstige harten als het gekwinkeleer van de merel spreekt We verlaten onze schaduw waar het licht in duizenden kleuren breekt…

Ze waren al enige tijd vriendinnen, Om bij het begin te beginnen. Maar sinds enige tijd, Vertoont er zich slijt, De boodschap komt niet meer binnen. Al ben je dan ook vriendinnen, Je kunt nooit weer bij het begin beginnen.…

Vriend For ever Jij en ik I need you Wij…

Zoekend tast mijn hand de natte straat van uit een stil portiek waar dure mensen woorden hangen liefde lispelt vrede geboren wordt reeds lang geleden.…

Op het land, dat vlakke land Groeit ergens langs akkers en velden Een kleine plant Kan iemand hem helpen? Het laatste blad is gevallen De steel steeds witter Vuurwerk moet knallen Geen kou maakt bitter De sleutelbloemfamilie Laat hoogmoed vallen Verbonden zonder ruzie Vuurwerk moet knallen Een dichter wordt niet gemaakt Een dichter…

hoe je die avond een deken om me heen legde je fiets stond niet op slot en je zei de gangen staan te vol in de tuin liep je van de ene kant naar de andere en de buitenmensen keken met argusogen toe pikten het groen weg uit onze vingers we staarden ze donker hun huizen weer binnen dat zwart wit denken het is de wereld maar je rolde het…

Rembrandt van Rijn zwaaide naar mij en hij vroeg hoe het met mij ging, ik was verbaasd, keek achterom, of hij iemand anders bedoelde, maar nee, hij gebaarde dat hij toch echt mij bedoelde en ik was pauwetrots. Hij speelde in een televisiefilm en er waren opnames rond het Goudse stadhuis, hij speelde zijn rol zo goed dat ik helemaal werd…

Weet je nog van jij en ik? Weet je nog dat we samen lol hadden? Weet je nog dat we samen ijsjes aten? Weet je nog dat we bij elkaar sliepen? Weet je nog dat we alles samen deden? Weet je nog dat je mijn vriendin was? en weet je nog... dat je nog wel in mijn leven was??…

Een cirkel om, alles te beslissen Angstzweet druppelt op de grond, langzaam seconden tikken voorbij, de hond is ongeduldig De koffie pruttelt op het aanrecht De cirkel is gezet Het kruis volgt ferm Drie op een rij, Het is voorbij…

mijn hand zal voor je schrijven in de stilte van de avond als de maan mijn tafel het schrift verlicht uit het bloesemhart stromen dromen dierbare verzen vormen tezamen een gedicht zing, zing mijn letters door de tijd als een echo door de dalen vriend, mijn vriend ze zullen als sterren voor je stralen…

Hun glimlach verbindt de barstjes uit een lang en liefdevol bestaan Toch worden banden losser dan tevoren overeenstemming is een eigen weg gegaan hoeft niet te worden uitgesproken Lichte gebreken worden niet meer opgelapt met woorden of met eenvoudige gebaren een aanraking, het krullen van een neus Zij rouwen in het geheim over de jaren over…

Vrienden…. Voor altijd, Het gevoel van eenheid… Samen lachen, Samen huilen, Samen, altijd… Geen eenzaamheid, En met deze eigenschap, SAMEN ZIJN, in onze vriendschap, Het is mooi Onmisbaar, Wees elkaars steunpilaar, Samen… altijd….…

Op d`automatische piloot, in een andere dimensie, leefde ik een tijdje, zonder doel, zonder intentie. Gevangen in een vacuüm, geen uitweg en geen licht. Struikelend en op de tast, ging `k steeds op mijn gezicht maar plotseling was daar die stem, die zei : “geef mij je hand, ik trek je uit die donk`re put, gewoon over de rand”! Het duister…

Echte vriendschap heb je nodig in je leven. Men hun kan je veel beleven. Kzou niet weten wat zonder mijn doen Kwil ze nooit kwijt , nog niet voor een miljoen. Op echt vrienden kan je altijd rekenen Ze zullen altijd veel voor je betekenen. Ze staan dag en nacht voor je klaar Echte vriendschap is niet breekbaar Ze weten dak van hun houd…

Er staan files ten zuiden van mijn stad langzaam rijdend verkeer opstoppingen rond het dorp winkels onbereikbaar vertragingen op het spoor vluchten geannuleerd stapvoets door de polder boten uit de vaart veerpont gestremd omleidingen en uitkomen op een doodlopende weg maar mijn hart is gewoon bereikbaar…

zoals een vogel die onbegrensd vrijmoedigheid wenst op vedervleugelslagen dromen mee kan dragen een lichtschelp eindeloos stralende zelfs als in de schemering de aarde lijdzaam wacht op een donkere nacht jij bent zo jij de waterdruppel die achterblijft liefdefleuren wrijft op schaduwblaadjes van een dorre bloem het dansende…

Je kijkt en ziet jezelf in de spiegel maar je ziet er ook doorheen Dat is jouw geheim, dat is jouw kracht want jij kijkt na het ontwaken niet om naar de nacht die achter je is gelegen maar jij kijkt altijd naar de nieuwe dag…

Hij is mijn vriend hier waar de zon zo volop schijnt. Een vriend waarmee ik lach en deel. Die me het spel en de show laat zien, de vorm van de rivier en de kleuren van de hemel. Hij laat me kennis maken met het leven van tevredenheid en leven in blijdschap. Maar vooral laat hij me hier deel uit maken van de golven van…

blind vertrouwen verdraagt ook donker…

Die mens die probeert in te schatten wat het allemaal betekent, voor jou Die met je lacht, met je huilt met je eet en drinkt soms jou ook z'n schouder leent Zo’n mens die je z'n zakdoek geeft als je met tranen leeft Zo’n mens die bij jou schuilt als het regent, je accepteert voor wie je bent en jouw talent ook zo…

diep diep diep in mij daar brandt een vlammetje een vlammetje zo klein zo diep in mij diep diep diep in mij bij dat vlammetje daar kan alleen goede vriendschap bij bij dat vlammetje o zo klein!…

Hij nam iedereen zijn horloges af sloeg ze aan stukken op de vloer gooide ze met boter in de koekenpan De brommer liet hij niet buitenstaan deur open en vol gas drie trappen op naar boven Hij sliep in zijn paradijs omringd door prikkeldraad waar hij lood smolt voor de reis Soms werd hij opgehaald een spuit moest hem bedwingen de dwangbuis…

Ben je alleen gekomen? je kijkt steeds achterom moeten er nog volgen? voor ons ben jij genoeg…

De mond loopt vol waarvan het bloedig hart overstroomt een aardige, lieve manier om te zeggen dat ze zevert Zij is pas zeven maanden jong Later als zij oud geworden is overkomt hetzelfde weer maar is er een zeverdoekje aan haar uitgezakte mond en iemand, die zonder haar niet kan…