Alle inzendingen over woonoord

'Een huis vol zieke mensen Waar is de ziekte? In ons hoofd! In ons hoofd!' Aan het plafond Tussen de muren In de gordijnen Op de vloer Op elke plek Waar je net nog stond Altijd en overal Ligt er ziekte op de loer Bijna als de ‘Gouden Kooi’ Een beetje als de ‘Truman Show’ Net als dat ‘Big Brother’ toen Maar dan zonder dat geklooi…

Destijds voor de pennenlikkers gebouwd viert dit deelstadsdeel nu haar vijftig jaar bestaan toen schreeuwde hoofdwerk om meer rust doorgeleerd had vast geld - ook al een must Die generatie bleef en wordt hier oud is ook bepaald met de tijd mee gegaan wil je ze op de kast noem ze ouderwets velen braken door voor de doorzonflats Neem de…

Vier cijfers die in ’t kort je geboortedatum aangeven Vier cijfers voor de belangrijkste vakken Vier cijfers die je trouwdatum aangeven Vier cijfers, voor de geboortedatums van de kinderen Vier cijfers, om geld uit de muur te kunnen halen Vier cijfers om je boodschappen te betalen Vier cijfers om te kunnen tanken En nu vier…

met het plannen van de ruimte waarin wij leven met elkaar spreiden zich verbanden voelen wijken het gevaar al lang niet meer gewend aan delen van verleden versnippert zich geheugen dat de samenhangen smeedt verholen groeit er zielenleed tussen opgetrokken muren in verre van een veilig thuis levens kruisen maar we gluren immer buiten…

Wielen draaien, bellen rinkelen Een chaos tijdens het winkelen Ik knijp mijn oog toe en er stopt iemand die ziet gelijk je kent dit land. "Wil je oversteken naar het grooe plein of achterop de fiets bij mij" Mijn gedachten denken wat een ijzer schroothoop of om de hoek misschien de opiumdood Ik kies natuurlijk voor mijn vrijheid en we…

In onze tuin van Eden leefden wij onder bomen met rijpe vruchten. Er was vers water en dieren van het veld en vergezichten over het land. Maar achter de hoge hekken blaften steeds vaker de valse honden, met tanden die glinsterden in de zon trokken zij aan de kettingen van hun meesters. Lang konden we ze buiten sluiten en waren wij veilig…

steriele straten ogen niet alleen verlaten de bewoners verslapen in haastig opgetrokken wijken jaren die zonder betrokkenheid vreugdeloos verstrijken in weekenden rapen de gapende massa’s moed voor verplichte werkweekritten ontladen dan het onbehagen door zich stevig te beklagen vittend op verzuurde buren uren turend naar de buis…

Wij Calvinisten zuinig met geluk kloppen af op ongelakt eikenhout doseren gevoel, vallen we minder diep morgen gaat 't fout, is er verdriet. Steken kop niet boven maaiveld uit dan zijn we prooi van politiek correct van nuchter volk beneden de zeespiegel in een land zonder persoonsverering Watermens aan de voet van de zee Europa…

Te zwemmen in azuur à l'après-midi, puur voor het genoegen en warm welkom 'Loste Nord' een jonge ree graast bij het bosje naast de notenboom dan spitsen zich de oren ons gepraat verstoort haar rust een grote vogel zweeft met trage cirkels door het blauw boven dit groene dal, met lila bergen voor de horizon en verre purp'ren Pyreneeën…

Een loflied klinkt op Amsterdam, En op de tulpenvelden, Een loflied op het mooie “Wien”, Op kleine plaatsen zelden! Tòch ligt er in ons land zo’n oord, En wel in het land der Zeeuwen, Dààr voelt men nog, als men er loopt, De sfeer van vroeger eeuwen! Ach, mocht ik toch `n dichter zijn, Ik zou in bloem’rijke tale, De schoonheid van-, m`…

waar een verzonken woord op straat nog fluistert van vervlogen dagen rond de sierlijke gevels bij vlagen zich in oeroude klanken horen laat waar de nar en troubadour herleven de stem van een roomse toren klinkt die de stad in al haar pracht bezingt zo hecht met de Zoom verweven waar het verleden huist in elke steen de oude muzen hier…

Ma voiture et moi c'est Dimanche, la route vers Monflanquin ses bas-côtés rouges de coquelicots, direction Quercy bonheur, mon Sud-Ouest, Tout Réussir et tabac- mais pas la Dimanche sans les huîtres d'Arcachon ni sans l'homme qui courronne ma douzaine de treize no 2, avec les meilleurs trois no 1 (Mijn auto en ik het is zondag de weg…

zondagmorgen oesters en de krant de auto en ik het licht op het land koolzaadgeel en klaproosrood ondeelbaar? nee, kijk met mij, zoveel groenen onder strakblauw en vogels, vogels hier een huis en daar een meer, een herdershut nu eens een doorgaande middenstreep, dan pijlen stop met inhalen, waarom ook zou je je zo haasten wanneer…

Ik schud de dromen uit de kussens het onderlaken strijk ik glad de ramen open, uitgeslapen ruikt het buiten schijnt de zon en dampt de aarde, scharrelen de vogels op het groen gazon en in de bomen heerst een drukte van belang, er wordt gebouwd, geschikt, gevormd, gestreden: de beste plek, terwijl ernaast de graafmachine rammelt, graaft de…

Het waaide hard en om de struiken en bomen kolkte de wind. Zo al loeiend en gierend blaast ze alles omver. De mensen stoeiden om verder te komen wat niet zo gemakkelijk ging met dit gegier. Dit is het weer waar de zee van geniet. De wind buldert, de golven rollen vol schuim op het strand. De Noordzee, o, Nederland met al je natuurgeweld, je bent…

de provincie is nog niet klaar neem de braassemerplas met tijdens de braassemerloop zicht op velerlei braassemer verwachtingen tot over de finish te roelofarendsveen zoals die omtrent lagunes met hoogbouw en voor meer braassemermeer op nog af te graven veen volgens bordjes onderweg was iedereen volledig tegen dat masterplan braassemerland…

mij tilt geen hinder ik vlinder erover hef mijn hoofd veruit daarboven eigen rust maakt stilte vrij geen zachtheid gaat teloor ik hoor het luide wel maar afgesteld het bonken sluit ik benoemend buiten in dit vrij verbeelde veld dringt kabaal geenszins tot mijn denken door…

De ochtendzon strijkt met lange stoelpootschaduwen langs de witte bak van de visafslag met rode opdruk GEM.VISMIJN VLISSINGEN waarin gekloofd haardhout is opgestapeld naast de bak zit Siep zich op te warmen en uit te kijken over het berijpte gras waarmee onze vallei bedekt is, groene zee waarin de houten vissen groeien…

paartjes blauwzwarte kauwen, bijeengegroept, verbonden door een verbijsterend eeuwige trouw, ondanks kille en kale takken, biedt hun glanzendzwart silhouet, een rustig en vertrouwd beeld, vol stille troost aan deze stad met hun eigen, puntig heldere tonen, vertellen ze elk oud verhaal, glimmend in glanzend zwarte veren, vanaf een nest…

Ik liep averij op terwijl ik dacht in veilige haven te zijn Woorden met orkaankracht dringen door mijn wanden Als woeste wind komt de haat binnen De utopie verloren Het zuigt mij de kolkende massa van verbetenheid in Geen rust of hogerwal Ik koers door onbekende werveling Zoekend naar een thuishaven…

Trotse eik in Lembeke werd kaal Hij kreeg het zo koud en vroeg een sjaal Treurig werd hij bruin Tot diep in zijn kruin Het was echt waar, een droevig verhaal…

In Eeklo willen wij graag leven Hart van cultuur aan allen geven Helden in het Park Tot Kersthappening Leuke stad, hier willen wij bewegen…

Een huis dat honderden jaren staat Stille ramen waar verkeer langs gaat Vensters maken buiten en binnen Als zwart het wit verstaat Twee geliefden verhouden zich tot elkaar Als het glas waardoor je kijkt Hetzelfde lijkt Als ze beminnen Een huis dat honderden jaren staat Stille ramen waar verkeer langs gaat Een kind dat er opgroeit en…

Het water loopt en loopt Aldoor naar het laagste punt Soms stroopt het op heeft dan weer haast Krijgt geen vrij spel van vuilnis,blik en plastic Achteloos in de stroom geworpen Het water stroomt en stroomt langs steden en dorpen En niemand... die zich erover verbaast.…

'Caisse EMMANUELLE' staat er bovenaan de kassabon van Casino in Monflanquin hoe prozaïsch komen de 12 eieren 6 liter water heel brood en stok- erachteraan gelukkig ook nog 2 x 12 escargots anders had het net zo goed de vrijdagse bon van de Aldi in Leiden kunnen zijn…

Writers Block, het bejaardentehuis voor te laat overleden schrijvers, landerig gelegen aan eendenloze vijvers, niet alleen bewegen, ook de penvoering steeds stroever, zelfs geen zwam, siert de zompige oever.…

....,zeiden wij en wij snoeiden de struiken wij kapten de takken en rooiden de stronk wij sleepten het snoeihout en bouwden een stapel wij vormden een houtberg bevonden hem goed de vuurtoorts ontstoken daar stijgt al een rookpluim hoor toch hoe het knettert de laai voert omhoog Het vuur onderhouden vraagt brandstof en zuurstof zo…

De zon staat op, een streep valt langs de bomen voorbij het dromen gloort de werkelijkheid en wij, en route, zijn tot hier gekomen een halte op de snelweg van de tijd hier zijn wij uitgestapt op 3 oktober we namen onze intrek in dit huis komen op adem aan het einde van de zomer schuilen hierbinnen, zien het uitzicht wijd Het is een fabel…

....en aan het einde van de jacht het haardvuur en de etensgeuren een dak, een bord, een glas, een bed de voeten warm, zachte muziek de nachten kil, de dagen licht, hoor hoe het dorre blad nu valt in de namiddag op het mos en sluit de luiken voor de nacht zoveel gedacht, gezocht, gevonden de cirkel rond, maar verder gaat het leven door…

opbouw bloei beton geur van nieuw woonblok de auto start niet meteen duwen lachen springen de deuren klappen dicht zodat de richtingwijzer naar buiten wijst de ochtendzon geeft vanzelf- sprekend licht verf kalk cement geuren gezamelijk tegelvloeren tegelwanden voor en achter glazen puien in staal gezet het is nog vroeg in Rotterdam…