Netgedichten

netgedicht (nr. 20.314):

Dagdroom

Ik schud de dromen uit de kussens
het onderlaken strijk ik glad
de ramen open, uitgeslapen ruikt het
buiten schijnt de zon en dampt
de aarde, scharrelen de vogels op
het groen gazon en in de bomen heerst
een drukte van belang, er wordt
gebouwd, geschikt, gevormd, gestreden:
de beste plek, terwijl ernaast
de graafmachine rammelt, graaft
de zware klei verplaatst naar groter
hoogte, dijken om het zwembad vormt
de droom vooruit van koeltebrengend
water als de zonnehitte niet te
harden is, als bloot niet stoort maar
functioneel natuurlijk vanzelfsprekend
ondergedompeld is in zacht en weinig
weerstand gevend nat, tot nacht ons
tot haar orde roept en wij ons leggen
op de gladde lakens en de blanco kussens