Netgedichten

netgedicht (nr. 21.593):

Zinloos

steriele straten ogen
niet alleen verlaten
de bewoners verslapen
in haastig opgetrokken wijken
jaren die zonder betrokkenheid
vreugdeloos verstrijken

in weekenden rapen
de gapende massa’s moed
voor verplichte werkweekritten
ontladen dan het onbehagen
door zich stevig te beklagen
vittend op verzuurde buren
uren turend naar de buis
veilig in het eigen
van de bank geleende huis

door de vensters gluren ze
met bange blikken naar de jeugd
waarvan toch niets kan deugen
de jongere mag zich verheugen
op een soortgelijk beperkt bestaan
waarin het met gemeenschapszin
voor altijd lijkt gedaan