Alle inzendingen over algemeen

Mijn handen raken elkaar en beven even bijna onzichtbaar toch met een reden Dan ontvouwen ze en dragen de reden naar het licht Ik kijk nieuwsgierig en zie de kracht van de liefde die geheel in mijn eigen handen ligt…

Op een dag wanneer jij even niet kijkt zal ik jou zachtjes kussen om jouw smart te sussen en omdat het zo op liefde lijkt weet ik dat dat mag…

De mens steekt z'n arm uit, hoofd gebogen, de blik neer, niet gericht op de medemens maar richt z'n blik op een schermpje dat zijn leven verlicht...? dit te aanschouwen een trieste aanblik…

op een open plaats diep in een oud bos steunt een stil figuur op een houten ros verenigd met een stronk en één met zijn schalmei laat hij muziek dromen voor al wie komt ... langszij eenzaam is de nacht zonder al zijn sterren en tevens ook die man ... die geen woorden spreken kan!…

als hoogzomer bestaat bestaat ook hooglente en dus ook hoogwinter waarin kinderen geboren worden die houden van zon en van hoge verwachtingenen en die zingend door het bos trekken…

op een open plaats verscholen in een bos steunt een stil figuur op een houten ros verenigd met een stronk en één met zijn schalmei laat hij muziek dromen voor al wie komt ... langszij eenzaam is de nacht zonder al zijn sterren en tevens ook die man ... die geen woorden spreken kan!…

Het dal wanneer je de ogen opent zware sloffen naar de keuken lopend De ochtend giet je zwart in een kop Je staat weer beladen op De cafeïne vergezeld van nicotine Ik snuif de ozon op in de ochtend zon Een donderslag bij duistere hemel en ineens is daar het licht De donkere wolk verdwijnt kijkend in de koffiedik De chemische rommel maakt…

Wanneer ik de armen van sterren had zwaaide ik die door de grote leegte. Wanneer ik benen van sterren had, stapte ik door de grote leegte. Laatst, in onze liefde, schreeuwde je als een zeehond, maar dan mooi. Dat was het begin van de leegte, torn in de tijd. Wanneer ik ogen van sterren had, zwierven die door de grote leegte. Wanneer ik…

Ik zeg maar wees geleerd, dat’s mooi! maar wees verstandig, Dat’s mooier nog! en mens, vooral wees niet onhandig!…

ze is jong maar heeft een vage zachte rimpel rond haar mond de handen in rustige beweging terwijl haar oudste -een mooie jonge vrouw- voorzichtig aandacht vraagt terwijl ze voor ons kookt wordt er gelachen om een goede grap als een schoonheid binnen schrijdt de rugzak vol geleerde stof: een uitbundig gemeende groet daarna volgt rustig pianospel…

Ik vind troost bij het kijken naar kauwen, zoals ze uit het niets in zwermen komen aanvliegen boven verlaten velden. En bij het vallen van de avond neerstrijken in een rij bomen om daar de nacht door te brengen. Uit de kruinen klatert hun kakofonie.…

Heel soms gebeuren er dingen die voorkomen hadden kunnen worden. Waarom wordt daar niet eerder naar gekeken in plaats van dat er eerst ongelukken moeten gebeuren? Is dit Nederland eigen? Het lijkt er wel op. Als je het kan voorkomen, waarom kunnen de regels er dan niet op aangepast worden? Eerst moet er iets gebeuren voordat…

Worden bewandeld Overschreden met gedrag Ook als dat eigenlijk niet mag Ongezien vaak gebeurt Ieder zijn tijd, ieder zijn beurt Er wordt grenzeloos veel gehandeld In Babylonische verwarring Zorgt dit voor verstarring Je kent het wel of niet Wat in het vat zit, zit in het verschiet Wat niet verzuurd is wanneer je ervan geniet Wat wel…

gelukkig bestaan kleuren om dingen op te beuren zonder hen was alles zwart eentonig of ietwat apart de grijze muur die wil ik wit een zilveren stoel die ik aanbid de gouden schijn van het maanlicht geeft blij gevoel, een fraai gezicht de hemel verf ik altijd blauw de zon is geel en zingt:" ik hou van jou" het gras dat kleur ik in 't fel…

ik denk dat ik een nazomer ben een slome rivier water zonder ijsgang misschien een bovenbeen of een onzalige botsing een kneuzing door direct contact een val van de fiets een dip in het grondwaterpeil ik denk dat ik een stille plek zoek een blauwe plek hard en beurs…

Kijk, daar loopt een ranke gele Blomme. Haar naam? Die felle blonde? Voor zeker Margriet. ’t Kan me echt niet schelen, verdomme. Zo’n lichaam? Mijn liefde straalt, jodelt zijn levenslied. Ze verdwijnt, ik blijf achter, als een stomme. Wat ’n blaam? Margriet zingt, lacht met mijn liefdesverdriet. Mijn stoer imago wankelt naar…

Als zijn dagen korter worden, gedachten willen dalen wellicht hunkeren naar een diepere slaap en de dood, zal het dan voelen als iets wat in gemoed gaat neerdalen, zodat de hemel oplicht met een prachtig avondrood? Hij wil zo graag nog even leven, ademen valt hem zwaar wellicht nog eens luisteren naar klanken van een gitaarsnaar. Verder heeft…

Er zijn dagen dat ik een boom wil zijn dit even ervaren zonder noemenswaardige pijn. Geen mens of serafijn maar gewoon eik of een den ritselen op de wind, dat beschrijven met mijn pen. Ik hoef niet zo nodig een hele hoge kroon mijn benen als takken bewegen vast loom. Ik wil wel dansen op de wind gelijk een klein kind, ik heb geen behoefte als…

Keer op keer verleidt de dag ons tot denken als een rivier die als een lint door de wereld stroomt, met associatieve omwegen door ons gedachten te schenken nu zee druppels met al het nieuwe en onbekende wenden. Al ademt het water regelmatig met heftig verlangen heeft het te kampen met windkracht ons soms goed gezind met overal volstrekte vermenging…

Wanneer gedachten bij tijd en wijle blokkeren je warmere hoofd en de natuur je van alles wil leren, de zon de wereld doet zinderen en leven de zee en haar golven en de duinen doet blinken hoe ver kun je dan in gedachten verzinken. De wolken de zee de zon en de zwoele wind ze spelen haasje over gelijk een kind. Met de kleuren en geuren en felle…

ik ben de kleur die er niet toe doet eeuwig op de achtergrond en nog dunner dan gedachtegoed ik ben de kleur van de middagstond als voorbode van avondgloed; opgehemeld tot blauw en hoogblond…

Geen, die de bode welkom heet, Wanneer hij, hoog in blinkend ijzer, Zijn speer laat zinken voor de keizer, En ongenodigd tot hem treedt. Geen huisman, die hij niet verschrikt, Wanneer hij, moe van weer en wegen, Bij 't ruisen van de najaarsregen, Om herberg tegen 't venster tikt. En toch, hoe stovend zwelt de druif, Hoe schijnt…

Het is weer scharreldag voor kruimelduiven. Die hoeven niet weg. Die missen een pootje. Die zwijgen: 'Kijk naar je eige, zeik niet over aankomst en hoe laat.' Er zal een trein zijn en eruitgetuimel en iemand die wuift en sprongetjes maakt en onverstaanbaar van een reis gaat roepen naar wie daar al jaren staat. -------------------------…

Als ik ontwaak in de stilte van de nacht overvalt mij soms die weemoed en tederheid. Ik denk aan onze tuin en het mos op steen zo zacht aan bomen, haar takken vanaf hun kruin uitgespreid. Aan die bekende geuren van ook het natte mos het gras als de eerste stralen haar beschenen heeft, dan denk ik weer aan oudere bossen en dat ene bos waar bramen…

Op een hoge tak beklemtoont nu de stilte dit wonderlijke. Een mens oogt engel als een handvol confetti hier plots neerdalend. Met mijn mond open teken ik wat ik hier zie als voorstelbare.…

Wij leven al jaren in een dichtregel, kennen beide de ruigheid van bestaan komen steeds op tijd of vroeg aan. Wij hoeven niets te parafraseren toch hebben wij elkaar nog veel te leren. Wat moedigt ons steeds aan met vriendelijkheid in het vaandel op te staan. Wat moedigt ons steeds aan? Moet je in leven eerst veel leren verliezen eer je voor…

Je bent veranderd, geen lucht happende vis meer noch plant die een tekort aan water kreeg laat staan een man met lege blikken, iets glimt en glundert weer in je ooghoeken. Er is weer een deel ruggengraat dat zich recht, een boom die met al haar blad omhoog reikt, zijn armen uitstrekt naar het licht. Kijk er bouwt zelfs een vogel bijna een nest…

Nu ik gestaag een hogere leeftijd heb bereikt in mijn stoel uitkijk over het talud en zwijg neig een projectiel te gaan worden voor een moment weet ik ook dat ik beter een schuur kan zijn. Een plaats waar opslag een plek heeft al mijn goede bedoelingen te bewaren, inspanningen voor goede dingen te sparen. Ik kan immers stoppen met denken,…

de wereld, de wereld gegoten in beton met hier en daar een perkje voor het altijd aanwezige groen ik zaai maar het oogsten markeert geen zomer op de kaart, het vliedt zoals mijn jaarringen door de tijd waarin ik eens in ‘ verleden mijn naam in had gekerfd viervoeters vissen vogels, het ademt de verbintenis van het begin tot aan…

Bang voor een beetje reflectie Voor mijn eigen imperfectie Lekker doelloos mijn emotie ontwijken Naast de pot grissen en mijn koppigheid bewijzen Dat was mij levensmissie Tot, en ik zeg vandaag maar vandaag is alweer voorbij Ben je wakker of ben je alweer de kluts kwijt Ze proberen me te verdoven met antipsychoten Hoe kom ik op de crisis…