Alle inzendingen over lichaam

Drie mensen in mijn leven hebben mijn lichaam als goed ervaren: Mijn man die het genot ervan beleefde en mijn kindjes tot ik ze mocht baren. De eerste is reeds heen gegaan en de laatsten worden groot. Wie geeft mij nog reden voor bestaan hetgeen mij zekerheid bood. Ik plaats mijn lichaam voor de spiegel. Een wazig beeld verschijnt. Ik…

vanmiddag in de metro sprak een vrouw hem aan jasses hij werd stotterkip ontveerd met vel ze vroeg ken ik jou of ken jij mij waarvan ook al weer hij bezwoor haar ongekende schoonheid op station amstel stapte ze uit met ongeloof wat zat die meid nauw sluitend lekker in d'r vel…

Seraja jij bent- de zwarte vlinder ik het gele huis jij fladdert door mijn kamers Je zweeft Genoeglijk kijk ik naar jouw dansen je schaduw langs mijn wanden je ogen kijken naar de verf die langzaam bladdert ik leef…

In het begin had 't nog wat geleken, een leven vóór me, het was eindeloos. Ik pakte alles uit Pandora's doos. Het is half om, mijn kansen zijn verkeken. De goedbedoelde leefregels en preken, die maanden dat ik rechte paden koos, verwondden me als doornen van een roos. Mijn handen bloeden, aderen ontsteken. Het lichaam is zo kwetsbaar,…

maar we worden weer ouder dan voorheen en we hopen onderweg in een auto met visum en driekwart fles wijn op weg door ons heen toch nog heldere klare ruimtes te kiezen voel een licht schudding in de schouders waar dacht ik aan toen ik daar bedrijvig door de tunnel reed met bijvoet sibelius en ouders en het graf in moeder aarde de omnivoor…

ik zoek de slag in de ader een gekrulde vinger haakt naar die regelmaat ja, nee, ja gedempt door huid hij sluipt over de pols als een worm die stuipt over de muis van jouw hand hij duikt op aan de weke kant van jouw arm stuwend langs de strot van kin naar kaak naar slaap bolt hij over bot liever leg ik hem dieper bloot in het…

ik ontlaad het leven even uit mijn lijf ontspannen als een lappenpop adem lucht weg als ik opgetild verblijf met kop en kont in de palmen van jouw handen straks na een ontzielde pauze verneem ik zachtjes uit jouw mond dat mijn voortbestaan bij elke prille dag in stof of geest opnieuw begint…

de ervaring zelf is niet te beschrijven de beschrijving is niet direkt te ervaren beschrijving een reflectie van lijven die onbeperkt in het heelal rondwaren toch deel van processen en systemen zijn een ervaring die weer uit delen bestaat die door het filter van de reflectie gaat op de grote vlucht door werklijkheid zo teken ik een rond…

je lijf vraagt vandaag niet veel het mijne evenmin slechts een ogenblik verstrengeld in elkaar tot de dag het gloren kraait de merel weer zijn deuntje zingt…

Ruim voor de bus vertrekt zie ik ze naderen. Ze lopen zo behoedzaam in de pas. Hun schoenen passen altijd bij hun tas, gezonde kousen steunen oude aderen. Een fleurig sjaaltje siert hun saaie jas, een beetje lipstick tegen het ontbladeren en zilverwitte krulletjes omkaderen 't gezicht dat vroeger mooi of lelijk was. Dit is mijn voorland…

Ze heeft haar eigen trots en wenst van niemand steuntoelagen, hoeft niet over drempels gedragen; heeft geen schulden af te lossen. Ze lijkt me te willen belagen, in staat me mentaal af te rossen als ik beschaafder uit wil dossen. Ik mag haar niet anders behagen. Ik duik voor haar in rieten kragen, wouden, struiken, pollen, trossen. Ik…

Waterdier af bek te groot in hardheid omvormt niet meer te sluiten. Visje, wat is er van je geworden? Onschuld spreekt nog uit ronde ogen, maar duistere wateren brachten slechts dood.…

geheel ontdaan ben ik, van uiterlijke schijn ik heb mijn stof afgelegd beleid nu een nakend bestaan een lijf, behaard van top tot teen maakt u onrustig tracht mij in ogen te zien blozend gaat u ten onder dat wist ik wel het vlees is zwak ik ben nu eenmaal een mannelijk wonder ongemakkelijk is uw houding bij het zien van…

Mijn lichaam vol verlangen, liefkozend glanzend in de zon, Verschijning van de waarheid, vlees en botten, mijn lichaam, De waarheid van botten, oorspronkelijk verborgen, achter katoen, linnen of satijn Nee, dat naakte glanzen, dat is fijn Waarom zo haten naar de kleuren? Het is net als de liefde bedrijven, met al onze kleren aan Mijn…

in wervel en rib en bekken schuilt een draderige spons een web van aders en vet hier wortelt elk orgaan nog amorf in de knop een witte waakhond gebald in een cel weert de gore kiem een ronde bark gedeukt in de flanken voert een geurloos gas naar de tippen van mijn lijf van long naar vezel draderige klonters stremmen mijn bloed…

ik zag de eik hij stond zo plompverloren eik te zijn onwrikbaar in z’n eigenheid onwetend van z’n levenslijn ik lag languit en dacht te zijn de schaduw van z’n kroongewelf geen toen en straks en geen daarginder, geen spatje van mezelf diep in mij zit een knoest een eeuwig oude stobbe een stukje oer dat tijdloos is dat nooit bewust…

soms als ik voor de spiegel sta en kijk in vreemd groenbruine ogen die ik, zo lang al, heel goed ken is ’t net alsof ‘k een ander ben te mooi om waar te zijn soms als ik naar die ander kijk - ze staat dan naakt en fier voor mij - voel ik de bewondering ik vind haar best een lekker ding te mooi om waar te zijn wacht eens: ik zie geen slanke…

op het balkon van mijn fantasie aanschouw ik heimelijk van achter mijn mannelijk masker het groeiend genot puilend en buigend, zacht rustend op haar dijen scheppen haar borsten een brug met tere pijlers het hoofd met lang getouwd haar neigt voorwaarts de spreidende draden verbergen deels haar aanzuigend rose met zuchtende…

Esthetische chirurgie Volgens velen heeft ouder worden zijn charme het vreet echter van aangezicht tot diep in de darmen gestaag woekert afbraak en verschrompeling voort wat eens jong elastisch mooi en strak weer gegeven hangt slapjes heeft slechts de functie verder te leven toch blijft de mens zich verzetten en wil de tijd keren verzamelde…

Wat is het leven toch vreselijk hard, wat kan het ineens een klap krijgen. De ene dag vrolijk en blij, de volgende weet je niet meer hoe je het hebt. Ineens wordt het je verteld het leven in je buik is niet meer. Hoe je verder moet dat weet niemand. Maar de pijn die blijft. Ze vertellen je alleen dat het moet, verder met je leven gaan.…

Ik kan me verbeelden een geduldig landschap te zijn, dat in de winter wacht op andere tijden. De werkelijkheid is anders. Het is meer een stervend landschap in de herfst, dat een strenge winter wacht en dan moet lijden.…

De lach verbeten tot een grimas grijnst naar stekels en grijze krullen gebeten door de jaren snijden tanden de tijd in wat ooit een wasbord was ooit was ik hem nu ben ik mij het kind speelt verstoppertje de oude boom buigt…

op afstand heb je makkelijk praten stuipen terwijl we door de vuurlinie moeten kruipen ieder legt zout op eigen slakken en z'n eigen booby-trap de geest ziek het lichaam moet geholpen verkeerd moment en verkeerde plek en we zagen het niet aankomen wie het wel zag kon het niet verhinderen angst maakt het erger slechte vrienden waar eindigt…

Ik heb ze: van die wappervoeten Ben veel te mager, lang en plat Met op mijn rechterwang een wrat Een neus vol bruine zomersproeten Ik heb ze : Piekig steile haren Te dunne benen, zo gênant (Wat ben ik mooi in dromenland) 't gaat over, maar na hoeveel jaren? Ik heb ze: knokig schriele knietjes En elke jongen lacht me uit Zijn blik verraadt…

De warmte ontstaat van binnenuit trekt langzaam naar het hoofd explosies blijven gelukkig uit. Een wáterval komt, als beloofd. ik lijk warempel wel als door de zon gestoofd. Het ganse lijf wordt nu bedekt door eerst kleine, later grote druppels zweet. Drijfnat met rode kop maar wachten tot het wegtrekt want ik weet net als anderen, ben…

ik heb nooit kunnen wennen aan dat ik niet met bier mee kan vloeien niet met gas uit een vulkaan kan stijgen niet hiroshima naar de maan kan stralen ik zit met een maag die borrelt met beteerde longen die nahijgen een hoofd dat alle kanten uit holt met een penis die niets wil dan stijgen ik zit met een lichaam als doorkijkraam waar de schoonste…

Wanneer ik in de spiegel kijk, Dan staar ik in een aangezicht Dat mij nog nauwelijks herkent: Een maanlandschap Met kraters en ravijnen Die ik nooit eerder had gezien. Nee, dit is geen gezicht En hier moet dringend wat gebeuren: Dus ga Ik nog vandaag Een nieuwe spiegel kopen.…

De spiegel is mijn vijand, van maten word ik bang. Dit is geen bevlieging, ik denk dit al heel lang. Zonder een blik in de toekomst, kijk ik alsmaar achterom. Ik kan er niet meer tegen, wil mooi zijn en niet stom! Maar iemand gaf mij goede raad, die ik nooit vergeten zal; Iedereen is anders, dus klim altijd uit het dal...…

In navolging tot vele groten die niet meer voldoen aan de visuele normen heb ik zojuist besloten om mij plastisch te laten vervormen De ogen eens flink laten tillen een onsje botox in mijn kin de huid strakker om de billen en mijn buik is niet naar mijn zin Een klodder vet in de lippen een schep siliconen in de borst kraaienpoten weg laten…

zo klom ik op Vogeleiland at de kwarteleieren met de aalscholver op mijn erectie sprong in bramenstruiken en likte de doornen naakt als ik was schuurde ik mijn huid spoot mijn zaad tussen kroos en karper omarmde de wezel en hermelijn en sliep de zeven dagen totdat ik naar huis moest we eten spruitjes, zei moeder mijn broers likten…