Alle inzendingen over oorlog

Een man in oranje hemd zit geknield in het zand Achter hem een religek met mes in zwart gewaad die zorgvuldig vastgelegd zijn haat omzet in daad Islam kent vele huizen, alle staan in brand F-16's stijgen op, kruisraketten gaan Wapenproducenten slaan de kassa aan…

Als ik stil zit verrassen bij elk moment van denken de ideeën die bewegen als spreeuwenwolken door het hoofd of vissenscholen in het water wendbaar tot gedijen dienen zij om in aanleg te verdwijnen bij volgroeiing zoals het bij talenten is in netten schrijf ik ze en vang ze in hun vlucht vogelvrij gevochten blijkt mijn blik met arctische…

In het donker sla ik mezelf, steeds weer,voor mijn kop. Urenlang duurt mijn strijd. De oorlog raakt in het slop. Giftig knal ik met mijn kussen. De mug baadt dood in mijn bloed. Het staat 1-0 na verlenging, maar haar overwinning smaakt niet zoet.…

Een religek snijdt een man de strot af Onze wereld is ontdaan F zestiens stijgen op, de kruisraketten gaan Zeg me, integer Westen: Waarom in daad het onderscheid als in Gaza de zoveelste granaat het zoveelste kind openrijt Een bevriende staat?…

Met de geur van dood de kleur van bloed de schreeuw en de tranen van wie in leven bleven.…

Wat gebeurt er met het woordgeluid wanneer kanonnen bulderen en stromend bloed de nacht inluidt voor doden en gewonden waar is de stem die vrede liegt terwijl geweervuur steeds meer harten grieft mensen niets meer vragen dan doden-loze dagen is er geen zin geen woord of taal die einde maakt aan dit verhaal van wreken en verdelgen…

ik had je hand in hand willen betreden je kinderen thuis willen brengen toch liep 't anders, anders dan gedacht 'heilige' grond verzadigd met verdriet in de loop der tijd overwoekerd overwoekerd met al er groeit en bloeit zingen vogels er in 'gepaste' stilte gelijk begraven verhalen die nooit meer 'n luisterend oor zullen vinden…

'n onbeschreven blad, ging vol idealen de uitdaging aan onmogelijk voor te stellen hoe het precies zou zijn de inzet honderd procent, vrede was de missie in een land dat je vreemd was zo ook de verwikkelingen als 'n vlieg raakte je langzamerhand verstrikt in het web, dat oorlog heet van vrede leek geen sprake, toen granaten om de oren vlogen…

weer vlagt het doek strak in de heersende wind de echo’s van duizenden kelen zijn gelukkig verdwenen stenen beelden met gebalde vuist vormen nog het decor van wat teloor is gegaan maar aan de grenzen van het plein speelt venijn alweer de dubbelrol van lotgenoot en vriend te zijn niet confronterend toch gedwongen en met pijn weer…

Sjaka die slaapt met zijn speer. Staand. Vogels, vlinders, alles wat beweegt sterft door zijn blik. Bij vrije verkiezingen zou hij grandioos verliezen. Wie hem liefheeft stuurt hij op een hopeloze missie. Om te creperen onderweg of om terug te keren, uitgemergeld. En dan die vragen en die opdrachten. Breng die berg daar naar mijn huis. Breng…

Bij het zien van de nu dagelijks gruwelijke beelden op het nieuws of in de krant om een hogere macht met hun daden te eren weet ik nu zeker dat er geen bovennatuurlijke bron van kwaad hoeft te zijn want de mens zelf is al heel goed in staat zich in elke vorm van goddeloosheid te manifesteren…

waar zij passeren blijven kruisen achter huizen leeg wie met granaten eren zal de eeuwige weren…

Ver weg sterven stemmen in de wind, terwijl een dreigende schaduw groeit. Opeengepakt. Weerloos. De hemel zwijgt en in de nacht vallen schreeuwen zoveel zwaarder. Een laatste ongehoorde doodskreet. Een genadeloos gebaar. Een zin die geen zin heeft. Een waarheid die niet gehoord wordt. Een kind zonder vader.…

een boog met zwarte pijlen schittert door mijn doorrookte ogen ik ben gevallen in de zwarte aarde en wacht op het naderende lot dat de verliezer zal ondergaan als slaaf verkocht of afgemaakt door de noordelijke barbaren mijn helm heeft mij verlaten mijn zwaard achtergebleven in mijn laatste gevecht het spookt door mijn hoofd een…

In het bos groeien de vraagtekens gevoed door de geur van dode stenen waarop levende herinneringen staan gekrast de kleuren worden weggevoerd heersers van heden treden binnen - eens was deze stroom vloeibare liefde onderweg naar het raadsel van de taal waar alle dialecten samenvloeiden waar bij Babel die Liebe, the love en l'amour elkaar…

Hoogbejaarden, kleine kinderen in een rolstoel of op een fiets kleuterscholen ziekenhuizen zullen wij van aarde vegen wie verhindert ons nou iets? land en leven, lucht en water alles jatten wij al jaren mee voor Gazanen is er geen later met de hulp van fascisten en de zegen van jhwh.…

Waar gaan we heen met de wereld, als er kerels rondlopen met bommen en granaten, waar moet ik dan mijn inspiratie tot liefdesgedichten laten.…

je voelt het komen intenser en dichtbij verfletst de kleur van dromen ooit waren we vrij zorgeloos en onbevangen met een warm welkom blij totdat het vlekje kwam het verkeerde plekje dat snel groter werd een tsunami van angst overspoelde de wereld onderdrukte het eigen gevoel met de hemel als troost leren mensen hun kroost te leven…

Zou je ook niet, net als ik met je vuist op tafel willen slaan, al was het maar een keer? Zou je niet die koppen tegen mekaar willen beuken, al was het maar voor een keer? Zou je niet met schoenen aan, op een vergadertafel willen gaan staan, waar al die leiders beslissen, of hulpverlening wel of niet, de slachtoffers mogen gaan…

het laatste beschavingsvernis sluit de kist terwijl nieuwe raketten vertrekken richting verderf en dood gedrogeerd en gemanipuleerd door strategen vechten bendes en legers hun strijd om de macht pionnen in het spel van kanonnen weer raast de waanzin van oorlog en verwoesting aan de wereld voorbij en nog even dan gaat het ook tussen jou…

al lijkt de aarde nog zo hetzelfde toch is dat het niet ondenkbaar is het bloed dat sinds jaar en dag vergoten wordt om dat ene stukje dat noch aan hem noch aan haar toebehoort maar aan ons allemaal…

Elke dag zie je ze weer op het journaal er zijn er nu toch al veel meer als soldaten met hun camouflage pakken bivakmutsen bezetten ze gewapend separaat en adequaat onafhankelijk allemaal hun eigen Checkpoint maar hou ze in de gaten het is wel even wennen maar zo’n ding in je armen vervult je jongens droom je eigen oorlog…

ik vraag om regen en sleep de goden uit een groter leven weg de wereld huilt een rivier wacht op ogen 't zwellen voorbij de stroom van het kwade wie vergiet het vergeven op lippen 't gorgelen van gebeden aangetast door verzet ik sleep de goden uit de eeuwigheid weg uit vuur en wapens…

Oorlogen veelal met een naam: de 80 jarige oorlog (Spanje-Nederland) De Frans-Duitse; de Engels-Franse; de Nederlands-Belgische; de 1ste wereldoorlog; de 2e wereldoorlog; de Koude Oorlog (Oost-West); de vuile oorlog (Argentinië); de Israëlisch-Palestijnse oorlogen En nu een wereldoorlog zonder naam of toch: de onverschillige oorlog de nieuwste…

Verslagen sta ik aan de kant aan de zijlijn voel me machteloos wat ben ik in deze wereld waar mensen elkaar naar 't leven staan is dit de mijne waar men kinderen neer maait, vliegtuigen uit de lucht schiet het licht niet in de ander z'n ogen wordt gegund ben ik verdwaald…

Om in deze tijd van warmte te spreken van een sneeuwbaleffect, moet je wel heel koelbloedig zijn, sprak hij, Hoezo, sprak zij, zag je het journaal? De een vuurt een raket af de ander kaatst hem terug of houdt hem tegen, Zo komt er nooit een soort van vrede, zal er altijd sprake blijven van het Sneeuwbaleffect!…

ze vluchtten voor gezapigheid dachten roem en eer te halen voor volk en vaderland niets was minder waar misleid door mooie woorden wachtte slechts dood en verderf loopgraven raakten verzadigd van bloed te jong gilden jongens om moeder een eeuw na die vreselijke strijd graaft men rond Ieper nog botten op klaprozen buigen stil…

het was niet dat het leven dat jij leefde onbelangrijk was integendeel toch namen jouw moordenaars het recht in eigen hand waanden zij zich God door te bepalen dat jij voorgoed je ogen sluiten moest…

Dagelijks wordt het leven, de liefde en de dromen van geluk van duizenden vernietigd in het starre spel van macht en eigen gelijk. De absurde logica van zinloze wreedheid en onmacht van verdriet ontgaat geen mens die mens is. Hun leed weegt duizendvoudig op mijn schouders.…

De stilte sloeg als een knal een diepe geluidloze krater. Rood gekleurde granaatschreven picassoën de grond. Een laatste zucht van leven wandelt dodelijk de vrede in. Onbekende witte kruisen kreunen als bezegelend teken DE WERELDSE RUST...!…