Netgedichten

netgedicht (nr. 25.912):

Laatste reis

De trein vertrekt
spoedig naar het einde
de mensen zijn
al half dood in kleden gezakt
honger heeft de meesten
al ernstig verzwakt
de wielen dreunen langzaam
de laatste reis begint
een vrouw beklemmend eenzaam
geeft wat warmte aan een kind

de ogen staren leegte
het leven ooit geleefd
is nu oneindig lijden
de vijand onbeleefd
de trein in mist geraakt
en slachtoffers van onschuld
het bloed al uitgebraakt

de mensheid is zo wreed soms
het is vaak dagelijks te zien
wanhopig door zoiets oliedoms
de oorlog als een machine
van duistere wraakzuchtige machten
de dageraad reeds onvertrouwd
de dodentrein raast door de nachten
om de zwakken wordt gerouwd

de helden sterven eenzaam
de achterblijvers koud
een oorlog kent geen winnaars
de wereld wordt zo niet meer oud.