937 resultaten.
Moulin du Vent
netgedicht
3.2 met 9 stemmen
556 (Moulins de Paillas)
cirkels schrijven
in de lucht
het optellen
van talloze nullen
tot je er
duizelig van wordt...
als de wind
eindelijk gaat liggen
zwijgen de wieken
de molenaar kan
gerust huiswaarts gaan…
Stoomdepot Rotterdam*
netgedicht
2.6 met 12 stemmen
686 We studeren treinen,
stoomlocomotieven met een
sissende s. Een overhoring.
Een dikke Duitse diesel dendert
donderend door. Achter hem aan:
een rijtje stilzwijgende goederenwagons.
Nu even niet associëren.
Bij de les blijven dus en onthouden
hoe deze trein er nu uitziet.
Dit is een repetitie.
Vandaag leer je voor morgen.
En morgen rijden…
Mobiel station Yvonne
netgedicht
4.8 met 32 stemmen
977 Centraal station een remonstrantse dominee
sprak mij aan en deelde mij al heel snel mee
dat wij dezelfde school bezochten
leraren passeerden de revue
na veertig jaar nog steeds niet dejà vu
na het overstappen ineens temidden van studenten
voelde ik mij heel snel thuis in veertig jaren
waren de meest boeiende studentenelementen
nog steeds dezelfde…
Naar huis
netgedicht
4.8 met 17 stemmen
728 Phuket 100 kilometer,
de zon is een brandend wiel,
hitte druppelt als was.
Parelende handen sturen de auto
over rivieren uit teer,
de blik stuit op rubberbomen.
Terwijl de verte nadert
weet ik een glimp van koelte
om de volgende bocht.
Sproeiers en magnolia,
gin-tonic en een bries,
een stoel op de veranda.…
unieke naam
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen
1.493 het vliegtuig
landt keihard
met een schok
stokt navenant
in mijn schouders
zonder enig excuus
een onverschillig
maar dagdagelijks
gebeuren
mijn droom rolt
als een teerling
op de landingsbaan
verplicht met gordel aan
tot bij de stilstand
van het noest gedraai
ik sluit mijn oog
een arend stort zich
onbeducht in zee
ver achter…
onvoltooid applaus
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
1.384 kort voor Tarifa rechts
kronkelt een nieuwe asfaltweg
glimmend haast spiegelglad
richting zee
daar kruip je dan
bijna tot in zee
tot op het strand
o stad
zo diep gelouterd
tot in je grauwe stenen
het is hier stil
het is hier beter
niet te spreken
want stenen
spreken niet met woorden
maar met beelden
het forum ligt verstomd…
Verraad
netgedicht
4.8 met 16 stemmen
790 Onderweg zul je eilanden,
oceanen en steden tegenkomen,
je zult vrouwen omhelzen
in de schaduw van olijfbomen
en kinderen verwekken in
koude of in warme landen.
Dan op een dag,
waarschijnlijk onverwacht,
zul je iedereen achterlaten,
je zult je ogen sluiten
en met een sereen gezicht
zomaar vertrekken.
Hoe is het mogelijk
het licht van…
klokvast
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
1.222 straks sjouw ik
met mijn koffer
achter mij valt kras
de deur in 't slot
klokvast
vlieg ik
op witte wolken
naar het zuiden
de aarde
begroet mij rood
wil mij op zijn minst
verleiden om te blijven
in de netten
onder de bomen
groen en zwart
smakken al olijven
maar vooral
de oogst
van zoete druiven
zal beklijven.…
Onrust
netgedicht
4.5 met 18 stemmen
1.034 Ik heb de gele zee doorkruist
op een roestige vissersboot
en rillend van de koorts
naar parels gedoken
in het groene water
van de Andaman Zee.
Ik heb tijgers zien rennen langs
de zilveren schelpenstranden
van Myanmar
en papagaaien zien fonkelen
als kleurige edelstenen
gebed in het groen van de jungle.
Ook heb ik de bergen
van de…
Naar de Oost
netgedicht
4.6 met 14 stemmen
659 Het was op een heldere oktobermorgen
dat ik Nederland voorgoed de rug toekeerde.
Slechts bepakt met een saxofoon
en wat gedichtenbundels
vertrok ik naar het oosten
voor onbepaalde tijd.
Vierduizend zonsopgangen later,
herinner ik mij die dag
als de gelukigste van mijn leven.
Het gevoel van absolute vrijheid
dat ik ervoer op het…
Athene
hartenkreet
4.2 met 8 stemmen
1.617 Zo af en toe
schiet de goddelijke hand
achter een wolk vandaan
om zijn troetelblokje
om het te gebruiken
in een hemels Lego-spel
en tot hij het weer terugzet,
is er niemand die Nike mist ...…
chemin de fer
netgedicht
4.1 met 10 stemmen
571 nooit ergens zoveel in onbruik
geraakte stukjes spoor gezien
als onlangs in Frankrijk
restanten van idyllisch gelegen
lijntjes van weleer
waarover moeder natuur
zich met liefde ontfermt
sporen van oxidatie
op vermoeide rails geven kleur aan
woelige geschiedenis van jaren her...
in het oude stationsgebouw van Vers
dat in gebruik is als…
Pico de los Reales
netgedicht
4.5 met 19 stemmen
677 De berg maakt een
hoofse buiging naar
Estepona aan zijn voet
een bladgouden zon
belicht zijn
schitterende wolkenpruik
en minzame palmen
wuiven als kwasten
aan zijn troon.
In de verte
zingen de golven
van de Middellandse Zee
een turquoise hymne
voor de ongekroonde koning
van de Costa del Sol.…
op de rails
netgedicht
3.2 met 11 stemmen
1.364 de zomer zindert boven onze rails
kapotte airco's lijken iets reëels
verhit protest wordt uiterst koel gesmoord
hoe stoomt de nederlandse sneltrein voort
en weer rangeert het weer wat actueels
een najaarsstorm blaast blaadjes op de rails
de routeplanner raakt compleet verstoord
toch scheurt de nederlandse sneltrein voort
als koning winter…
In Exsilium
netgedicht
5.0 met 15 stemmen
523 Meestal is de lucht hier
gevuld met zinderend stof
behalve wanneer er een
westelijke zeewind waait
dan kan de verte
pijnlijk helder zijn
de zon schijnt hier
van kleur te veranderen
met het wisselen
van de jaargetijden
en de toevallige regen
ruikt naar mos en paddestoelen
ik wandel veel
door het rotsachtige bergland
me verbazend over…
Verlaten cortijo
netgedicht
4.9 met 16 stemmen
609 Nu is het stil
op de binnenplaatsen.
Fonteinen keuvelen niet langer
met badende merels
en niemand harkt de gevallen bladeren
in de boomgaard bijeen.
Maar wanneer ik mijn ogen sluit
hoor ik het lachen van voorbije zomers
en voel ik het sprankelen
van tinto de verano in mijn mond.…
Reizen maakt je formalist
gedicht
2.7 met 6 stemmen
10.658 Reizen maakt je formalist.
Je bezoekt de buitenkant van de dingen,
geen innerlijke zaken.
Op de hotelkamer sla ik uit verveling
een mug dood. Me ervan bewust
dat elke herinnering een toevalstreffer is.
En 'n vriend knipt gaten in het wandkleed
om later de puzzel van z'n geheugen
met een driehoekig geveltje aan te vullen,
zodat 'n logisch,…
La Luna è Sopra Caprera
netgedicht
4.2 met 16 stemmen
613 De glansrijke lach
van Caprera bij maanlicht!
De pretoogjes van de sterren
en de geur van magnolia.
De hartstochtelijke kussen
van een Italiaanse vrouw.
Toen ik in de verte
ook nog eens
´Un bel di´
van Puccini hoorde
waren al mijn zinnen
ècht begoocheld!…
Dood in de Sierra Moreno
netgedicht
4.9 met 15 stemmen
561 Het gloeiende hoogland
van de Sierra Moreno
krimpt ineen onder
het krijsen van de middagzon.
Gieren bekvechten
om het lederen karkas
van wat eens een
bruine koe moet zijn geweest.
In de afgrond voor me ligt,
bedekt met verlepte boeketten,
het uitgebrande
wrak van een autobus.…
Dalida
netgedicht
4.7 met 10 stemmen
635 rendez-vous
met een droombeeld
in levend wit
ter herinnering
aan een stem
vol melancholie...
een blikvanger in de
achtiende divisie
van begraafplaats Montmartre
als een vorm
van ontkenning
staat zij daar
'herrezen'
uit een zee van bloemen
die tot jaren
na haar dood
nog dagelijks
door bewonderaars
worden bijgezet…
Reiziger
gedicht
4.5 met 108 stemmen
16.138 Aan wie behoort de reiziger
die zandkorrel op de weg,
dat stofje in de lucht?
Zijn het de hoge klippen
of diepe dalen?
Is het de walvis,
dromedaris of het land
waardoor ze gaat?
Is het de reiger
die een stukje meevliegt
of de struik
die eerst ver,
dan dichtbij,
tenslotte achterblijft?
Nee, zij hoort niet aan
de zuidelijke hitte…
Castilla la Mancha
netgedicht
4.7 met 15 stemmen
573 Een colonne muildieren
zet zich in beweging
citrusvruchten deinend
op hun ruggen,
de blauwe ballon
van de namiddag
vult zich met stof
en zwelt op.
Onder strooien hoeden
rollen druppeltjes zon
langs de gezichten
van rokende mannen,
misschien zullen donderslagen
straks de hemel doen barsten
en wellicht zal er dan
wat bittere regen…
Piazza Siciliana
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
1.202 langs de oude fontein
over verweerd travertijn
schuifelt een mamma
haar zoon op Vespa-vering
lummelt bij de wering
met een raggazza
haar man speelt canasta
bij een bord hete pasta
en een glas Corvo-wijn
stemmen sterven zacht
in de Siciliaanse nacht
waar geheimen geheimen zijn…
Nai Yang
netgedicht
4.6 met 20 stemmen
883 Eens zal ik me
alles herinneren.
De magische geur van pijnbomen
gedragen door de schroeiende wind
het glinsterende strandtapijt
onder mijn voeten
het alarmerende gezang
van verre cicadas.
Opeens zal ik me
alles herinneren.
De hardheid van purperen wolken
en golven zal me overspoelen
en ik zal rouwen
om dit desolate oord.…
Aliën
netgedicht
4.7 met 11 stemmen
752 de stam van de boom
op de camping municipal
in Bourg-en-Bresse
oogt buitenaards
wanneer ik hem
met één "click"
tracht te vereeuwigen
geeft hij mij nog snel
iets van een knipoog
vergeefs zoek ik later
naar het bewijs op de foto…
Nacht in de tropen
netgedicht
4.1 met 24 stemmen
1.261 Dreigend roffelt de zonsondergang!
Het eiland beeft en
bleke vogels trachten
het donker te ontvluchten.
Haastige vrouwen sidderen
onder de schemersluier
verlangend naar
het veilige dorp.
De geur van wierook
en het gemompel van gebeden
kringelt op uit tempeltjes
langs het pad.
Dan stopt het krijsen der vogels!
Geen oog doordringt…
Geworpen in een zee
netgedicht
3.8 met 5 stemmen
831 Geworpen in een zee van geuren,
van licht dat anders is dan thuis,
van vreemde namen, klanken, kleuren,
van andere woorden,... straks naar huis.
Wat heb ik heimwee naar `t vertrouwde,
naar koele lucht en zomerblauw,
maar zal ook daar de zon zo branden
dat ik er echt niet meer van hou?
Laat me nu hier nog maar genieten,
nog even dan, en…
Delfi
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
426 de zon kapt op de helling
een heiligdom van stenen
letters voor altijd gedreven
het gesproken woord is uitgedoofd
hagedissen scharrelen schichtig rond
stille woorden op gewijde grond
rotsvast gehecht als toverwoord
de zon brandt verder ongestoord.…
Zo ver van huis
netgedicht
3.9 met 8 stemmen
1.628 Zo ver van huis, een andere wereld
met vreemde mensen, toch vertrouwd.
Ze wenen wel dezelfde tranen
en worden hier ook graag vertrouwd...
Er is de hete lucht, het dromen
van altijd weer een ander licht,
de stilte soms tussen de woorden,
de klanken van een nieuw gedicht,
maar ook het zoeken naar de namen
van ander fruit, van zoveel vreemds,…
EXCURSIE
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
552 haar stem klonk luid en vreemd verbogen
er hing iets om haar nek, ze was een buik-
spreekpop, die als een pratend doorgeefluik
vertelde over schepen, over dogen
het was niet waar, al was geen woord gelogen
maar zij genoot alleen het vruchtgebruik
van wat geschonken werd uit deze kruik
en debiteerde slechts ons onvermogen
het zonnetje brak…