Alle inzendingen over liefde

De waanzin rondom, ik moet er niet aan denken, want dan word ik gek. De waanzin in mij, ik moet er niet van uitgaan, want dan ben ik gek. De weg van wijsheid gaat uit van eigen wijsheid en die van alles. De wijzen wanen zich wijs ondanks ellende, dat is niet zo gek. Och, die verwaanden, ik wil, dat ze genezen, daar hoop ik maar…

heb de aarde keer op keer de helling opgedragen met blote handen uit het dal gehaald en om de wortels heen gevlijd jouw koude regen gaf het hechten in de bodem veel te weinig tijd jij plaatste liefde op een hoger plan maar op de stenen kam wilde niets groeien sta nu met lege handen de zon zal onze wortels een voor een verbranden…

was het laat die zondagochtend toen ik thuis kwam en niet meer wist waarvan of wat ik gedaan had de sleur bepaalt m'n dagindeling m'n gevoel is weer geknapt zo is toch elke dag een marteling waarom kijk je niet om in spiegels die de waarheid zien is jouw verdriet dan zo verstoord wil je nog meer misschien ik wil zon ik wil zee ik wil…

De rede en de intuitie zijn op oorlogspad stemmen weer niet overeen gevoel wordt ook gemist nadenken komt nu aan de orde een keuze doen is van belang omstandigheden tellen zwaar is er ook nog liefde in het spel dat overrompelend ideaal men lacht de zorg niet weg na jaren leven delen en doorstaan de afgelegde weg was echt niet saai waar…

Een heimelijke hartenkreet onloochenbaar en puur De meedogenloze hartenpijn door zelfopgelegd censuur Het woud van mijn emoties overwoekerd door pure angst Als visser op de open zee huiswaarts kerend zonder vangst Met een mokerslag moet ik breken door de sterke rotsenwand Om de liefde te verklaren aan mijn tersluikse zielsverwant…

Mijn gedichten zijn voor iedereen te lezen en te verspreiden. Plaats ze maar onder de categorie liefde voor jou en ieder. Ze gaan over jou en iedere liefhebber van zich en ieder.…

ik sta met mijn voeten diep in de grond jij waait voorbij in wolken en buien omgord met getekende bast verzamel ik kracht om jou te bereiken ontluiken mijn knoppen aan lentetwijgen jij bent de zon aan een heldere hemel mijn wortels kennen jouw bron…

Ferme droombezorger kwam een gondel vol nachtelijke arabesken aan haar schenken Immense bonte vlinders hielden wake aan houten baldakijnen van het hemelbed Witte linnen lakens ontvingen het blijk van mijn genegenheid met een tere zucht…

Er bestaat geen mirakel, schoon als de dij van een vrouw, de lijdensweg van een rivier, getekend op die zachte glooiing, gehouwen in marmer, redden zullen ze niet, gevormd voor het leven, onderhandelen ze met niemand.…

mijn armen om je lijf zuchten traag de nacht omver m’n kin rust op jouw rug, mijn adem vlecht de warmte tot een zachte naam ik vraag voorzichtig: blijf? en wens meer lichtval door het raam…

zij hebben jou tentoongesteld als creatuur van deze tijd alles wat afwijkend is vindt spot en pesterij de eenheidsworst is slank en blond gemaakt met witte tandenrij volgzaam is de leus en op bevel word je verstoten het zwarte schaap ben jij…

twee verliefde blauwbekkende kauwtjes, zachtjes pikkend in elkaars nekveren, mooi, teder silhouet op ijle voorjaarstwijgen, in een koude, vroege februarizon, pienter glanzen de oogjes, zwarte pareltjes, stilletjes keuvelend, kauwend, preuvelend, niet bang meer voor grote broer de kraai, nee, pril verliefd, heel verliefd zijn ze, pril en verliefd…

Zondagmorgen vroeg ze ademde muziek langs het raam trok stilte binnen fluisterend ochtendlicht verdreef de nacht van zijn dromen kwam met stralen mijn huis binnenspoelen die toon die geur die tinteling diep in hun spectrum verborgen kon het blijheid zijn in onzichtbare deeltjes fotonen geluk? en naast me lag zij het prisma dat mijn…

stuur je 'n scheepje vol met warmte en met heel veel liefde van mij kijk totdat je uit het zicht verdwenen bent voel ik jou weer dichterbij…

jij bent de clown en laat het circus de revue passeren jongleert sterren van de hemel voltigeert met paard tijgert langs de stalen hekken van de leeuwenkuil laat stof opwaaien uit de hoogste trapeze door dodensprongen zonder net in stilte huilt de clown maar kondigt lachend zijn nummer weer aan in het eeuwig gaan voor…

Een melodie zweeft door mijn hoofd, hij raakt mijn hart. Vervult al mijn gedachten, met woorden vol van smart. I love you, I love you, I love you, Like never before. Het is zo lang geleden, Dit hoeft nu toch niet meer? De melodie zwelt aan, bevestigt het me telkens weer. I love you, I love you, I love you, Like never before. Waarom…

Als ik dadelijk tegen jou fluister dat je weg moet gaan zeg jij misschien waarom mijn lief, ik hou van jou Moet ik dan zeggen dat ik niet meer leven kan met jouw liefde voor de pijn en dat mijn eenzaamheid steeds groter wordt Maar als ik dan weer naar je kijk en je smal gezicht omvat ben ik blij dat ik gezwegen heb...…

Mijn stem is zwijgzaam in mijn hoofd roffelen de woorden en verdrink ik in ongeboren gedachten wisselwerking lijkt verloren zit in een fase van optrekkende mist die gepaard gaat met momenten van verstilling mijn spiegelbeeld is mijn gedaante niet meer sinds jij mij de weg naar het onbekende wees…

Alwat ik nu doe beïnvloedt het gebeuren en ook wat jij doet. Jij bent zo bezig met zoveel vreemde dingen die ik niet begrijp. Toch is wat jij doet voor mij van betekenis, jij doet me iets aan. Al ken ik je niet, je bent met mij verbonden door al wat je doet.…

In het voorjaar schuilt haar vrouwelijkheid, winters lonken alleen vermoeide oude mannen, zomers spelen kinderen onbevangen, dan ben ik in het najaar tot alles bereid, dan bestaat er geen verlies aan tijd. En komen we elkaar vervangen, wordt de hengst van passie als overwinnaar bereden, beteugeld, gevleugeld van verlangen en verschuiven…

ik heb je haren met wind geborsteld gekruld door een stevige bries je lippen en mond gekoeld en gevuld met het zacht van de regen je lach en je ogen braken als zon door de buiige wolken heb je met woorden gekleed frivool en pikant mijn godin op haar allercharmants…

Grauwe wolken lagen boven ’t land duisternis had al haar mantel gelegd Samen wandelden wij, hand in hand woorden werden met kussen gezegd Duistere vrede hing over het gebied waar geen enkel gerucht weerklonk Zij die zich volkomen op mij verliet was ‘t, die met mij van liefde dronk Koele lucht maakte adem zichtbaar in ‘t erg kort schijnsel…

als het licht feller is als ooit te voren en ik je beter zie dan ooit zie jij nog steeds niet hoe mooi je bent laat me toch laat me dan toch van je houden als je zegt dat je me lief hebt ik twijfel geen moment maar laat me toch laat me dan toch van je houden als ik zeg dat ik je lief heb dat ik om je geef zie dan ook hoe mooi…

Mijn dans is de dans die eenden dansen wanneer zij zwemmen Mijn dans is de dans die wolken doen wanneer zij onweer temmen Mijn dans is de dans die een hart laat kloppen zonder sein om ooit te stoppen Mijn dans is de liefde die men geeft als veilige warmtebron Mijn dans is de haat die wordt gekweekt met God als compagnon Mijn dans is de…

(voor Mirjam Bruijn) Teder hart, ik denk aan jou, terwijl ik doelloos door de straten slenter, snuffel tussen zinloze prullaria in de Wibra. Teder hart, ik hou van jou, ook al ben je kilometers van mij verwijderd, is het lot vooralsnog zo wreed, je voelt nabij. Teder hart, ik blijf je trouw, ik verlang ernaar je harteklop op mijn harteklop…

Voel je dat ik in je hart kijk? Zie je me in je tranen ? Voel je me in je buik als ik jou ? Open je ziel mijn schat hou van me!…

ze stonden allemaal vol in het licht met zon op hun gezicht familie vrienden en bekenden deelden het leven dat ik leidde maar in het lengen van hun schaduwen verkleinde ook mijn beeld tot de laatste vriend mij vroeg wat er aan scheelde ik schaduwde slechts plicht het volle licht had mijn leven al geruime tijd vergeven…

Jij bent almachtig door ieder lief te hebben zoals jezelf. Elk moment ben je herschepper van de wereld, zelfs van de hemel. Voor en na je dood heb ik je lief als mezelf: wil jou gelukkig. Mijn tekeningen en haiku zijn beschikbaar ter overweging. Iedereen kan ze gebruiken en verspreiden over de wereld. Zij ademen steeds de…

vanuit de zilte wolkenzee met de voeten vast omsloten spoelde jij mij aan in ruisende stilte herkende ik jou zag ik golven in je ogen indrukwekkend jouw lieve glimlach hart werd zonneklaar een lied bezongen in woorden van diepzinnigheid met wuivende zwarte haren en door de poriën van je zwoele lichaam druppelde je mij naar binnen zeilend…

De ochtend gloorde boven het land in een oplichtende mist Zij stond stil in een graanveld vol met klaprozen Een vrolijke bries plakte damasten jurk tegen fragiele lichaam Haar zeeblauwe irissen schitterden in het licht van dageraad…