Alle inzendingen over liefde

Gedacht, verbeeld en zo helder raakt de nacht ons waar wij liggen, tussen grote Beer en Stier en alle sterren in het hemelse gewelf, belichaming van verbeelding, wat we in elkaar en de aarde zien, verlichte huid en ziel uit het stof van alledag, niet door de tijd te zijn versleten. De dromen worden wakker naast zichzelf, wachtend…

hij zag de winter bloeien in de eerste sneeuw zij hoorde schotsen breken in de donkere schuif van kruiend ijs de nacht gaf amper nog zijn korte sombere dagen prijs hij wist de sterrenhemel bewonderde de klare maan maar zachtjes kwam het fluiten van de vogels aan een prelude van de lente toe hij zomert al in licht en warmte…

Ik ben anders dan anderen, ik tover bloemen op sombere gelaten, ik maak mensen kwaad omdat ik te dichtbij kom met mijn waarnemingen en orale uitingen. Soms zou ik ook wel voor altijd willen zwijgen, zoals de massa, maar dat is mij te gemakkelijk, te braaf en te laf. Een dichter is geen dichter als hij zwijgt als een sfinx, als het graf, nee,…

Al weet je niet waarom, je bent er altijd naar op zoek en het zoekt jou het kent je twijfels al te goed het deelt je angst en toont zich pas wanneer je roerloos durft te blijven kijken het is al lang en breed verdwenen vóór je dacht te kunnen zeggen wat het is het is zo stil, zo klein zo echt en het gebeurt zo vreselijk dichtbij het…

De waarheid lijkt daar voelbaar in ieder moment In de stilte en het geluid als jij dichtbij me bent Jouw gaan komen en gaan door het leven dat jij leidt Zover weg van al mijn dromen verloren in de afgelopen tijd Soms weet ik niet meer hoe het allemaal verder moet gaan Jij zit nog diep in mijn hart maar wil jij me wel verstaan De waarheid…

Iemand die veel leed heeft in zijn leven, wil zo graag ook wat vreugde beleven! Als naaste kun je dat geven... Om die eens te bezorgen een fijne dag, waarop men dan genieten mag! Zoiets verzacht de pijn en kan men even gelukkig zijn!…

Mag ik dan even huilen en bij je zijn om te schuilen, ik ben nu zó kwetsbaar, zó klein geworden door jouw leugens, je ontrouw je fantasie én mijn dromen, dat we ooit samen zouden komen en blijven ,één hart in twee lijven. Ik keek jou in je donkerste tijden in je ziel, zag je lijden, en hoe zwaar het mij ook viel ik wachtte, tijden, geduldig…

jij bent geen pluisje in de wind of speelbal van de tijd jij hebt alles in de hand denkt altijd de mooiste bloemen aan de overkant maar het is jouw magie die ogen trekt woordloos wordt de liefde in je schoot gelegd jij bent een sterke vrouw in het aan anderen geven maar vergeet vaak ook het recht op eigen leven…

Zij lagen daar aan de rand van Texel geheel relaxed en high van de hasj. Hij was even afgeleid door de huppelende borsten van een ranke jongedame, maar daar deden haar tongzoenen het zwijgen toe. Ze bedreven de liefde in de wilde golven van de Noordzee. Jan Wolkers de Geest zegende hen. De kwallen en krabben gleden over hun lichamen, terwijl…

Met jouw boot, hoe we probeerden het land te bezeilen, de zee te bestraten, hoe we soms vergaten waar ons hart te laten.…

Jouw stem te horen Jou even te zien Jou aan te mogen raken Jouw troost als ik grien. Dat zal nooit meer komen Dat is verleden tijd Dat gebeurt alleen nog in m'n dromen Dat raak ik nooit meer kwijt. Ik blijf op je wachten Ik wacht al zo'n poos Ik bljf van je houden Ik word soms hopeloos! Een woord van jou Een klein teken Een glimlach…

Ik zal je helpen van morgen tot de avond en ook in de nacht.…

ik woon en droom in mijn kasteel muren van fictie torens van kristal gewelven en bogen sterren aan het sprookjesheelal mijn toren is geriefelijk kamertjes zijn knus de lucht is koel kleurt en geurt naar bloemen hooi en zonnig zomerfruit door open ramen waaien vlaagjes natuur naar binnen de stilte is gevuld met klein gezang van…

Ik steel je lach als een pril ontwaken In een zee van tijd zal de liefde warmte aan onze vriendschap binden ik leun mijn loom verliefde lichaam tegen je vastberadenheid aan we zwijgen intiem in ogen die gedachten aaneen rijgen tot de winter als ouderdom wijsheid verworvenheid ons deel is geworden en gebreken de vruchten zijn…

Op de radio 'ons' liedje van toen tranen rollen om laag Die kiss forever..de Hollandse zoen ik kreeg er zat en heel erg graag Vijf mooie jaren gekregen jammer genoeg niet meer.. Mijn vriend en soulmate voor het leven de herinnering is waar ik op teer Weet je...lieve vriend van toen je hebt een plaatsje in m'n hart Geloof me 'k zou zo over…

Ik hou van je, ik hou van de letters die je schrijft, op haar boezem, hoe je bloesemt terwijl je naar haar kijkt, benijd niemand hou van de woorden die ik spuw van de stilte ieder uur, het waken van de klok, geduld in het sop. Ik hou van letters, woorden, daden, hoe ik lijd, ik zoek, ik zwoeg honger dwingt me zinnen wringen, kamers…

je vijvert in rimpelloze rust kaatst hemel haar eigen blauwdruk terug waar beken jou in oorsprong vullen met jeugd en speels onstuimig zijn neem jij hen in bescherming en leidt ze door verwateren naar eigen veiligheid aan jouw boezem is het heerlijk laven voordat zij zich op weg naar zee gaan wagen…

Als een spanning in ons midden Voel ik hoe je naar me kijkt Ik wens me stiekem wat je denkt Maar ik weet de waarheid niet In mijn wensen zal je houden Van mij en alles daar om heen Gaan we dansen, kussen, trouwen Slechts een wens die ons verbindt Want jouw ogen zeggen anders En je lichaam danst ook niet Jij zal nooit van mij gaan houden…

Oh vrij zo vergankelijk, even bij het ochtendwaken. Vluchtig ijl je voorbij in het samen zijn, in wij! Och vrijheid dans nog even vrij nog zo heel even met mij!…

Ik ben geen veelvraat in de liefde, mijn bord onaangeroerd, gerechten ongeproefd. Maar jij, likt duimen en dinges af. Geen gram erbij, geen indigestie en geen straf. Ik heb genoeg, nu al. Schuif mijn bordje aan de kant. Mijn hart in niemandsland.…

Valentijn liefjesdag maar is dat ook voor onbereikbare liefdes voor liefdes over alle cybernetwerken heen voor liefdes die zo diep zijn dat woorden overbodig worden en toch schrijf ik je dit gedicht gewoon omdat de onzichtbare band ons niet meer loslaat ik kan niet zonder jou en jij niet zonder mij happy Valentine liefje…

geboren ben ik en opgegroeid aan zee ik zou niet lang zonder haar kunnen jij bent als de zee voor mij afwisselend rustig, speels en wild meester van het kind in mij meegesleurd door je stromingen ben ik het zand van je liefde maak je mij tot vrouw…

zie, de mooiheid van een gouden zomer bespeelt de violist laat hem herrijzen in een klein vissersdorp ontwaakt een dromer in de druppels van de morgendauw speelt hij zijn zoetste klanken verkwikkend, ontluikend flaneren lady’s tussen lavendelblauw ogen gaan fonkelen als volmaakt kristal schoentjes klikken zetten minnepassen…

In alle vroegte werd ik gewekt door 'n prachtige aubade het leek wel meer een serenade toen wist ik het direct kleurde er een glimlach op mijn lippen dit niemand anders kon zijn dan mijn eigenste Valentijn aan zoiets moois kan niemand tippen…

Vrijheid van uiting, van liefdesuiting vooral: ik hou van ieder. Onvoorwaardelijk, want iedereen is op weg naar hoogste geluk. Ook ik dus, ook ik kan leven op die top van zalig met ieder. Nu is er geen dood, geen lijden en geen sterven: ik leef en heb lief.…

ben gegroeid te midden van opschietend kruid moest de hoogte in tegen verstikken mijn bloei bleef uit jij bloemde apart met lenteweelde een lach in open hart door jou kon ik mijn kleur ontplooien geurend in ons samenzijn beiden in de zon niet meer om en om jij bent mijn valentijn…

soms kom je bij een moment, dat je geen keuzes durft te maken, dat je onzeker bent, een moment waaruit je moet ontwaken, je bent bang voor die ene foute uitkomst, maar wanneer je er goed over na gaat denken, is niks doen nog wel het domst en ben je alleen maar jezelf aan het krenken, angst voor afwijzing is zonde van je tijd, wanneer je…

Ik ben al bijna dood, en ik zal nooit aan mensen wennen; zo meen ik ook geen ogenblik je werkelijk te kennen, maar soms, tezamen in het huis en in één bed tezamen, met het behoedzame geruis van regen langs de ramen, heb ik wel eens een kort moment gedacht dat ik doorgrondde hoe ondoorgrondelijk je bent, en dat al veel gevonden. ---…

In stille duistersluimer van de nacht ontmoet je haar verankerde tunneltocht verlegen glimlach van de maanspiegel en je proeft de prille lentebegeerte in ieder woord dat zij zacht fluistert naar het oorverlangen in je hoofd je bent te verlegen om te antwoorden je herinnert haar intieme glimlach die versteende blik op het standbeeld opgericht…

ze grommen hun donkere dreiging in laagtonig geluid strak bewegend golven ze aan het miljoen zonder baan een enkele articulatie als zweep om te gaan nog is het hek niet bereikt maar confrontatie is slechts een kwestie van tijd een nietsontziende ontlading opent het hek ze stoppen verbijsterd ook daarachter blijft alles gelijk…